Fok
Nanda Huneman

Tara is een schipperskind. Opgegroeid op zeilboot ‘De Hoop’ met alleen haar ouders valt het haar niet mee zich te redden op het schooltje in Ziltezijl waar ze heen gaat als de boot een vaste plek heeft. Daar wordt een dialect gesproken dat ze niet kent. ‘Trols’ noemt een ander nieuw meisje het. Daar komt nog bij dat Tara een heel eigen band met taal heeft.

‘Tara hangt boven de pan. Ze zoekt de o. Als mama roert, ontstaat er een diepe o in de soep. Kolkende kokende o. Die wil ze. Ze  heeft een krukje gevonden, dat schuift ze naar het fornuis. Mama is boven op het dek. Snel haar o pikken, nu ze net geroerd heeft.’

Terwijl ze nauwelijks praat, verzamelt ze o’s. O’s als in klots, in golf, in fok.
Het schoolleven is hard: ze wordt gepest, vooral Lena haalt gemene streken uit. En Lena komt ook nog op dezelfde middelbare school.
Na haar eindexamen besluit Tara dat ze niet gaat studeren. Ze gaat varen. Naar het Caribisch gebied.
Als Jitse haar belt en vraagt mee te varen op de Maya, accepteert ze, ook al wilde ze eigenlijk die Jitse niet meer zien na een mislukte relatie. Daar moet ze maar overheen komen vindt ze, ze kan nu eindelijk weg..
Het vertrek van de Maya, een zeilschip waarop passagiers kunnen aanmonsteren, gaat niet erg soepel. Mensen die eerst mee zouden gaan, gaan toch niet mee, en andere personen komen wél. Een van hen is Lena...

In het heden volgen we de reis van het schip waar niet alleen de zee voor deining zorgt, maar waar ook de onderlinge verstandhouding niet gladjes is. Tara is in haar element op de zee, maar met een kapitein die geen leiding geeft, Lena die tegen haar zin toenadering zoekt, de onbetrouwbare Jitse die denkt het oude vuur weer te kunnen ontsteken, krijgt ze heel wat voor de kiezen. Alleen in de mast is ze alleen. Daar denkt ze terug aan het verleden, en via deze flashbacks lezen we over haar jeugd, over Lena en Ilona, over een dramatische gebeurtenis, die haar nog altijd dwars zit. Een storm steekt op...
Wat is er precies gebeurd? Wie is die geheimzinnige Vikram?

'Ik dacht dat ik naar het Caribisch gebied zou vertrekken. Maar het is een ticket regelrecht mijn verleden in.'

Behalve een verhaal over menselijke relaties is dit een verhaal over zeilen. Het boek zit vol feiten over het leven op zee en het leven op een zeilschip. Net als de kinderen op school had ik geen idee. Was het een probleem? Nee...
Het is een verhaal over erbij horen. Over het spel dat het geheugen met je speelt. Over bewustwording en volwassenheid.
Het is dramatisch, het is gevoelig, het is een prachtige debuutroman!
(Eerder schreef zij een journalistiek reisboek over ontmoetingen met alleenstaande vrouwen in India)

Nanda Huneman (1976) is zelf een schipperskind en heeft net als haar hoofdpersoon gewerkt op een zeilschip. Nu werkt zij als schrijfcoach.

ISBN 9789089546630 | Paperback | 307 pagina's | Uitgeverij Elikser | augustus 2014

© Marjo, 24 augustus 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer: