Michael Kumpfmüller
Dorst
Een jonge, alleenstaande vrouw sluit haar twee kleine zoontjes op in hun slaapkamer. Ze spoelt de sleutel door het toilet en vertrekt. Dertien dagen lang zwerft ze door de stad, slaapt voor het merendeel bij haar minnaar, honderd meter van haar flat verwijderd. Buiten is het bloedheet...
Op de voorkant van het boek staat een foto van een jong meisje. Zou dat me aangesproken hebben? Of de titel? Dorst.. zeker drinkt ze heel wat, die jongedame, maar het is niet de oorzaak van het gruwelijke dat ze doet. Als je eenmaal doorhebt dat ze haar kinderen echt opgesloten heeft en dan de deur achter haar dichttrekt, leg je het boek niet meer weg. Je wilt dat ze teruggaat naar haar flat...
Wordt dit de nieuwe trend? Weer een schokkend boek, zoals Gaetan Soucy's "meisje dat teveel van lucifers hield".
Dorst is gebaseerd op een krantenartikel, dat de schrijver las. Het is gruwelijk, en toch: doordat hij het verhaal vertelt vanuit de vrouw krijg je enigszins begrip voor wat haar drijft, al is het niets. Aan de andere kant houdt hij afstand doordat hij haar "de vrouw" blijft noemen, en de mannen "de man", "haar minnaar" of "de jongen". Hij vertelt in korte zinnen, dat geeft ook een bepaalde spanning mee, waardoor je doorleest, al is het nog zo erg wat er gebeurt. Eigenlijk gebeurt er niets, de vrouw sjokt maar wat door de stad van de een naar de ander. Het is pure suggestie, ijzingwekkend. Een schrijver om in de gaten te houden!
ISBN 9076341826 | Gebonden | 179 pagina's | Uitgeverij Ambo | februari 2004
Vertaler: G. Meijerink
© Marjo, mei 2004
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
