Marleen Schefferlie
Rozenrood
"soms heb ik geen zin meer verliefd op hem te zijn, maar wat moet ik anders?"
De nood is blijkbaar erg hoog, want wat ze allemaal niet aan ellende moet doorstaan voor ze eindelijk vliegt, ze moet er veel voor over hebben. Lichamelijke ongemakken zorgen er voor dat ze veel tijd op de wc doorbrengt. Dat doet ze overigens het hele boek door nogal veel, en het wordt allemaal beschreven.
Ook lijdt ze aan allerlei onbestemde pijntjes, waarvoor ze - zo wordt tussen de reisperikelen door verteld- al bij allerlei artsen geweest is. Maar die sturen haar weg: ze mankeert niets. Zo belandt ze in het wazige circuit van strijkers en magnetiseurs, Chinese pillendraaiers. Die schijnen wel te helpen, het gezeur over haar gezondheid wordt gaandeweg het verhaal minder.
Maar of het met de liefde net zo gaat ... blijkbaar is Beer er niet van op de hoogte dat ze in aantocht is, en bij nader inzien durft ze zich dan toch niet op te dringen. Er ontstaan eigenaardige situaties, ze laat zich maar meedrijven met wat anderen schijnen te willen van haar. Ze drinkt heel wat af, is ook niet vies van een vluggertje, en voelt zich achtervolgd door kabouters, dwergen en kobolden ...
Wie is dat meisje Rozenrood? Een miskend kunstenaar, een meisje dat niet los komt van haar moeder, al lijken de zaken daar eerder andersom te liggen. Een meisje dat op zoek is, naar liefde, naar zichzelf, en er wat rare manieren op na houdt om die zoektocht te voltooien.
Het is niet bepaald een thema dat mij trekt, en toch weet de schrijfster me geboeid te houden. Waarschijnlijk de stijl, zoals in dit stukje tekst:
"Eros staat in een walm eau de toilette bij de receptie te wachten, hij draagt een nonchalant T-shirt met wijde hals en een inktzwarte zonnebril. Knijpend met mijn ogen vertel ik hem over de vruchteloze speurtocht naar mijn bril. Direct biedt hij mij de zijne aan en het wordt schemerig in mijn hoofd. Zijn konen worden voortdurend omhooggeduwd door de grijns om zijn mond. Hagelwitte scheve tanden liggen achter zijn volle lippen, wangen glad van het scheren. Zijn spitse handen toveren een aansteker uit zijn zak als ik een sigaret pak. De scherpe kin, de dunne polsen, lange armen en lange benen maken hem als type niet aantrekkelijk, maar hij beweegt zich als een Arabische hengst. "
Je ziet de man voor je.
Zulke plastische beschrijvingen niet gespeend van humor maken het boek aantrekkelijk. En ook al vind ik de hoofdpersoon maar een rare griet, en heeft het verhaal een wazig einde, ik kijk toch uit naar een volgende boek.
ISBN 902908247X | Paperback | 208 pagina's | Uitgeverij Meulenhoff | juni 2008
© Marjo, augustus 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
