Margreet Schouwenaar
Niesje, mis je
Thuis gaat het nu ook al niet echt lekker: mama is haar baan kwijt! Ze wil schrijver worden, maar daar valt niet genoeg mee te verdienen. Een vader is niet in beeld. Wel een opa, zonder oma, die Niesje gelukkig wel opvangt. Hij heeft oma beloofd dat hij een molen in de tuin zal zetten, een groene molen met witte wieken, en daar is hij maar druk mee. Maar voor Niesje maakt hij tijd, en als de dingen niet gaan zoals ze het graag wil, zegt hij:
‘Het leven loopt zelden zoals je wilt. Er zijn hindernissen, omwegen, zijwegen, maar een mens is altijd op weg naar zijn bestemming.’
Bestemming?’ vraagt Niesje.
‘Denk maar aan verstoppertje spelen. Dat is je bestemming, je doel.’
‘Opa, wat heb ik daar nu aan!’
‘Helemaal niets,’ zegt opa.
En dan gebeuren er een paar dingen die alles veranderen. Goede en slechte dingen. Het goede is dat er een nieuw meisje in de klas komt en die blijkt absoluut niet bang voor de pestkoppen, al pesten zij ook haar meteen met haar naam. Mia Klaver heet ze. Ze heeft een lijfspreuk: wees jezelf, anderen zijn er genoeg.
‘Mia ziet de dingen net een beetje anders.’ zegt ze.
‘Binnenstebuiten, achterstevoren, op z’n kop,’ bromt hij tevreden. ‘Ik word blij van dat kind.’
Niesje en Mia worden dikke vriendinnen, en dat komt wel goed uit, want er gebeurt iets heel vervelends thuis. Mama is ziek, althans, het is niet normaal toch dat ze iedere keer als Niesje uit school komt, weer een stuk kleiner is?
‘Ik ben dol op problemen’, zegt Mia. ‘Ik ben er zelf een, volgens mijn vader.’
Bas Klaver kan in ieder geval de meubels aanpassen aan mama’s lengte. Maar het huishouden is nu voor Niesje, net als het uitlaten van de hond. En de planten water geven als de buurvrouw op vakantie is. Maar of ze zo blij is met die Bas? Hij doet alleen maar gek als hij bij hen thuis is. Mama ook trouwens. Als ze de planten water aan het geven is bedenkt ze een plan. Een plan dat het begin is van een dwaas avontuur.
Het hele verhaal is dwaas, dat is wel duidelijk. Een moeder die krimpt, en niemand die er echt iets aan doet. Zij zelf ook niet. Er zijn andere dingen belangrijker, blijkbaar. Maar ook Niesje doet rare dingen. Een fantasievol verhaal met stiekem toch wat levenslessen, voor wie ze oppikt. Over vriendschap en vertrouwen hebben. En anders heb je gewoon een grappig verhaal gelezen.
ISBN 9789044827989 | Hardcover | 204 pagina's | Clavis Uitgeverij | juli 2016
Leeftijd vanaf 8 jaar
© Marjo, 09 november 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Juffrouw Knuppel
De jongen is Kars, door velen Knars genoemd omdat hij zo vaak zit na te denken over van alles en nog wat. Zijn gedachten dwalen vaak af. Zijn juffrouw weet hem dan ook geregeld te vinden. Strafregels schrijven! Nablijven, Kars is er al aan gewend. Maar hij weet dat zijn moeder het vervelend vindt. Zij moet erg hard werken sinds haar echtgenoot, Kars vader, drie jaar geleden verdwenen is. Ze maakt zich ongerust over haar enige zoon. Gelukkig is opa er, maar dat is niet genoeg.
Als hij weer eens niet oplet in de klas sluit de juf hem op in een rommelhok. Daar vindt hij een doos met een bal er in. Een hele mooie bal.
Maar ineens kijkt de bal hem aan! Kars schrikt. Wat is dat? Een bal met een oog? De magische bal blijkt een eigen wil te hebben. Hij gaat ongevraagd met de jongen mee naar huis! En er staat Kars nog meer vreemds te wachten. Hij ontdekt een geheim. Iets dat met zijn vader te maken heeft.
Maar de akelige juffrouw Knuppel staat danig in de weg en deinst nergens voor terug! Wat is dat voor een bal? Waar komt hij vandaan? Maar belangrijker: wat wil hij van Kars?
De bal geeft een magisch tintje aan het verhaal, en brengt er ook humor in, maar het is eigenlijk een heel serieus verhaal, over een jongen die niet weet waar zijn vader gebleven is, en moet toezien hoe zijn moeder gebukt gaat onder die onzekerheid en hoe ze de eindjes aan elkaar moet ziet te knopen.
Het verhaal heeft redelijk korte hoofdstukken, en enkele leuke tekeningen fleuren het verhaal op, maar acht jaar lijkt me vrij jong voor een serieus verhaal als dit met enkele toch bijna gruwelijke scenes. Roald Dahls’ Matilda heeft ook akelige scenes, maar die zijn minder realistisch vind ik, en dat boek is voor kinderen vanaf tien jaar. Dat lijkt me voor dit boek ook beter.
ISBN 9789044823929 | Hardcover | 336 pagina's | Clavis Uitgeverij | mei 2015
Illustraties door Helen van Vliet Leeftijd vanaf 8 jaar.
© Marjo, 25 juli 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De lach hield zijn adem in
wist ze het zeker:
dit is hem.
Gelukkig dacht Luit hetzelfde over Lily. Ze trouwden en bouwden een huis en zochten een hond die lachen kon. Ze hebben samen een heerlijke tijd. De lach woonde in het hele huis. Op een dag voelde Lily een lach, diep in haar buik. Ze noemden haar Anna. Na het verstrijken van een aantal seizoenen voelde Lily weer een lach. Ze noemden haar Roos.
Het leven van het viertal en de hond was een grote stralende lach. 's Zomers giechelden de bloemen, 's winters vlamde de lach op in de haard.
Maar de tijd verstreek, Luit vertrok, hij wilde een nieuw huis, een nieuwe haard en geen hond. Luit begon een ander leven. Hij was weg en bleef weg. De lach verdween... Tranen waren er af en toe wel, soms ook een boze bui en zo nu en dan hielden Roos, Anna en Lily elkaar stevig vast. De hond lag stilletjes te wachten, de lach klonk niet meer in het huis.
Maar toen brak de dag aan dat Lily de fietsen pakte en tegen de kinderen riep: 'Kom, we gaan!' De hond rende mee naar het strand. De wind lachte, het was goed. Lily zaaide weer bloemen, ze gaf de stoel van Luit een warm oranje bekleding, ze maakte vrolijke gordijnen en zachtjes en heel voorzichtig kroop de lach weer uit de hoeken van het huis... Het huis werd weer een thuis.
Dit prachtige tere verhaal behandelt op een liefdevolle manier de gevoelens rond een scheiding.
De taal die Margreet Schouwenaar gebruikt, is prachtig en poëtisch. De lach als metafoor voor de gevoelens van iedereen is een gouden vondst. Daardoor is het verhaal niet somber maar de gemoedstoestand van de personages wordt evengoed uitstekend overgebracht. De lach die weg is en weer terugkomt, zegt alles.
De afbeeldingen van Esther Miskotte, bekend van de boeken Superoma en Drakensnot, zijn heel invoelbaar bij het verhaal weergegeven. De verliefdheid spat van Luit en Lily af en later met de kinderen zie je dat alles goed is. De hond ligt overal glimlachend bij. De scheiding is niet verbeeld in dramatische of sombere tekeningen maar wel in begripvolle, warme afbeeldingen weergegeven, heel mooi gedaan. Ik heb erg genoten van dit fantastische, fraai uitgevoerde prentenboek.
ISBN 9789044825558 | Hardcover | 35 pagina's | Clavis Uitgeverij | mei 2015
Formaat 21 x 29 cm | Leeftijd: 5+
© Dettie, 12 juni 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Maatje en Wei
Maatje weet helemaal niet wat ze in dat dorpje moet, er is geen lekkere ijswinkel, geen bakker die heerlijke soepstengels verkoopt en vooral geen Tinka! Er zij alleen maar koeien en tractoren.
Op de dag van de verhuizing moet Maatje 's middags al naar haar nieuwe klas en dat valt zwaar tegen, niemand zegt wat tegen die 'nieuwe'.
Gelukkig leert Maatje Wei kennen bij de appelboom. Wei is een klein mannetje met haar van gras. Hij heeft heel bijzondere uitspraken waar Maatje over na moet denken en hij leert haar van alles over de vogels die boven het weiland vliegen. Maar wat het fijnste voor Maatje is; ze kan bij Wei al haar zorgen en verdriet kwijt. Maatje ziet wel dat het met haar moeder beter gaat maar ze kan maar niet wennen aan haar nieuwe woonplaats. Ze mist iedereen en alles zo. Wei wordt Maatjes steun en toeverlaat en als hij iets stom vindt dan zegt hij dat ook.
Maar als Maatje haar rugzak pakt en teruggaat naar de stad, gaan Wei en zijn vriendje Mei de mier wel met haar mee. De reis naar de stad valt nog niet mee, ze laat Wei haar oude huis zien en de mooie grote eik bij school met het bankje eronder waar zij en Tinka altijd zaten te kletsen.
Maar vindt Maatje in de stad wel wat ze zoekt?
Een mooi verhaal over afscheid nemen van een vertrouwde omgeving en leren accepteren dat sommige dingen nu eenmaal zo moeten omdat het niet anders kan. Dit onderwerp is mooi verwoord en in beeld gebracht. Wei laat Maatje dingen zien zoals ze zijn en wijst op het goede en leuke dat er ook is. Hij laat op ene fijne humoristische manier zien dat aan alles twee kanten zit. Je gaat vanzelf een beetje houden van Wei.
Bij het verhaal staan op bijna elke pagina mooie zachtgekleurde illustraties waarop de speciale band tussen Maatje en de grappige Wei uitstekend is weergegeven.
ISBN 9789044821567 | Hardcover | 153 pagina's | Clavis Uitgeverij | augustus 2014
Leeftijd: 8+
© Dettie, 16 september 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer: