Maan Leo
Ik ben Maan
'Ik heb mijn best gedaan en volgens mij voldoe ik gewoon aan alle voorwaarden om een bestseller te worden. Sterker nog: op het moment dat je dit leest ben ik het uiteraard al.
Dat is niet zomaar gegaan. Gelukkig zie ik er lekker uit – daar heb ik niet veel voor hoeven doen. En volgens onze grote volksschrijver Kluun scoor je fors wat punten als auteur wanneer je een mooie vrouw bent en ook nog eens over seks schrijft. Dat laatste heb ik dus maar gedaan, al zullen mijn ouders daar misschien minder gelukkig mee zijn. Maar wat stelt seks tegenwoordig nou helemaal nog voor? Seks is lifestyle, meer niet, en als je een beetje een fatsoenlijke oplage wilt krijgen, moet je aan lifestyle doen, dat weet elke hoofdredacteur. Daarnaast is het menselijke element heel belangrijk, het persoonlijke drama. Het vertellen van een coherent verhaal is daarentegen niet echt nodig, of eigenlijk simpelweg onwenselijk. Nu alle stuiptrekkingen van de global village volkomen versnipperd tot ons komen, leek het me dus hartstikke ongeloofwaardig om met een lineair verteld verhaal en een afgebakken plotje aan te komen zetten. Ik heb mijn ikje in zeventien stukjes geknipt en die in een associatieve volgorde naast elkaar geplakt. Resultaat: een kleurrijk, caleidoscopisch geheel.
Tevens had ik begrepen dat een succesvol verhaal heden ten dage ook wel een beetje een shock story moet zijn. Soms is mijn boek dus nogal onbehoorlijk en soms draait het de lezer de duimschroeven aan: is het echt waar wat ik hier lees, meent ze dat nou werkelijk?
Regelrecht tegen de tijdgeest in is echter mijn weigering om anorectische zinnetjes te produceren. Ik kreeg het niet voor elkaar om mij (zoals vele van mijn tijd- en landgenoten) uit te drukken in tot op het bot gestripte taal, die zogenaamd ‘kernachtig’ en ‘betekenisvol’ is. Het behaagde mij te schrijven in een stijl die net zo voluptueus met haar kont draait als ondergetekende dat met haar eigen derrière kan. Jawel, mijn taalgebruik is even bol en barok als mijn lichaam en mijn identiteit dat zijn. Vette pech voor de calvinistische kabouters!
In feite heeft Maan hiermee haar eigen recensie geschreven. In deze 'recensie' legt ze precies de nadruk op de zwakke punten van haar boek.
Het boek staat inderdaad barstensvol seks, het is inderdaad geen coherent verhaal, het persoonlijk drama is mogelijk het hoofdstuk 'ik ben fan' maar het maakt niet veel indruk omdat het niet uitgewerkt wordt. Haar stijl is inderdaad erg voluptueus.
Maar wie is Maan eigenlijk?
Maan is een vrouw die een lat-relatie heeft met Ian, een man die bijna vijfentwintig jaar ouder is.
Maan is bi-seksueel en snoept derhalve af en toe ook van een vrouw.
Maan is manisch en daardoor soms supervrolijk en soms diep somber.
Maan ziet er goed uit en heeft enorme borsten (J-cup).
Maan is zeer intelligent.
Maan is angstig.
Maan stottert soms als ze zich in een hoek gedreven voelt.
Maan woont alleen maar deelt graag het bed met diverse mannen en vrouwen.
Maan gaat naar kinky-party's.
Maan wil absoluut geen kinderen, heeft er zelfs een hekel aan.
Maan is in een quarter life crisis en moet van haar psycholoog zichzelf binnenste buiten keren.
En dat doet ze... in dit boek
Verspreid over zeventien hoofdstukken met titels als Ik ben stout, Ik ben borsten, Ik ben bi, Ik ben bipolair, ik ben bang etc. krijgen we in een stortvloed van woorden en beschouwingen te lezen wat Maan zoal bezighoudt rond deze onderwerpen.
Maan heeft wel een flink gevoel voor humor, ik zat af en toe te grinniken, en ze heeft een bijzondere stijl van schrijven, maar toch kostte het mij moeite het boek uit te lezen. Persoonlijk vond ik alles té gewild, té geforceerd, te véél. Bovendien vind ik verhalen over seks vaak gewoon heel saai.
Het boek is ook niet zo geschreven dat ik nog dagen later over de inhoud na loop te denken. Als het uit is, is het uit.
Als Maan minder haar best had gedaan een bestseller te schrijven dan was het mogelijk een bestseller geworden. De ingrediënten zijn daarvoor inderdaad allemaal aanwezig in dit boek, schrijven kan ze zeer zeker ook, maar dat in een juiste en evenwichtige vorm weten te gieten is nu net de kunst. Door het te goed te willen doen worden de zinnen soms erg gekunsteld en vrij uitgebreid. Voor een volgend boek zou Maan er goed aan doen minder 'mooi' te willen schrijven en proberen meer balans aan te brengen in haar vele, vele onderwerpen.
Dit kan ik nu allemaal wel zo vinden maar klaarblijkelijk denken veel mensen anders over dit debuut, het boek heeft inmiddels de Zeeuwse boekenprijs 2012 gewonnen en staat op de longlist voor de Academica Literatuurprijs.
ISBN 9789028424807 | Paperback | 223 pagina's | Wereldbibliotheek | mei 2012
© Dettie, 15 januari 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
