Lisa Thompson
De goudvisjongen
‘Nooit wachten tot het noodweer voorbijtrekt. Je moet naar buiten gaan en dánsen in de regen.’
Nog niet zo lang geleden was de twaalfjarige Matthew een normale jongen, maar ergens is iets fout gegaan. Wat is er gebeurd met deze jongen? Waarom heeft hij deze dwangstoornis ontwikkeld? Alles moet brandschoon zijn en blijven, zijn angst voor ziekteverwekkers is manisch geworden. Niet alleen staan er schoonmaakmiddelen klaar voor als iemand iets aanraakt in zijn kamer, hij wil nog liever dat er niemand binnen komt. Het raam mag niet open, en onder zijn bed staat een geheime doos. Zijn moeder weet wat er in zit, zijn vader niet. Eigenlijk vindt zijn vader dat zijn moeder hem te veel zijn zin geeft, Matthew moet 'normaal' doen.
In de loop van het verhaal wordt Matthew ook nog steeds banger voor het getal dertien.
Hoe kan een jongen van twaalf zo leven? Hij gaat niet naar school - onder het mom van de ziekte van Pfeiffer - er komen geen vrienden, het enige dat hij kan doen is naar buiten kijken. Hij heeft boekjes vol geschreven met aantekeningen over de buren, met wat zij zoal doen op een dag.
In de doodlopende straat wonen een meisje en een jongen van zijn leeftijd: Jack was ooit zijn vriend, maar nu zien ze elkaar alleen door de ruit. Van de zeven huizen in de straat kent Matthew iedereen. Die buren weten ook dat hij daar voor het raam staat, al probeert hij weg te duiken als iemand hem opmerkt.
De dag dat er een auto stopt bij de oudere buurman verandert er van alles: er worden twee kinderen afgezet, hun moeder vertrekt meteen weer. Het is voor de buurman te belastend om zomaar ineens voor Teddy, nog geen twee jaar, en de vijfjarige Casey te moeten zorgen. Hij laat de kinderen vaak aan hun lot over. Het gebeurde al een keer dat Matthew zag hoe het joch in de vijver terecht kwam, toen wist hij hun opa te waarschuwen, maar de dag dat Teddy verdwijnt, en Matthew degene is die hem het laatst gezien heeft, heeft hij geen idee waar het kind gebleven is.
Het onderzoek van de politie bedreigt zijn steriele wereld, omdat ze hem willen ondervragen. Ook Melody het meisje van de overkant van de straat laat hem niet zomaar gaan. Zij krijgt hem zover dat ze zelf gaan zoeken naar Teddy. Is hij meegenomen door die oude mevrouw die als een kluizenaar leeft? Heeft zijn zusje misschien wraak genomen voor het vernielen van haar pop?
Natuurlijk kan je geen onderzoek doen zonder met de buitenwereld in contact te komen. Herhaaldelijk staat Matthew voor een moeilijke keuze, en de raad van de psychologe waar hij uiteindelijk onder druk van zijn ouders naar toe gaat is dan ook dat hij dingen moet doen die tegen zijn gevoel in gaan, en zo moet ontdekken dat het geen gevaar oplevert. Makkelijk gezegd, maar dat kost veel moeite! En Matthew blijft observeren en opschrijven. Hij ziet dingen die niemand anders ziet…
Het duurt even voor het verhaal goed op gang komt, omdat er veel verteld moet worden wil je de kern kunnen volgen. Dat zijn zeker geen saaie uitweidingen geworden, de stijl van Lisa Thompson is vlot, en de bladspiegel is ruim, dat scheelt ook. Er zijn e-mailberichten die net als de notities die Matthew maakt het verhaal breken. En natuurlijk willen we ook weten hoe het zover heeft kunnen komen met een jongen van twaalf. Een dwangneurose op die leeftijd, dat is niet niks!
Thompson beschrijft de problemen van de jongen heel duidelijk, als ook de impact die dit heeft op het gezin. Matthew wil ook graag anders, maar hoe dan?
Mooi en overtuigend debuut!
ISBN 9789030503316 | Hardcover | 340 pagina's | MEIS & MAAS | september 2017
Leeftijd: 10+
© Marjo, 13 februari 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
