Lemony Snicket
De verkeerde vragen 1: Wie is dat op dit uur?
Lemony en Theodora zijn ingehuurd door mevrouw Sallis uit Smeur aan Zee. Smeur aan Zee is een troosteloos plaatsje. De inwoners leven van de handel in inkt maar er zijn nog maar een paar scholen inktvissen over en de opbrengsten dalen fors. Veel mensen zijn al vertrokken en het zal niet lang meer duren voordat Smeur aan Zee ophoudt met bestaan.
Van mevrouw Sallis krijgen Lemony en Theodora de opdracht om een gestolen voorwerp terug te vinden. Het is een beeldje van Het Brommende Beest, een mythisch wezen dat zich in de buurt van Smeur aan Zee zou ophouden. Tot voor kort prijkte het beeldje op de schoorsteenmantel maar nu is het weg. Mevrouw Sallis is ervan overtuigd dat het door de familie Makelijn is gestolen, de families zijn aartsvijanden.
Lemony en Theodora worden hartelijk ontvangen door de familie Makelijn. Niemand gelooft echter de smoes van Theodora dat zij en Lemony een echtpaar zijn. Lemony kan het meteen goed vinden met Moxie, de dochter des huizes. Ze vertelt dat de familie Makelijn en de familie Sallis heel goed met elkaar overweg kunnen en dat het beeldje van het Brommende Beest al jaren in hun bezit is. Wie spreekt de waarheid en wie liegt? En waarom is het beeldje zo belangrijk?
Aan Theodora heeft Lemony niet veel, erg vaardig is ze niet. Hij zal zelf de zaak op moeten lossen. In Smeur aan Zee ontmoet hij een aantal bijzondere mensen. Moxie mag hij graag maar Stijn, de zoon van de agenten Michielsen, is een ettertje. De plaatselijke taxi wordt bestuurd door Pip en Piep. Pip doet het stuur en Piep de pedalen. Lemony vindt het een beetje vreemd dat twee kinderen een taxi besturen maar volgens het tweetal is het alleen omdat hun vader ziek is. Lemony denkt er het zijne van. De plaatselijke bibliotheek wordt beheerd door Qwerty. Lemony mag hem wel en Qwerty verstuurt zonder het zelf te beseffen geheime berichten naar iemand die heel belangrijk is voor Lemony. En dan is er nog Ellington Veins. Lemony vindt haar leuk maar spreekt Ellington wel de waarheid? Kan Lemony haar wel vertrouwen?
Wie is dat op dit uur? is het eerste deel in een nieuwe reeks boeken van schrijver Lemony Snicket, pseudoniem van Daniel Handler. De auteur werd beroemd met de serie Ellendige avonturen. De nieuwe serie heet Verkeerde vragen. Het blijkt namelijk een hele kunst te zijn om precies de juiste vraag op het juiste moment te stellen. Meestal stellen we namelijk de verkeerde vraag op het verkeerde moment. Lemony heeft dat in dit boek ook regelmatig en pas achteraf weet hij welke vraag het beste was geweest. Alles valt of staat met de juiste vraag.
Het verhaal is vreemd maar fantasierijk en Lemony is een leuk, nieuwsgierig en openhartig joch. De gebeurtenissen in dit boek zijn merkwaardig en dat geldt ook voor de personages. De illustraties van Gregory "Seth" Gallant zijn zeer geslaagd en passen goed bij het verhaal. Leuk ook zijn de diverse boekverwijzingen die in de vertelling langs komen. Het verhaal is nog niet helemaal af en sommige dingen blijven een beetje vaag. Komt dit in de volgende delen goed?
Wie is dat op dit uur? is een boek voor eigenwijze, vrolijke, avontuurlijke en leesgrage kinderen die houden van boeken vol fantasie en ongebruikelijke personages.
ISBN 9789049926625 | e-book | 246 pagina's | Uitgeverij Moon | februari 2013
Vertaald door Ellis Post Uiterweer | Leeftijd: 10+
© Annemarie, 20 februari 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het rampzalige raam
Beste lezer: Als je niet tegen een verhaal kunt over drie kinderen die door onheil worden achtervolgd, een orkaan, vleesetende bloedzuigers, koude citroenstamppot, een enge kapitein en een pop die Vlijtige Liesje heet, kun je dit boek misschien beter niet lezen. Ikzelf heb geen andere keus dan de lotgevallen van de kinderen op papier te zetten. Maar jij moet zelf uitmaken of je dit rampzalige verhaal denkt te kunnen verdragen. Lemony Snicket
Mijn mening
Deel 1 vond ik fantastisch, deel 2 vond ik al heel wat minder en deel 3…. Alhoewel de boekjes vlot weglezen, de dialogen tamelijk vloeiend in elkaar over gaan en het verhaal, als je de andere boeken niet gelezen zou hebben, ongetwijfeld spannend is, wordt het alsmaar ongeloofwaardiger. Is het omdat het kinderboeken zijn en ik alles meer uit de ogen van een volwassene zie? Maar het huis op de rots, die met “stelten” aan de rots hangt en die dan toevallig net nu de Baudelaires er zijn en net tijdens die ene storm van de rots dondert, de vleesetende bloedzuigers, de grammatica-obsessie en de angstpsychoses van Tante,...
Nee, volgens mij hangt het verhaal vast aan elkaar met haken en ogen. Ik krijg steeds meer de indruk dat het van in het begin de bedoeling was om een reeks te schrijven en dat die reeks nu kost wat kost er moet komen. De schrijver verzint er maar op los, overal zijn er dingen in het verhaal die maar half meer kloppen, dingen waar zelfs het kleinste kind zou aan twijfelen.
Misschien lees ik ze nog te vlug na elkaar maar toch denk ik dat ik hetzelfde zou denken over dit boek als ik de rest niet zou gelezen hebben. Ik vind nog altijd het eerste boek het beste. Misschien moest men daar gestopt hebben.
Jammer dat ik mijn zoontje er niet toe krijg om ze te lezen. Ik zou zéér graag zijn mening weten.
ISBN 9021615649 | Hardcover | 199 pagina's | Uitgeverij Ploegsma | 2002
Leeftijd: 11+
© Inge, april 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De slangenserre
De drie kinderen dat zijn Violet, die als ze haar haren opbindt van alles kan uitvinden; Klaus, de jongen die alles leest en ook nog onthoudt, en hun kleine zusje Roos, die nog niet praat maar graag overal haar tanden inzet. Ze zijn wezen met een fortuin en worden daarom belaagd door graaf Olaf...
"Als dit boek voor kinderen geschreven zou zijn, zou je weten wat er nu ging gebeuren. Nu de identiteit van de schurk en zijn boosaardige plan aan het licht waren gekomen, zou de politie ter plaatse verschijnen en hem voor de rest van zijn leven achter de tralies zetten. En de stoutmoedige kinderen zouden een pizza gaan eten en nog lang en gelukkig leven. Maar dit boek gaat over de Baudelairewezen, en jij en ik weten maar al te goed dat voor hen een lang en gelukkig leven net zo waarschijnlijk is als het weer tot leven komen van oom Monty."
Verder is er weinig verrassends aan dit boek, en dat zal denk ik in de komende delen ook niet zo zijn.ISBN: 9789021618036 | Hardcover | 184 pagina's | Uitgeverij Ploegsma | november 2001
Deel 3 Het rampzalige raam
De kinderen Baudelaire worden ondergebracht bij tante Jozefien. Het mens is wel aardig maar overal bang voor. Raak de deurknop niet aan, want die versplintert misschien. Gebruik het fornuis niet, dat kan ontploffen. De telefoon? Niet aankomen..en ga zo maar door. Toch vinden de kinderen het best, totdat ze in het dorp kapitein Nep ontmoeten, die zij zelf meteen herkennen als graaf Olaf. Maar tante Jozefien gelooft hen natuurlijk niet, en bezwijkt voor de "charmes" van kapitein Nep, hetgeen haar lot bepaalt...
ISBN: 9789021615400 | Hardcover | 127 pagina's | Uitgeverij Ploegsma | juni 2006
Deel 4 De helse houtzagerij
De helse houtzagerij is gelezen. En ik laat de wezen Baudelaire nu verder aan hun ellendige lot over. Ik ken het concept nu wel, in ieder boek komen ze bij een nieuwe voogd (of in deel 5 op een kostschool) en steeds gaat het weer mis. De voogd is vreselijk, of Graaf Olaf bederft alles. In deel vier gebeurt het allebei, echt ellendig!!
ISBN 9789021615509 | Hardcover | 128 pagina's | Uitgeverij Ploegsma | juni 2006
Leeftijd: 10+
© Marjo, januari 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer: