Khalid Boudou
Pizzamaffia
Als zijn vader ontdekt dat zijn broer niet helemaal eerlijk is, gooit hij hem eruit, en moet Brahim alles gaan doen. Natuurlijk kan hij dan school wel vergeten! En of zijn vriendin Alice het allemaal zal accepteren, is ook de vraag. Zeker als oom Faris een eigen zaak begint en er gemene spelletjes gespeeld worden: Ze sturen de keuringsdienst van waren op hen af; kopen een stelletje zwervers om voor de deur te gaan hangen en de boel te verzieken en nog meer van die ongein. Maar als ze kans zien een filmpje op YouTube te zetten, waarin Brahim met een buikdanseres optreedt, loopt alles fout.
Dit verhaal is flitsend, humoristisch en ruim voorzien van moderne taal. Spekkie voor het (jongeren)bekkie dus. Maar het is ook een verhaal met inhoud. Het gaat over de relatie tussen een vader en een zoon, over de vriendschap tussen een jongen en een meisje, en over familie-eer. Het is niet helemaal mijn soort boek, maar ik geef graag toe dat het goed in elkaar zit en ik denk ook zeker dat het eigentijdse verhaal zal aanspreken. Het wordt verfilmd, ook dat nog... maar ik denk dat ook die film de moeite waar zal zijn.
ISBN 9789048800421 | Paperback | 255 pagina's | Uitgeverij Moon | november 2007
Leeftijd: 13+
© Marjo, 22 april 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het schnitzelparadijs
Via zijn neef Krimo krijgt hij een baantje als stagaire bij restaurant de Blauwe Gier. Hij moet daar afwassen in de 'pannenhoek' wat hem gelijk de bijnaam 'Sopkop' oplevert. Hij beschrijft zijn 'pannenhoek' als volgt:
"Hoe zou ik je een indruk kunnen geven hoe het er hier in mijn hoekje uitziet, waarmee zou ik het kunnen vergelijken? Een kleine vuilnisbelt? Een SM-studio voor extravagante bejaarden? Een duizelige modderpoel? Een bassin voor jonglerende bacteriën? Werkelijk, de bacteriën hebben in deze soeppolder tussen de muizenkeutels een eigen bacillenstaat opgericht, ze gaan hier naar school, in het schnitzellaboratorium, drinken gezamelijk een pintje, doen aan carrièreplanning, organiseren wedstrijden wie het eerst bij de soep is, en doen toelatingsexamen voor de Hogere Bederfschool."
Aanvankelijk heeft Nordip het niet makkelijk maar hij staat rustig in zijn hoek te werken en laat overal zijn, soms vage, gedachten over gaan, die wij ook te lezen krijgen. Soms zijn dat flash-backs over Marokko waarover hij praat met zijn neef Krimo. De andere keer droomt hij over een leven met Agnes, de knappe blonde serveerster, het nichtje van de baas.
Langzamerhand wint hij het vertrouwen van de mensen. Maar dan krijgt de Blauwe Gier bezoek van de FIOD langs. Meerman (de baas) wordt beschuldigd van belastingfraude en het gebruik maken van illegale werknemers. Meerman blijkt inderdaad schuldig en moet de gevangenis in. Door dit bezoek verandert alles in de keuken. Mensen nemen ontslag en de illegale werknemers moeten weg.
Nadat Meerman weer terug is mag Nordip eindelijk 'het spel' spelen van Meerman. Dit houdt in dat als Nordip wint hij als kok kan gaan werken. Nordip wint maar hij heeft genoeg van de keuken en vertrekt... als hij omkijkt ziet hij rook, de Blauwe Gier staat in brand…
En zo eindigt het boek hetzelfde als het begint... met een krantenartikeltje, waarin gemeld wordt dat er in het restaurant De Blauwe Gier in het plaatsje Opdeinen een flinke brand gewoed heeft.
Op zich is het een aardig verhaal maar ook nu, na het voor de tweede keer gelezen te hebben, blijft het een aardig verhaal. Sommige stukken zijn wel grappig maar af en toe zijn de gedachten van Nordip wel erg vaag. Het is een beetje een clichéverhaal, er wordt gerommeld met eten, geroddeld, gevloekt, gescholden, de mensen krijgen slecht betaald enz. enz.
Het boek is inmiddels verfilmd.
ISBN 9789041704115 | Paperback | 332 pagina's | Uitgeverij Maarten Muntinga | maart 2003
© Dettie, september 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het schnitzelparadijs
Nordip Doenia, (nee geen Nordil, Nordin, Nordik) heeft moeite met de maatschappij. Hij zat op school en vroeg zich constant af wat hij daar in Godsnaam deed. Hij vond de behandeling, de regels, feitelijk alles zeer benauwend.
Langzamerhand zakt hij steeds meer in en verslaapt zijn tijd uiteindelijk 2 jaar. Zijn broertje meldt elk moment dat hij opstaat en weer naar bed gaat wat er wel een komische noot aan geeft.
Na die twee jaar besluit Nordip stage te gaan lopen bij het schnitzelparadijs de Blauwe Gier, een hotel-restaurant in het plaatsje Opdeinen. Nordip wordt daar de 'sopkop'. Hij wast af. Zijn afwashoekje in de keuken beschrijft hij als volgt:
"Hoe zou ik je een indruk kunnen geven hoe het er hier in mijn hoekje uitziet, waarmee zou ik het kunnen vergelijken? Een kleine vuilnisbelt? Een SM-studio voor extravagante bejaarden? Een duizelige modderpoel? Een bassin voor jonglerende bacteriën? Werkelijk, de bacteriën hebben in deze soeppolder tussen de muizenkeutels een eigen bacillenstaat opgericht, ze gaan hier naar school, in het schnitzellaboratorium, drinken gezamelijk een pintje, doen aan carrièreplanning, organiseren wedstrijden wie het eerst bij de soep is, en doen toelatingsexamen voor de Hogere Bederfschool."
Het keukenpersoneel komt in zijn gedeelte een sigaretje roken, een praatje maken, wat drinken. Nordip hoort alle verhalen aan en observeert iedereen om er van te kunnen leren. Zoals daar is: De kok, een machomannetje die stoere praatjes heeft maar toch maar kok blijft ook al wordt hij zwaar onderbetaald. De beenhouwer, elke ochtend zegt hij tegen Nordip dat hij te laat is, elke ochtend heeft Nordip een andere smoes:"'Waarom ben je te laat, het is al twaalf uur vijftig!'
'Mijn voorwiel bleef achter.'"
"'Waarom ben je te laat?'
'Ik was de linkerschoen, die aan mijn rechtervoet zat, kwijt.'"
Toch lijkt het Wilhelm, niet echt te deren dat Nordip niet al te punctueel is.
Wie er ook werkt is zijn neef Krimo, die heimelijk bewonderd wordt door Nordip. Krimo is een dromer, een dichter, een zanger en eigenlijk zou Nordip het liefst als Krimo zijn.
Verder, Lieve Agnes, een kind van rijke ouders, werkende als serveerster in het restaurant. Niemand durft haar te vragen waarom zij daar werkt. Alle mannen zijn verliefd op haar en gedragen zich als haantjes in haar buurt.
Nordip ziet veel en trekt zijn conclusies voor zijn eigen leven. Een steeds terugkerende vraag is of Nordip het spel heeft gespeeld. Nordip weet nergens van tot op gegeven moment de uitnodiging hiervoor komt met behoorlijk verstrekkende gevolgen.
Mijn indruk
Bij tijd en wijle is het geestig. Vooral de vader van Nordip met zijn preken (kleine sjodemieter) in gebrekkig Nederlands is leuk. Soms is het wel een beetje erg overtrokken. Duidelijk is dat met de Blauwe Gier een Van der Valk restaurant bedoeld wordt. Sommige beschrijvingen van de gang van zaken in de keuken zijn wel erg voor de hand liggend. Knoeien met eten, vuile keuken, gasten die voor 5 eurocent op de eerste rij willen zitten, zwartwerkers, slecht salaris tot belastingontduiking aan toe.
Opvallend is dat juist de mooiste gedeelten van het boek diegene zijn waar niet over de gang van zaken van het restaurant gesproken wordt. Dat is wanneer Nordip met zijn neef praat en zij hun gedachten laten gaan naar Marokko. Ook de overpeinzingen van Nordip over de twee verslapen jaren zijn goed. Voor de rest was het een lekker weglees boek.
ISBN 9789050001526 | Hardcover | 290 pagina's | Vassallucci | april 2001
© Dettie, februari 2004
Lees de reacties op het forum en/of reageer: