Katherine Wilson

Toon alleen recensies op Leestafel van Katherine Wilson in de categorie:
Katherine Wilson op internet:

 

Aan de keukentafel van mijn schoonmoeder Aan de keukentafel van mijn schoonmoeder


Eten, liefde en leven in Napels
Katherine Wilson

"Toen Salvatore voor ons eerste afspraakje kwam aangesputterd in zijn kleine rode Fiatje, was hij twintig minuten te laat. De auto leek meer op een conservenblikje en klonk alsof hij op zijn laatste benen liep. De uitlaatgassen walmden eruit en ik begon te hoesten. Waarop Salvatore twee keer kort toeterde en breed grijnsde.
Ik zag die jongen voor het eerst, en dan kwam hij twintig minuten te laat. Wat moest ik dáárvan denken?"


Daar blijkt de Amerikaanse Katherine achteraf heel veel van te denken én te voelen... want Salvatore wordt haar levenspartner. Maar voor het zover is, lezen we eerst hoe hun leven verliep nadat Salvatore met zijn hoestmobiel twintig minuten te laat op het afspraakje kwam. Het werd daarna namelijk nog opmerkelijker, ze gingen niet uit, nee, Salvatore nam haar regelrecht mee naar de gezellige keuken van zijn moeder, Raffaella Avallone!

Raffaella is de vrouw van de Amerikaanse consul in Napels. Zij vond een kamer voor de Amerikaanse Katherine die drie maanden stage zou lopen bij het consulaat. Zij vond dat Salvatore een afspraakje moest maken met Katherine. 'Salva? zei ze, 'jij neemt haar mee uit. Dat arme kind kent geen mens hier. En zorg alsjeblieft dat je op tijd bent.' En daar zit Katherine dan, in een Napolitaanse keuken, bij een zeer elegante vrouw van zesenvijftig die net de zelfgemaakte pizza's klaar heeft. Toen Katherine de eerste hap nam viel het gesprek stil in de keuken... Iedereen keek afwachtend hoe zij de pizza zou beoordelen. Arme Katherine zei in gebrekkig Italiaans iets als: 'Pizza goed ja heel erg dank u wel Salvatore familie tomaten pizza'.
De spanning brak, iedereen haalde opgelucht adem en het was goed, totdat ze aan de korst van de pizza begon voordat ze de rest van de pizza ophad. Dat mag niet, dat hoort niet, dat was een enorme blunder. De korst bewaar je altijd voor het laatst! Dat zal Katherine vanaf dat moment nooit meer vergeten.

Dat bezoek in de keuken van Raffaella was het eerste van de velen die nog zouden volgen. Katherina wordt namelijk verliefd op Napels, op Salvatore en het Italiaanse eten. In de keuken van Raffaella worden alleen verse ingrediënten gebruikt. Katherine kijkt haar ogen uit, het is heel wat anders dan de kant-en-klare Amerikaanse maaltijden. Maar het draait niet alleen om het eten zelf, de eettafel blijkt de spil van het huis te zijn. Daar wordt uren aan gezeten, aan die tafel wordt alles besproken. Het is wennen voor Katherine, maar het went snel.

Het is Raffaella die Katherine de kneepjes van de Italiaanse keuken leert maar ook hoe de Italiaanse vrouw omgaat met haar man. Waar Katherine aan moet denken als ze getrouwd is met Salvatore én waar ze zich vooral niets van aan moet trekken. Want getrouwd wordt er!

Het hele boek ademt een zeer prettige sfeer uit. Katherine vertelt op een licht humoristische manier over haar Italiaanse leven en hoe liefdevol haar schoonmoeder haar door alles heen loodst. We ontdekken dankzij Raffaella én Katherine hoe alles er aan toegaat in Napels en later in Katherine en Salvatores nieuwe woonplaats Rome. Maar vooral ontdekken we het belang van het eten, het Italiaanse eten, daar draait een groot deel van het Italiaanse leven om...

Het hele boek vormt een aangename mengeling van persoonlijke indrukken en belevenissen en verhalen over Napels en Rome. Zeer lezenswaardig en zeer aangenaam leesvoer.

Katherine Wilson (1974) verhuisde in 1996 naar Napels. Tegenwoordig woont ze in Rome, waar ze werkt als schrijfster, actrice en toneeldocente. Aan de keukentafel van mijn schoonmoeder is haar debuut.


ISBN 9789045029320 | Paperback | 287 pagina's | Uitgeverij Atlas Contact | juni 2015
Vertaald door Maaike Post en Arjen Mulder

© Dettie, 11 november 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer: