Karin Amatmoekrim
De tollende toverkol
In dit verhaal klimmen Suske en Wiske over een muur komen ze in een sprookjeswereld terecht. De bewoners van het magische bos zijn bang voor een eenbenige heks die door rondtollen zware stormen veroorzaakt waardoor alles vernietigd wordt. Wiske zoekt de toverkol op om haar kant van het verhaal te horen.
Iedere tekenaar maakt natuurlijk en heel eigen bewerking. Deze vind ik persoonlijk niet erg mooi. Te vlak en langgerekt.
SOS Kinderdorpen zet zich al ruim 65 jaar in voor kinderen zonder ouders of een veilige thuis. De internationale kinderhulporganisatie gelooft dat familie de belangrijkste basis is voor de gezonde ontwikkeling van kinderen. Elk kind een familie, elk kind een toekomst.
Karin Amatmoekrim (Paramaribo, 1976) studeerde Psychologie aan de Universiteit van Amsterdam, maar stapte na twee jaar over op Moderne Letterkunde. Ze debuteerde kort na haar afstuderen met Het knipperleven (2004). Ze schreef tot nog toe vijf romans, waaronder het gewaardeerde autobiografische Het gym (2011) en de veelbesproken roman De man van veel (2013) over de Surinaamse verzetsheld Anton de Kom.
Hanco Kolk (Den Helder, 1957) tekent al generaties lang strips. Van kinderstrips als Cor Daad tot avonturenverhalen van Gilles de Geus. Van komische detectives als Inspecteur Netjes en dagelijkse strookstrips als S1ngle tot kunstzinnige boeken als Meccano. Hij werkt soms samen met anderen, zoals Arnon Grunberg, Spinvis en collega's als Peter de Wit en Kim Duchateau. Met deze laatste bracht hij in 2016 de graphic novel De Man Van Nu uit.
Informatie staat ook achterin het stripalbum: over Karin Amatmoekrim, over Ivoorkust en over de stichting Kinderdorpen.
ISBN 9789903244155 | Paperback | 22 pagina's | Standaard Uitgeverij | oktober 2016
Leeftijdsloos
© Marjo, 06 februari 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het gym
Het boek gaat over Sandra, een Surinaams meisje uit een achterstandswijk, die naar het gymnasium in het dorp gaat. Op deze school zitten eigenlijk hoofdzakelijk kinderen van rijke ouders en natuurlijk is Sandra daar een vreemde eend in de bijt. Haar vriendinnen van haar oude school gaan naar een grote scholengemeenschap, naar de VMBO-afdeling en Sandra staat eigenlijk tussen 2 werelden.
Op haar nieuwe school zitten kinderen die ook een bepaalde culturele bagage hebben en voor wie het de normaalste zaak van de wereld is, dat ze naar het gymnasium gaan. Iets anders zou van hen ook niet geaccepteerd worden. Het gaat er niet eens om hoe lang men er over doet, maar dat gymnasium moet gehaald worden.
Ondanks de kloof tussen haar oude situatie en de situatie op haar nieuwe school, krijgt Sandra daar toch een paar vriendinnen Nynke, Mirte en Jojanneke. Natuurlijk valt ze soms wel uit de toon en ze wordt ook wel geconfronteerd met wat racistische uitspraken van een paar medeleerlingen. Haar vriendinnen gaan redelijk normaal met haar om, hoewel je soms toch ook wel een wat vreemde houding bespeurd, vooral bij de familie van de vriendinnen. Ze wordt toch een beetje als iets bijzonders gepresenteerd. Ergens wil ze misschien wel van het gymnasium af, omdat bepaalde opmerkingen van haar medeleerlingen pijn doen. Zo wordt ze als een excuus-allochtoon gezien en bij negatieve opmerkingen over mensen in de bijstand krijgt ze ook de kriebels. Haar moeder zit in de bijstand en probeert zich door studie weer kansrijker op de arbeidsmarkt te maken. Haar moeder vindt ook dat ze het gymnasium af moet maken want "je diploma is je eerste man".
Haar vriendinnen van haar oude school zitten natuurlijk in een heel andere wereld en hebben een bijbaantje, waardoor ze geld hebben. Ook met hen kan Sandra dus niet altijd meedoen. Ze vinden wel dat Sandra op school moet blijven, omdat ze goed kan leren.
Met haar moeder zijn er natuurlijk ook problemen, vooral ook met betrekking tot haar vader, die een nieuwe vrouw heeft, waarmee hij ook kinderen heeft. Hij woont met haar in de Bijlmer, maar keert zo nu en dan ook terug naar de moeder van Sandra, waar hij eigenlijk niet veel anders doet dan op de bank hangen. Als de druk hem bij de moeder van Sandra te veel wordt, gaat hij weer weg. Dat gebeurt bijvoorbeeld als Sandra van haar moeder te horen krijgt dat ze het geld voor een nieuwe broek maar aan haar vader moet vragen. Die belooft haar inderdaad het geld, maar is de volgende dag weer verdwenen, zonder dat hij geld heeft achtergelaten. Sandra haalt op een gegeven moment een 9 voor een opstel en men vindt dat ze talent heeft. Voor haar moeder telt dit eigenlijk niet, omdat voor haar alleen maar dingen waarvoor je moet leren tellen.
In de beschrijving van het milieu van Surinaamse alleenstaande moeders, doet het boek soms een beetje denken aan Bingo van Clark Accord.
Ik vond het wel een schrijnend boek, waarin ik ook wel dingen herkende, vooral het gevoel een buitenbeentje te zijn.
ISBN 9789044617191 | Paperback | 220 pagina's | Uitgeverij Prometheus | september 2011
© Renate, 08 februari 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer: