Juanita Stachowitz
Zeekakkelobbes
Het eerste is Zeekakkelobbes, met drie verhalen. Alledrie gaan over de vader die er niet meer is. De eerste tekenen, het verwerken en dan het definitieve afscheid. Mooie korte verhalen vol met weemoedige herinnering.
Dan volgen vier verhalen met de titel M/V, waarbij de M omcirkeld is. Vier verhalen waarin een man de verteller is, die steeds een stap verder de grote wereld ingaat. Over op jezelf wonen, je eigen boodschappen doen, een vrouw versieren en de mid-lifecrisis.
Het derde kwartet is precies andersom, hier is de V bij M/V omcirkeld. Er volgen vier verhalen gezien vanuit een vrouw: de dood van de geliefde en die van een geliefd familielid, het ouder worden, het uitvliegen van een kind.
En de laatste drie verhalen gaan over wat er gebeurt als de dingen niet gaan zoals je zou willen. Zelfmoord, miskraam en huwelijkscrisis.
Stuk voor stuk zijn het mooie indringende verhaaltjes. Ze maken precies duidelijk waar het om gaat. Ik houd eigenlijk helemaal niet van korte verhalen, maar deze boeien allemaal. Mijn favoriet? Zeekakkelobbes, het titelverhaal, waarin door de vader subtiel duidelijk wordt gemaakt dat hij zwaar ziek is. Het kind begrijpt het niet, dat komt pas als de vader er niet meer is..
En die over de miskraam in het laatste drieluik. Ook hier wordt niet direct gezegd waar het over gaat. Deze subtiliteit is prachtig en veel indringender dan wanneer het rechttoe rechtaan verteld zou worden.
Het is een debuut, dat belooft wat!
ISBN 9086800343 | Paperback | 96 pagina's | Adr. Heinen Uitgevers | november 2006
© Marjo, december 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Zeekakkelobbes
De verhalen beginnen met een drieluik getiteld Zeekakkelobbes, Alle tijd en Levensteken
In Zeekakkelobbesis de schrijfster, al bladerend in een fotoalbum, liefdevolle herinneringen aan het ophalen aan haar overleden vader en vertelt zij over die ene foto waar zij kennismaakte met de zeekakkelobbes.
Alle tijd heeft haar vader voor die steen, maar helaas het mocht niet zo zijn. En nu heeft zij die steen... Hij trekt haar aan, stoot haar af maar.. maar heeft ze niet alle tijd?
In Levenstekenis ze op zoek naar een vraag die haar bezighoudt. Het antwoord dat ze vindt is goed.. meer dan goed zelfs.
Het zijn drie mooie afgeronde verhalen die niet treurig stemmen maar je laten namijmeren.
Daarna volgt de cyclus M/V.
Verhalen van jongen tot gescheiden man. In deze verhalen wordt verteld hoe een beertje een belangrijke rol speelt bij de eerste vrijpartij van een student. Over een vrijgezel die een bijzondere ontmoeting heeft, over de getrouwde man en uiteindelijk de gescheiden man die zogenaamd stoer met zijn nieuwe, sexy vriendin pappazondag heeft.
Persoonlijk vond ik Koude grond het verhaal over de bijzondere ontmoeting erg apart. Het is erg beeldend verteld, je ziet het bijna als in een film voor je.
De cyclus M/V is mooi, humoristisch, weemoedig... Champagne is een prachtig verhaal over een vrouw die op haar eigen manier het overlijden van haar man verwerkt. Ontroerend!
Dan het heerlijke, vrolijke verhaal over Anneke. Zij wil niet in het stramien lopen, wil zich niet gedragen zoals het 'hoort', heeft geen zin in koffiedrinken met leeftijdsgenoten maar vrij zijn, doen en laten wat zij wilt en dat doet ze ook!
In Welterusten Anna komt het bericht dat oma Anna overleden is (de Anneke uit het vorige verhaal?) maar ze zou naar Duitsland met man en kinderen. Ze kan rustig gaan vindt haar moeder, ze gaat toch maar heel eventjes. Onderweg houdt ze contact met haar moeder maar wat haar het meest bevreemd, waarom voelt ze zo weinig? Ze hield toch van Anna?
En dan het mooie, aangrijpende verhaal Kikkerprins. De dochter, Iris, van de vrouw is volwassen en werkt in Afrika. Moeder gaat haar bezoeken en gaat mee naar de plekken waar haar dochter werkt. Wat ze te zien krijgt stemt haar erg droevig, gelukkig kan ze een heel klein beetje troost bieden...
Dit verhaal luidt het vervolg in, in die zin dat het schreinende van dit verhaal zich voorzet in de laatste drie verhalen.
De cyclus "Onderhuids is wat rauwer dan de voorgaande verhalencycli. De titel zegt al .. Niemand ziet wat aan de personen maar toch speelt zich onderhuids heel wat af. Nauwkeurig wordt verteld wat deze mensen drijft. Werkelijk schitterend is het verhaal Achterop Hoe iemand schijnbaar achteloos rondfietsend een proces doormaakt wat hij aan niemand kan vertellen. Heel mooi en subtiel beschrijft Juanita Stachowitz de gedachtewereld van deze jonge man. Werkelijk een bijzonder 'levens'verhaal.
Al met al is dit een boek dat je fascineert. Alle verhalen zijn kleine pareltjes op zich. Sommige verhalen doen je glimlachen, andere pakken je beet, grijpen je vast en laten je nadenken. Mooie afgeronde verhalen waarvan je telkens meer wilt. Een uitstekend debuut! Lezen dit boek!
ISBN 9086800343 | Paperback | 96 pagina's | Adr. Heinen Uitgevers | november 2006
© Dettie, november 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer: