Jenny Robson
Mijn vriendin Faheema
Ze komen bij elkaar over de vloer en na wat wederzijdse onwennige reacties van de ouders is ook dat geaccepteerd. Soms plaatst Louises moeder wel de opmerking dat Louise ook eens met andere (christelijke) meisjes moet omgaan maar een groot punt is het niet. Faheema's vader twijfelt ook nog steeds of zijn dochter niet naar een moslimschool moet, maar Faheema mag uiteindelijk toch op haar school blijven. De vriendschap wordt gedoogd.
Maar dan is er die vreselijke dag... In Londen is in de metro een bomaanslag gepleegd die opgeëist is door moslims. Deze gebeurtenis heeft verstrekkende gevolgen voor de vriendinnen. Faheema mag namelijk tot Louises grote verbazing niet meer bij haar thuis komen. Wat heeft een gebeurtenis in Londen nu met haar vriendschap met Faheema te maken? Ze wonen nota bene in Zuid-Afrika!
Natuurlijk blijven de meisjes vriendinnen maar dan wordt hun vriendschap opnieuw zwaar op de proef gesteld, dit keer door een gebeurtenis in het verre Denemarken. Een Deense dagblad heeft cartoons van de profeet Mohammed afgedrukt terwijl dat volgens de islam helemaal niet mag. Op één cartoon is Mohammed zelfs te zien met op zijn hoofd een tulband in de vorm van een bom met aangestoken lont. Alsof hij een zelfmoordterrorist is.
Opnieuw zijn de gevolgen van deze Deense actie van grote invloed op de vriendschap. Faheema's vader is razend. Deze keer mag Faheema niet meer met Louise omgaan, haar - christelijke - naam mag in huis zelfs niet meer genoemd worden.
De vriendinnen willen elkaar niet kwijt, maar hoe moet het verder... Faheema heeft een briljante oplossing denken ze. Maar ook die werkt niet.
En dan wordt Louise boos en niet gewoon boos maar ongelooflijk, vreselijk, verschrikkelijk razend boos!
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Louise. Na het omgangsverbod heeft zij pen en papier gepakt en is begonnen aan de lange brief aan Faheema, die brief is wat wij te lezen krijgen. Het verhaal laat zien hoe kortzichtig en buitenproportioneel reacties op wereldgebeurtenissen kunnen zijn. Terecht vinden de meisjes het idioot dat zij moeten boeten voor dingen waar zij niets mee te maken hebben. Achterdocht, vooroordelen en angst overheersen boven gezond verstand. Geen van de ouders probeert iets van de religie van de ander te begrijpen en de vriendinnen zijn daar de dupe van.
Het verhaal is vlot geschreven en ondanks het lastige onderwerp is het toch een licht en speels geheel geworden, er wordt ook veel gelachen.
Het eind is briljant in al zijn eenvoud.
Jenny Robson is geboren in Kaapstad. Haar werk werd met diverse prijzen bekroond.
ISBN 9789491583421 | Paperback | 143 pagina's | Brevier Uitgeverij | mei 2014
© Dettie, 27 mei 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
