James Scott
Verborgen
Naarmate ze dichter bij huis komt, wordt ze onrustiger. Waarom hoort ze niets? Waarom zijn er geen sporen in de sneeuw?
Als ze haar kinderen de een na de ander dood aantreft en haar man eveneens dood op zijn bed vindt, lijkt het alsof ze dit al verwachtte. Waarom, dat lezen we pas later.
Ze vindt één overlevende, de twaalfjarige Caleb. Met hem gaat ze op zoek naar de daders, drie mannen, zegt Caleb, met rode dassen.
Ze arriveren in Watersbridge na een zware tocht - Elspeth is gewond.
Door omstandigheden nemen de mensen aan dat zij een man is, en onder de naam van haar dode echtgenoot, weet ze werk te vinden in een ijspakhuis. Caleb blijft intussen de moordenaars zoeken en belandt in een bordeel.
Hun beider leven volgt een eigen koers, naar een onvermijdelijke climax, die je tegen die tijd als lezer voelt aankomen. Langzaam immers hebben we Elspeth en haar verleden leren kennen.
Het is een verhaal over geheimen, over schuldgevoelens en wraak.
Over waarheid, die bijna te zwaar is om mee te torsen. En een coming of ageverhaal over Caleb, de twaalfjarige.
´Hij begreep dat er bij haar iets ontbrak wat andere mensen wél hadden. White had het ook niet. Caleb wist niet hoe hij het moest noemen, of zelfs maar beschrijven, want het ging om meer dan gewoon goed of kwaad. Soms vroeg hij zich af of zijn moeder het ook niet had.´
Met dit boek val je midden in het verhaal. De lezer heeft geen idee wanneer het verhaal speelt, over wie het gaat, waar die mensen zich bevinden.
Het enige wat je weet is dat het winter is, en dat er heel veel sneeuw ligt. Tegen de tijd dat verteld wordt dat we ons in het noorden van de staat New York bevinden, weten we al wel dat het niet in deze moderne tijd kan spelen. Er is geen sprake van moderne communicatiemiddelen, het afgelegen onderkomen waar de personages zich bevinden is bepaald niet luxueus en men leeft een eigen leven, niet gehinderd door regels die van boven af zijn opgelegd. Wat de moeder gedaan heeft, lijkt in een moderne samenleving onmogelijk, maar in de wereld van die tijd, waar het ieder-voor-zich-principe hoogtij viert, is het niet zo vreemd.
Dit geeft al aan dat het verhaal het moet hebben van sfeer, en dat doet debutant James Scott prima. Al die sneeuw, waar sporen zijn van onbekenden, de sneeuw die verhindert dat deuren open kunnen, en dan de gebeurtenissen waar het verhaal mee begint: het is somber, dreigend en naargeestig. De plaats waar het grootste deel van het verhaal zich afspeelt, Watersbridge, bestaat echt, en omdat het boek historische fictie wordt genoemd, moet ik maar aannemen dat het gebaseerd is op historische feiten. Dat valt niet terug te vinden. Later in het verhaal is er sprake van de oorlog tegen Spanje, en dat is de enige tijdaanduiding waar we het mee moeten doen, eind negentiende eeuw dus.
Deze roman met thrilleraspecten, zwaar van sfeer, blijft boeien tot het einde. Al word je er niet echt vrolijk van.
ISBN 9789048821129 | Paperback | 352 pagina's | The House of Books | november 2014
Vertaald uit het Engels door Thijs van Nimwegen
© Marjo, 14 februari 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
