Joyce Roodnat
Vrouwen zijn leuker
Joyce Roodnat
Beschrijving:
Voor alle vrouwen die genieten van bevestiging (en wie doet dat nou niet?) en voor alle mannen die graag hun zegeningen tellen.
Vrouwen zijn leuker? Ja, dat is zo. Hoe dat komt onderzoekt Joyce Roodnat in een sprankelend boek vol mooie verhalen en vileine observaties. Het boek is een ode, maar ook een waarschuwing. Want laten we eerlijk zijn: de wijvenstreek is een feit, die kunnen we niet onder de mat vegen.
Roodnat liet zich inspireren door filmsterren, popheldinnen, kunstenaars en muzes. Echt en verzonnen. Van Madonna tot Barbie en de opblaassekspop; van Lady Gaga tot Anna Karenina en Floddertje.
------
In een uitzending van het televisieprogramma Tijd voor Max zegt Joyce Roodnat dat de titel wel provocerend bedoeld is. Er wordt namelijk vaak gesuggereerd dat zij bedoelt dat vrouwen leuker dan mannen zijn maar Roodnat stelt dat iedereen dat mag invullen hoe hij/zij dat wil.
Ze zegt ook in dat programma dat vrouwen elkaar leuk vinden. Roodnat geniet van vrouwen. Ze kan genieten van 'zeurende' vrouwen, maar dan van het theater dat een vrouw kan maken bij het zeuren. Ze kan genieten van een vrouw in de films van Harry Potter waarin de machtigste vrouw toch een vorm van lijdzaam aandacht trekken toont. Ze kan genieten van vrouwen die de sterke vrouw spelen zoals Madonna of Lady Gaga. Ze voeren een toneelstukje op, deze vrouwen willen dat wij ze als sterke vrouwen zien.
Volgens Joyce Roodnat is, verrassend genoeg, Pippi Langkous de oervrouw. Ze is zorgzaam voor haar vrienden, ze leert hen veel en zal iedereen neermeppen die hen kwaad doet.
Deze uitzending zegt genoeg, je ziet wat voor originele kijk Roodnat heeft op vrouwen. In de 17 beschouwingen in dit boek maak je uitgebreid kennis met deze aparte visie. Het eerste hoofdstuk getiteld 'Mevrouw de Vrouw - het huwelijk is heerlijk' wordt vooraf gegaan door een afbeelding van het schilderij Ib and her Husband van Lucian Freud.
Roodnat begint dit hoofdstuk met het overspel van de eeuw, Bill Clinton en Monica Lewinsky. En wat zegt Hillary... 'I stand by my man!'Waarop een betoog volgt waarom vrouwen dat doen. Ze verhaalt over allerlei vormen van omgaan met elkaar binnen een huwelijk. Wat het huwelijk betekent voor een vrouw en waarom ze willens en wetens vasthoudt aan dat huwelijk.
Over het schilderij zegt ze:
"Op het schilderij zie ik het huwelijkse hunkeren waar vrouwen in excelleren.
Ze doen samen een dutje. even liggen, op een deken, niet eronder. Hun saamhorigheid sluimert mee, in de bruine en de oranje trui, in het warme bruin van de radiator, in het oranjebruingebloemde behang. Er valt een gloed op de benen van de vrouw. Haar rol is wat opgeschort, haar knieén en kuiten zijn zacht. ik kijk naar haar stevige lichaam en voel hoe zeker zij zich voelt in haar huwelijk. [...]
Ze ligt lepeltje lepeltje met haar echtgenoot op een eenpersoonsbed. Zijn zware linkerarm over haar middel, zijn dampende lijf achter haar, ze zijn een beproefde ervaring.
Ibs man ligt achter kaap kont. Ik kijk en kijk, en ik voel dat hij zich gelukkig prijst. Hij heeft zijn lichaam naar het hare gevoegd. Hij verschuilt zich, zij staat voor hem haar mannetje."
Zo wordt elk hoofdstuk voorafgegaan door een afbeelding waardoor Roodnat geïnspireerd werd. Je ziet bij hoofdstuk 2 een foto van het beeldje De venus van Hohe Fels. Bij hoofdstuk 10 staan vier foto's van schoonheidskoninginnen op oudere leeftijd, de titel van het hoofdstuk is... 'Ik ben vintage'. Bij hoofdstuk 15 zie je Mariska Veres met de mannen van Shocking Blue. Over dit laatste stelt Roodnat dat popmuziek verondersteld wordt 'a boy's thing' te zijn. Zij kennen de teksten en kunnen de muziek feilloos imiteren. Maar voor meisjes ligt dat anders, ze spiegelen zich aan andervrouws uiterlijk. Ook dit weet Roodnat weer in haar aparte vorm en visie te gieten.
Eigenlijk kun je nauwelijks goed over dit boek vertellen omdat Roodnat een heel eigen stijl heeft. Het hoofdstuk over Madonna is fenomenaal. Ze weet exact weer te geven waarom Madonna succes heeft en waarom ook (of juist?) vrouwen haar bewonderen. Dat is eigenlijk wel in alle hoofdstukken het belangrijkste, waarom valt een vrouw al dan niet op, wat maakt haar bijzonder, wat maakt haar leuker?
Roodnat bespreekt vrouwen uit de literatuur, bekijkt op haar humoristische manier popsterren, actrices etc. en wat deze vrouwen vertegenwoordigen. Achterin het boek staan aantekeningen bij elk hoofdstuk en de illustratieverantwoording.
Bijzonder boek!
ISBN 9789025435165 | Paperback | 222 pagina's | Uitgeverij Contact | oktober 2010
© Dettie, 06 januari 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Sterrenschot
Het is 1932, het jaar van de poolnacht. Tegen de zin van moeder en verloofde vertrekt Jaap met twee andere Hollandse kerels. Ze richten een kamp in tussen de Denen en Eskimo's, en doen iedere dag hun metingen, terwijl de winter invalt. Als zijn partners andere bezigheden en interesses blijken te hebben dan Jaap, moet hij in z'n eentje de dagelijkse strijd tegen de kou aangaan, een zware strijd.
Maar de eskimovrouw die het huishouden zo'n beetje deed helpt hem erdoor. De liefde is onvermijdelijk. Al voordat ze zwanger blijkt te zijn wil hij met zijn Keetti trouwen. De Denen en de andere Nederlanders lachen hem uit: trouwen, dat doe je niet met een eskimo. Jaap heeft het er moeilijk mee, het gaat recht tegen zijn natuur in, maar ook de eskimo's willen zijn betrokkenheid niet.
Roodnat schrijft afstandelijk en zakelijk, maar met veel details weet ze perfect de sfeer op te roepen. De ontberingen die de mannen moeten ondergaan, onderga je dusdanig dat je de kou bijna voelt. Je ziet de inlanders sjokken op hun kamikken. Je ziet de verstarde eskimo met zijn speer staan, klaar om de zeehond eraan te spietsen. Misschien is het even wennen aan deze manier van schrijven, maar dan wil je het boek niet meer wegleggen. Het is op een aparte manier spannend, en ontroerend. En informatief.
Gegoogle naar de betekenis van het titelwoord levert dit op:
"Sterrenschot wordt in de winter of zeer vroege voorjaar gevonden. In die tijd van het jaar door reiger, bunzing enz. gegeten vrouwtjeskikkers en -padden zijn maar gedeeltelijk te verteren.
De eierstokken (al in conditie om dril af te zetten) van de prooi gaan in de maag van de rover enorm opzwellen en worden vervolgens uitgebraakt als sterrenschot. "
Iets wat ingenomen wordt, maar onverteerd weer uitgescheiden. Heeft Roodnat dit bedoeld met haar titel?
De hoofdpersoon, Jaap, heeft toen hij een kleine jongen was, gezien hoe zijn vader zich voor het hoofd schoot (ook al een sterrenschot?) en heeft dat niet verwerkt. Als hij als volwassen man aan zichzelf en de weersomstandigheden van Groenland aangewezen is, en hij flink onder druk komt te staan, probeert hij zijn emoties vast te leggen in de schilderijen -hij is amateurschilder- komt de ervaring van vroeger in volle kracht boven.
Of is het de manier waarop zijn expeditiegenoten hem met zijn onderzoek laten zitten?
Het feit dat de eskimo's vast houden aan hun eigen wetten en gewoonten, en de Westerse afwijzen? (ofwel: hoe Keetti Jaap afwijst)
Het boek doet me qua sfeer denken aan dat boek van Allard Schroder "de hydrograaf". Ook een mooi boek dus.
ISBN 9025425232 | Paperback | 318 pagina's | Uitgeverij Contact | 2005
© Marjo, maart 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Sterrenschot
We volgen een zekere Jaap, een wetenschapper die een beetje uitgekeken is op zijn dagelijks werk, op de vlucht is voor zijn moeder en zijn verloofde. Hij krijgt een uitgelezen kans als hij mee kan op expeditie naar de Noordpool. Dat is voor een heel jaar. Natuurlijk ziet moederlief er niets in, net zoals zijn verloofde die gepikkeerd is en er niks van begrijpt. Hoe kan het ook, Jaap is op drift geslagen.
Op die expeditie gaat het om drie Nederlandse mannen Dre, de leider, Jaap natuurlijk en dan is er ook een zekere Tjeerd. Roodnat beschrijft met krachtige pen de fysieke als mentale ontbeeringen waaraan deze mannen bloot komen te staan. Jaap onderzoekt het noorderlicht, hij wordt er compleet door gefascineerd, bijt zich letterlijk in het magische verschijnsel vast. Hij gaat het zelfs schilderen. Maar dat is een kant van het verhaal, het andere draait om de Groenlanders, Denen en Eskimo's die daar leven.
Roodnat laat zien hoe moeilijk het is om in een andere cultuur door te dringen, dat je ondanks respect nooit een van hun kan worden. Jaap wordt op een gegeven moment verliefd op een Eskimo-vrouw Keeti die in zijn kasteel (zo wordt het hoofdonderkomen genoemd) komt schoonmaken, wassen en koken. Jaap is katholiek en Keeti heeft eigenlijk geen geloof. Jaap maakt steeds wildere plannen en dan slaat het noodlot toe. Jaap leert ineens wat leven inhoudt. Als hij terugkeert naar Nederland neemt hij op het station een drastisch besluit.
Ik heb niet geheel kunnen wennen aan de stijl, maar zondermeer een boek dat je bij je lurven pakt en niet meer loslaat, zelfs blijft nazinderen als het al lang en breed uit hebt.
ISBN 9025425232 | Paperback | 318 pagina's | Uitgeverij Contact | oktober 2005
© Roel, januari 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer: