Ineke van Laanen
Wit
Ze lachte het superieure lachje waar ik zo bang voor was.
’Je houdt van me. Hoe ontroerend.’
Onverwacht wordt Maud van Orsouw geconfronteerd met haar verleden als haar verzocht wordt een uitvaart te begeleiden. Ooit woonde ze een begrafenis bij waarbij duidelijk was dat de spreker de overledene niet kende. Dat ergerde haar zo dat ze zelf uitvaartbegeleider werd. In dat kader bezoekt ze de nabestaanden.
Toen ze de naam doorkreeg van een overledene, was Maud geschrokken, en al is het eigenlijk een ongeschreven regel dat je niet de uitvaart van een bekende doet, toch gaat ze op huisbezoek en ontmoet ze Britt.
De overledene is Laura, een kunstenares. Ze heeft zelfmoord gepleegd. Waarom laat Maud het niet aan een ander over? Is het nieuwsgierigheid?
Het is al lang geleden dat Maud een kortstondige relatie met Laura had, en ze kent haar bovendien uit haar jeugd.
Dan blijkt dat die jeugd niet normaal was. Vooral niet voor Laura die bij een dramatische gebeurtenis haar jongere zusje verloren heeft en daar zolang haar moeder leeft voor moet boeten. Beiden, de moeder en de dochter, vinden steun bij Maud, ieder op een eigen manier.
Na deze korte heftige periode verliezen de meisjes contact, om elkaar weer tegen te komen als ze 16 jaar oud zijn. Ze ontdekken de liefde, maar ook deze periode is maar kort.
Nu komt voor Maud het verleden weer tot leven. Hoe ze met haar opa over de dood sprak, en het kerkhof bezocht. Hoe ze verhalen verzon over de mensen die daar lagen, en ze ook opschreef. Hoe ze Laura en haar moeder leerde kennen. En waarom zij tenslotte er toch voor koos met een man te trouwen.
In het heden moet ze in het reine zien te komen met haar eigen verleden, maar vooral ook omgaan met de boosheid en het verdriet van Britt, die Laura’s verleden niet kende. Niet helemaal toch. Samen bekijken ze met nieuwe kennis de schilderijen en de tekeningen van Laura. Kunnen ze begrijpen waarom Laura het leven niet meer aan kon?
Een mooie invoelende roman over de het tekortschieten van de liefde, over schuldgevoelens, maar vooral ook over volwassen worden. En natuurlijk over het omgaan met de dood.
Ineke van Laanen (1954) is werkzaam als docent. Ze volgde de opleiding op Schrijversvakschool 't Colofon en won enkele prijzen, waaronder de literatuurprijzen van Nijmegen en Gorinchem. Haar scenariobewerking van het verhaal ‘Kijken naar Sacha’ werd in 2010 verfilmd.
ISBN 9789086840922 | Paperback | 176 pagina's | Uitgeverij IJzer | mei 2013
© Marjo, 08 juni 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
