Hugh Brewster
Anastasia's album
De ondertitel is: het verhaal van de jongste dochter van de laatste tsaar. Maar het boek is meer dan dat. Het geeft vanuit de ogen van Anastasia een beeld van het leven dan het hele gezin. Onbegrijpelijk lijkt het keizerlijke idee dat zij er recht op hadden te leven zoals ze deden, terwijl het volk honger leed en er in de oorlog zoveel mensen sneuvelden. Maar het was blijkbaar de arrogantie van de tsaar die daar debet aan was. Hij op zijn beurt was er van overtuigd 'dat het recht tot regeren hem door God gegeven was'. Hij was blind voor het feit dat ellende kan leiden tot opstootjes en erger.
Uit dit album met de mooie plaatjes krijg je een indruk van een gewoon gezin, dat leefde zoals ze dat door de jaren heen gewend waren. Zeker de kinderen wisten niet beter. Hoe konden zij weet hebben van de buitenwereld, reizend van het ene mooie grote paleis naar het andere? Ze zagen immers niets daarvan. Maar om echt te weten hoe dat allemaal in elkaar stak zou je andere boeken moeten lezen.
In dit album lees je over een gewoon gezin, dat dan wel rijk is, en dus een 'makkelijk' leventje heeft, maar waar ook gewerkt moest worden. Behalve een verhaal staan er stukjes in het boek uit het dagboek van Anastasia en uit brieven aan haar leraren.
De kinderen kregen les, in talen, muziek en handwerken. Ze wandelden en schaatsten; ze gingen naar het strand en speelden in de tuin; ze fietsten en zwommen. En zo staan de zusjes Romanov, de grootvorstinnen, steeds gezellig samen op de foto. Gewone familiekiekjes, die pas later zoveel betekenis kregen. Vier mooie meiden, in mooie jurken, met hun kleine broertje. Nu heb ik ook gezien dat de gewoonte om prinsessenkinderen te kleden in dezelfde jurken al een oude gewoonte is.
We weten hoe het met hen afliep. Dat was al een tragisch verhaal, en deze foto's maken het alleen maar erger.
ISBN 9060974220 | Hardcover | 64 pagina's | Fontaine Uitgevers | 1996
Vertaald door Angelique Meijer-de Graaff
© Marjo, 25 juni 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
