Herman Van Campenhout
Blinde woede
Het is het verhaal over Lena die aan een oogziekte lijdt waardoor ze langzamerhand blind wordt. Ze heeft een heel fijne, goed vriendin, Joyce, die altijd voor haar klaarstaat en haar overal naar toe brengt. Joyce vindt dat de gewoonste zaak van de wereld. Lena's ouders zijn rijk, ze verdienen als juweliers meer dan goed hun brood. Vanwege haar ziekte is Lena's moeder wat overbezorgd maar wel realistisch. Lena is een mooie meid, kan goed meekomen op school en heeft bovendien een prachtige stem.
Haar nieuwe klasgenoot Nicolas is erg aardig tegen haar, vooral nadat hij haar heeft horen zingen. Wat ze niet weet is dat hij haar probeert te versieren uit eigenbelang. Hij doet net alsof hij ook rijke ouders heeft, zijn vader heeft een hoge functie bij een bank, zegt hij... maar in feite heeft Nicolas geen cent en is hij vanwege veelvuldig diefstal van zijn vorige school verwijderd. Lena kan hem mooi aan inkomen helpen. Hij palmt haar in zodat ze flink verliefd op hem wordt en weet haar zover te krijgen dat zij met hem en klasgenoot Fred op straat gaat optreden. Ze verdienen in die paar uur flink wat geld dankzij Lena's prachtige stem.
Maar dan wordt Lena ontdekt en krijgt een geweldig aanbod. Haar ontdekker wil echter de jongens er niet bij te hebben, ze zijn niet goed genoeg, in de opnamestudio's zitten veel betere muzikanten die haar kunnen begeleiden. Nicolas en Fred zijn kwaad en willen dat Lena hen er ook bij haalt, maar helaas het lukt haar niet om de jongens mee te krijgen in haar klim naar succes. Maar dat ligt niet aan haar...
Het is allemaal een beetje knullig verteld. Het verhaaltje is dun en nogal cliché. Gladde jongen versus onschuldig nagenoeg blind meisje. Hoe glad Nicolas is ontdekken we later. Hij doet erg vervelende dingen en is constant op eigenbelang uit. Fred is uit ander hout gesneden, hij is veel aardiger, maar alles pakt ook voor hem verkeerd uit... Ook op hem heeft Nicolas een vernietigende invloed.
Het einde is aan het begin van het boek al verteld, maar of je na het lezen van het verhaal kunt vaststellen dat er daadwerkelijk een reden was om twee mensen neer te schieten... Absoluut niet! Ik ben dus eigenlijk ook woedend maar dan op de auteurs. Hoe halen ze het in hun hoofd om zo'n verhaal te schrijven? Bovendien voor een leeftijdsgroep die dankzij de pubertijd toch al zo kwetsbaar is. Is dit nu de ultieme oplossing om wraak te nemen? Gewoon twee jongens neerschieten? Nee, het is een idiote, ongeloofwaardige en veel te gewelddadige oplossing. Totaal misplaatst en een erg slecht voorbeeld voor jongeren, die zeker in dit facebook- twittertijdperk, mogelijk zelf ook wel het slachtoffer worden van mensen die misbruik van situaties maken of misplaatste competities voeren.
Een pistool leegschieten op iemand lost niets op en maakt dat degene die zo vervelend bezig waren geen verantwoording voor hun daden hoeven af te leggen, want ze zijn er niet meer. Alleen de dader van de schietpartij zit met de gevolgen en kan de straf gaan uitzitten. Dáár hadden de schrijvers goed op moeten wijzen en een heel andere oplossing moeten zoeken waarmee zowel Lena als de jongens gebaat waren. Dat hoeft helemaal geen softe aanpak te zijn. Maar iemand neerschieten... nooit. Het is te gek voor woorden.
Het verhaal zelf is bovendien ook erg zwak geschreven. De laatste boeken van Bracke en Van Campenhout balanceren sowieso aldoor al op het randje van geloofwaardigheid en lijken vaak te snel geschreven. Dit boek zal ik zeker niet aanraden maar vooral afraden. Het slaat nergens op.
ISBN 9789462343412 | Hardcover | 208 pagina's | Uitgeverij Abimo | maart 2015
Een deel uit de portretserie | Leeftijd: 14+
© Dettie, 12 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Sweet Sixteen
Maar dan krijgen ze een nieuwe jonge en aantrekkelijke leraar, Jonas Bolen, en binnen de kortste keren is Siska tot over haar oren verliefd op hem. Er is echter wel een probleem... Jonas is getrouwd en heeft een klein zoontje dus het kan nooit wat worden. Ze moet die verliefdheid maar snel overwinnen. Deels vindt ze het zelfs vervelend dat ze verliefd is op Jonas, want ze wil trouw zijn aan Mats, ook al zoenen ze haast nooit.
Maar als Jonas haar naar huis brengt in zijn auto nadat ze op zijn zoontje heeft gepast en haar vertelt dat hij haar erg leuk vindt, en haar dan stevig zoent, smelt ze weg. Binnen de kortste keren belandt ze in zijn bed en maken ze steeds opnieuw geheime afspraakjes. Siska loopt op wolkjes en dagdroomt van een leven met haar grote liefde. Ruth, haar vriendin, is ook helemaal weg van Jonas en wringt zich in allerlei bochten om zijn aandacht te trekken, tot ergernis van Siska. Maar ze kan moeilijk vertellen dat hij háár, Siska, leuk vindt, want hun verhouding moet natuurlijk geheim blijven.
Maar dan komen de eerste anonieme dreigberichtjes op haar sms binnen, met foto's van haar en Jonas bij de bestelwagen waarin ze hun eerste vrijpartij hadden. Bij de foto's staan niet mis te verstane teksten. Wat moet ze nou? Ze wil zich niet laten intimideren en boven alles wil ze Jonas niet kwijt.
Ondertussen heeft ze ook problemen met Ruth, zij blijft zo lang aandringen dat zij ook wel eens wil oppassen dat Jonas er niet onderuit kan. Siska vertrouwt haar brutale, sexy vriendin niet helemaal. Is dat wantrouwen terecht?
Het boek is geschreven in een stijl van 'grote stappen, snel thuis'. Niets geen zinderende aanloop of Jonas en Siska wat krijgen met elkaar. Nee, binnen de kortste keren liggen ze in elkaars armen en vrijen ze de wereld bij elkaar. Het verhaal is verder niet heel erg ingewikkeld of aangrijpend, ondanks Siska's latere emotionele verwarring, en alles is in klip en klare taal geschreven.
In dit boek vertellen zowel Siska als Jonas hun verhaal. Siska is het dromerige schoolmeisje dat niet weet wat haar overkomt. Ze is doldwaas verliefd, Jonas is haar eerste vriend met wie ze het bed deelt en denkt dat alles wat hij zegt waar is, ze is alleen wel jaloers op Ruth, gek genoeg niet op Jonas' vrouw. Ergens diep in haar knaagt het wel een beetje maar zo gauw ze Jonas ziet is alle twijfel weer verdwenen. Jonas daarentegen weet heel goed dat wat hij doet eigenlijk niet kan maar ja, de keus tussen een onwillige vrouw en een willig aantrekkelijk jong meisje is gauw gemaakt. Hij praat zichzelf schoon en meer dan dat, die Ruth is ook wel heel erg mooi. Maar Ruth is veel meer door de wol geverfd...
Het verhaal balanceert op het randje van het aannemelijke. Het kan allemaal wel maar het is een dunne draad waarover soms gewankeld wordt, een enkele keer wordt de rand bijna overschreden en lees je met licht opgetrokken wenkbrauw verder.
Toch, kan ik me voorstellen dat dit soort boeken erg geliefd zijn bij jongeren want het wordt allemaal in heel vlotte taal geschreven, zo ook dit boek. Het leest heerlijk weg, je kunt nauwelijks stoppen met lezen tot het verhaal uit is.
ISBN 9789059329638 | Hardcover | 222 pagina's | Uitgeverij Abimo | juni 2014
Een boek uit de Portret serie. Dat is een young adult reeks met actuele thema's | Leeftijd: 14+
© Dettie, 03 september 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Voetballen of vechten?
Dit boek vertelt een waar gebeurd feit uit de Eerste wereldoorlog.
1914, Kerstnacht: Duitse soldaten waren al een paar dagen bezig kerstbomen neer te zetten, en lampionnen. En als ze beginnen te zingen, herkennen de Engelse soldaten kerstliedjes. En ze zingen mee. Het duurt niet lang of aan beide zijden klimmen de mannen uit de loopgraven en vieren gezamenlijk Kerst.
Herman Van Campenhout laat zijn hoofdpersoon 'natuurlijk' een Britse soldaat zijn. Frank is een jonge man, die vrijwillig de oorlog in gegaan is, omdat hij net als de anderen dacht dat het maar een paar maanden zou duren. En hier zitten ze. En ze slagen er niet in de Duitsers te verjagen. In die wonderlijke kerstnacht beseft Frank - net als de anderen - pas echt dat die Duitsers ook jonge mannen zijn.
'Frank wist niet goed wat hij er van moest denken. Hij had mee gevoetbald, hij had een druppel van hun schnaps gedronken, hij had naast de grijze jongens gezeten en gelachen om de grappen die ze in gebroken Engels vertelden. Ze hadden zich samen vrolijk gemaakt om hun officieren en onderofficieren. Enkelen hadden zich al gespecialiseerd in het imiteren van hun overste en lieten de geschreeuwde bevelen overgaan in hondengeblaf. Soldatentoneel werd aangemoedigd achter het front, maar Frank wist zeker dat dit soort satire nooit de censuur van de officieren zou overleven. De Duitsers met wie hij gesproken had, waren doodgewone jongens en niet de Barbaarse geweldenaars die de Europese beschaving wilden vernietigen. '
Hij heeft er Johannes ontmoet, een Duitse jongen, waar het wonderwel mee klikte. Maar als hij op een moment dat de officieren hun soldaten weer in de hand beginnen te krijgen - zij veroordelen deze verbroedering natuurlijk! - weer met Johannes staat te kletsen, is er ineens die kogel. Johannes valt neer, Frank wordt teruggetrokken in de loopgraven, en de oorlog begint weer. Frank ziet steeds het lichaam van de Duitser liggen, en hij wil weg. Hij moet het verhaal van de kerstnacht gaan vertellen in Londen, hij moet een eind maken aan deze oorlog.
Maar op het moment dat hij weet weg te sluipen, tekent hij zijn eigen doodvonnis. Deserteurs werden gefusilleerd. Door hun eigen kameraden.
Zo vertelt Van Campenhout over nog een gewoonte binnen het Britse leger.
De naam Hitler komt voor, en hier vind je citaten van soldaten die gevoetbald hebben met de vijand.
Het is geen dik boek, en ook de manier van vertellen is niet ingewikkeld. Een prima boek voor de jeugd om kennis op te doen over de eerste
wereldoorlog.
ISBN 9059081994 | Hardcover | 80 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | oktober 2006
© Marjo, 04 augustus 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer: