Momo
Hafid Bouazza

Nadat we Paravion van Bouazza hebben gelezen, wat toch wel zijn vraagtekens opriep, wilde ik wel eens weten hoe de andere boeken van Bouazza zijn. In de bibliotheek vond ik dit boekje.

Momo is een jongetje dat wordt geboren in het kleine rustig plaatsje Herfsthoven. Zijn ouders zijn een al wat ouder echtpaar.
Momo is een heel rustig, stil jongetje die helemaal in een eigen wereldje leeft. Zijn moeder is een overbezorgde vrouw, waar Momo zich dan ook voor afsluit. Zijn vader is een goedaardige, rondbuikige man die vele stilzwijgende onderonsjes met Momo heeft. Vader leeft ook in zijn eigen gedachtenwereld, wat tot gevolg heeft dat hij wel eens met een tas boodschappen thuis komt in plaats van Momo, die hij van school af zou halen.
Hoe ouder Momo wordt hoe minder moeder van hem begrijpt, zij wil hem met alle geweld in de normale wereld trekken. Als Momo vraagt hoe het geluid heet als je in een appel bijt maakt zij zich zorgen om hem. Is dit kind wel normaal? Ze verzint allerlei dingen om zich ervan te overtuigen dat Momo normaal is. De artsen en onderwijzers zien haar met schrik komen. Ze is altijd aanwezig, gunt Momo geen tijd met zijn vader. Haar bekrompen en overbezorgde geest maakt dat iedereen haar met schrik ziet komen. Buren sluiten snel hun deuren, onderwijzers zijn in "bespreking" enz. De dichtsbijzijnde buurman wordt half gek van het gezeur van haar, wat hij via het balkon en muren verneemt. Momo sluit zich steeds verder af en dan gaat hij met schoolreisje...


Mijn mening:
Weer een vreemd boek. Er staan wel  prachtige zinnen in:

"In het luifelend lommer, in het lovernet, dansen zonnevonken, nog niet bevrijd, een dans op het ritme van zijn knipperende ogen. een egel, een blad als een beukelaar op zijn rug, daggelt tussen het gewarte." "Moeder wekte hem en gevlekte manen zweefden voor zijn meluwe ogen."

"Wij keken hen na, glitterend in myriaden zonnesintels, vanuit een loge op de kimme, verrukt van de iriserende zandkorrels op de zeeluchtgeruwde schouders van het meisje."

Heel mooi allemaal maar is dit te volgen? Daggelt tussen het gewarte? Meluwe ogen? myriaden zonnesintels? vanuit een loge op de kimme?
Ook in dit boekje vliegt het verhaal weg. Er wordt ineens een "wij" opgevoerd waarvan ik niet weet wie die wij zijn, hogere machten, de geest, de gedachtenwereld van Momo? Ook hier is iets onbegrijpelijks in het verhaal. Weer een bijna sprookjesachtig zweven, iets wat toch maakt dat je met een onbevredigd gevoel blijft zitten.
Ik heb het twee keer gelezen omdat ik het gevoel had dat ik iets gemist had, maar het resultaat blijft hetzelfde. Ongrijpbaar, onbegrijpelijk.

Biblion 'zegt' Zijn schrijftaal is  vol nieuwe en oude woorden. Dit vraagt concentratie van de lezer. Daar zullen we het dan maar op houden...

ISBN 9789053336465 | Hardcover | 96 pagina's | Uitgeverij Prometheus | april 1998

© Dettie, juni 2004

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Paravion
Hafid Bouazza

Ik vond het in het algemeen een tamelijk goed boek. Luchtig, ontspannend, geen zware passages,....Een tussendoorboek voor mij. Wat vond ik zéér mooi? Eigenlijk weinig. De beschrijvingen van de omgeving. Soms rook je gewoon bijna de geuren.Dat stukken van voorin het boek achteraan terugkomen. Stukken die dan eigenlijk op hun plaats vallen. Wat vond ik minder goed? De personages lopen gewoon door elkaar. De karreman was dood en plots duikt hij weer op in "paravion". Ook de twee "heksezusters" doken in paravion op. Op een bepaald moment begon ik te denken dat ze "paravion" ook gebruikten als woord voor bv. de hemel. Ook snapte ik niet altijd over welke baba baloek ze nu bezig waren. De oude of de jonge.
Ook na het lezen van het artikel snap ik niet waar het echt over ging. Ja, volgens het artikel over de integratie....Ik heb geprobeert het zo op een rijtje te plaatsen. (Na het lezen van het artikel en de reacties hier.)

De mannen immigreren naar Nederland en laten hebben en houden achter. (waarom moeten hun vrouwen dan eerst in verwachting zijn??? om de familie verder te laten leven????) De zonen krijgen de opdracht de vrouwen onder de duim te houden terwijl de vaders weg zijn. De zonen kunnen dat door listige beloftes van de moeders niet volhouden en vluchten in eerste instantie naar de stad en daarna naar Nederland. (daar ben ik niet zeker van maar ze duiken plots op in het theehuis.....) Ondertussen is de jonge Baba Baloek in zijn puberteit gekomen en krijgt les van een meisje (zijn moeder) en de andere jonge meisjes in het dorp ( daar stelde ik me de vraag bij: gaven ze hem les????? Ik dacht dat ze hem gebruikten voor hun eigen genot.)De oude mannen zitten in Nederland te zeuren over de verloedering daar maar zien niet in dat ondertussen in hun eigen land de tijd ook voortgaat.Vooral dan wat de meisjes betreft (lachebek). Ze hebben heimwee naar hun land (voor hen dan "paravion"??????)maar vooral naar de gedweeê vrouwen, daarom gaan ze met grote trom (auto's) naar daar en ontvoeren er daar een paar waarvan ze denken dat die nog traditioneel zijn. (hun eigen dochters!!!!!)
Ik vond het boek veel minder erotisch dan dat er overal verteld werd.

Dus een goed tussendoorboek maar ik vond het geen Gouden Uil waard. Ik zou wel eens willen weten waarop een boek voor zo'n prijs op gequoteerd wordt.

ISBN 9789044603323 | Hardcover | 220 pagina's | Uitgeverij Prometheus | oktober 2003

© Inge, mei 2004

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Paravion
Hafid Bouazza

Tot dusver lijkt het een normaal verhaal, maar dan begint het sprookjesachtige: de zeven mannen in het dorp besluiten ook te vertrekken op hun vliegende tapijten, zij bezwangeren voor ze gaan tegelijk hun zeven vrouwen. De mannen zijn afwezig als de zeven dochters op dezelfde dag geboren worden.
Mamoerra, ingetrokken bij de heksen, is ook zwanger, maar bevalt natuurlijk niet op die dag; als Baba Baloek (de derde)wordt geboren, sterft Mamoerra en de jongen wordt door de heksen opgevoed, en net als zijn ouders met de nek aangekeken of gepest.
Op een dag ontmoet hij een meisje, die hem lessen in seks geeft, waar later het hele dorp van profiteren zal.
Hier houdt in feite het verhaal op. We gaan naar Paravion, waar de mannen de grootste moeite hebben om te integreren.

"het leven verliep hier op een manier waarover zij geen zeggenschap hadden. Dingen liepen anders dan zij zouden willen. Zij hadden geen autoriteit, er was geen erkenning voor hun mannelijkheid, het natuurlijke overwicht van hun kunne ging hier verloren. Hoe moesten zij aansluiting vinden? Daar waren compromissen voor nodig en juist compromissen tastten hun wezen aan."

Bouazza geeft heel duidelijk aan hoe de cultuurverschillen liggen, maar voor mij is de vorm waarin hij het doet niet prettig.

ISBN 9789044603323 | Hardcover | 220 pagina's | Uitgeverij Prometheus | oktober 2003

© Marjo, mei 2004

Lees de reacties op het forum en/of reageer: