Guus Kuijer
Hoe word ik gelukkig?
Een zelfhulpboek
Dit in eenvoudige en heldere taal geschreven boek ontstond naar aanleiding van de vraag die gesteld werd bij de lezingen die Kuijer hield over Hoe een klein rotgodje God vermoordde. De vraag was: "Wat voor geestelijk leven heeft de atheïst?" Heeft een ongelovige wel een geestelijk leven? Het antwoord van Kuijer is: Ja door verdieping. Dit kan je in twee opzichten zien. Je verdiept je ergens in, je wijdt je ergens aan, en daardoor ontstaat verdieping, dat maakt gelukkig. De wereld is mooier door ergens kennis van te nemen. Kuijer neemt als voorbeeld het konijn en de rat. Iedereen vindt een konijn leuk. Een rat is vies en eng. Maar neem je kennis van de rat, door bijvoorbeeld een rat in huis te nemen, dan ontdek je dat een rat intelligent is, sociaal is en door deze kennis ga je de rat mooi vinden. Dit werkt in alles zo, kennis nemen van... verrijkt en maakt de (je) wereld groter en mooier. Van belang is, volgens Kuijer, dat je de wereld zelf aan de praat krijgt, er kennis van wil nemen, weten wat je met je leven moet doen, werklust, levenslust hebben, met passie iets doen, dát maakt gelukkig.
Veel mensen houden zich bezig met ditjes en datjes maar ontwikkelen geen interesse.
Als voorbeeld neemt Kuijer de kunstschilders Goya en Van Gogh. Verondersteld wordt dat zij een ongelukkig leven hadden. Maar uit de brieven van Van Gogh aan zijn broer Theo blijkt dat juist het schilderen hem met vreugde vervulde. Hij was vervuld met passie, was enthousiast en gedreven.
Het was eerder de houding van mensen om hem heen die zijn manier van leven afkeurden die hem ongelukkig maakte. Of het besef van het altijd afhankelijk moeten zijn van zijn broer omdat mensen zijn kunst niet accepteerden. Van Gogh zelf wist dat zijn kunst iets betekende, iets voorstelde, oprechte kunst was en haalde daar zijn geluk uit.
Een van de dingen die Kuijer over Francis Goya meldt is dat hij op hoge leeftijd een oude man tekende, daarboven staat "Ik leer nog steeds". Geen tekst voor een depressieve ongelukkige man, stelt Kuijer, het is een tekst van een man die nog steeds vreugde haalt uit zijn werk.
Kuijer pleit ook dat scholen belangstelling moeten wekken, naar de aanleg van het kind moeten kijken i.p.v. onder dwang het kind dingen leren die het niet interesseert. De belangstellig van het kind leidt vanzelf tot alles willen leren wat ze nodig hebben zoals rekenen, taal enz.
Als iemand eenmaal heeft gemerkt dat leren fijn is doordat het resultaat oplevert bijv. doordat je nu kan communiceren met iemand omdat je die taal geleerd hebt dan verdwijnt ook het negatieve beeld dat leren heeft. (Leren is voor nerds, voor de uitslovers.) Leren is de enige manier om dynamisch te blijven, niet leren leidt tot stilstand. Leren kan een genot zijn als het maar je interessegebied betreft. Het een leidt tot het ander. Leren is oneinidig. Kuijer betreurt het dat de status van de leraar gekelderd is, dat emotie overheerst.
Alles moet nu emotioneel ervaren worden, emotie is vlot, is in, rationaliseren is uit, wat sentimentele chaos tot gevolg heeft.
Ook het 'op zoek zijn naar jezelf' is volgens Kuijer een farce. Een "ik' wordt opgebouwd uit meerdere andere "ikken". Mensen beïnvloeden elkaar, leren van elkaar. Bovendien kun je door het leren je "ik" rijker maker en daardoor van betekenis worden voor een ander. Je wordt een persoonlijkheid dankzij het geleerde.
De wereld zelf is het wonder, het bestaan zelf is al een mysterie, volgens Kuijer, als je bijv. één mens goed in je opneemt dan ervaar je het wonder al. En dit geldt voor alles, als je er maar kennis van wilt nemen.
"Als u zich leeg voelt: stop er wat in."
ISBN 9789025340001 | Pocket | 158 pagina's | Athenaeum-Polak & Van Gennep | juni 2009
In het boek staan afbeeldingen van de schilderijen die Kuijer noemt of bespreekt.
© Dettie, 23 augustus 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Florian Knol
"Gaat-ie nou nooit meer weg?"
Riep Florian een beetje te hard.
Mieke en Jelle keken hem aan alsof ze hem voor het eerst zagen. Florian zag ze denken: het kind moet aandacht, het kind heeft een vogel op zijn hoofd.
"Natuurlijk wel, "zei Mieke.
"Hij moet toch eten?"
"en drinken, "zei Jelle. "en boodschappen doen. En naar zijn werk."
Zo normaal zijn zijn ouders dus niet. Ze doen alles af als grappig, en Florian heeft het gevoel dat ze hem niet serieus nemen.
Katja neemt hem wel serieus, maar die slaat weer door naar de andere kant. Zij zit al in groep acht, Florian pas in zeven..en ze vraagt hem verkering! De arme jongen.. hij vindt haar eigenlijk erg aardig, maar verkering?? Hij draait er omheen en weet haar opdringerigheid te ontwijken. De volgende dag gaat hij naar school, met mus op het hoofd, en hij ziet een oude mevrouw rommelen in een container. Vreemd..en ze heeft maar een schoen aan! Tot Florians verbazing en teleurstelling vliegt de mus ineens op en gaat in de haardos van de mevrouw zitten! Hij wilde eigenlijk gewoon doorlopen, maar nu staat hij te kijken naar de vrouw, en hoort dat ze haar vork zoekt. ?? haar vork?? Ze blijkt de sleutel te bedoelen, en op dat moment komt Katja eraan. Doortastend als ze is, helpt ze Florian om door een raampje te klimmen en zo kunnen de mevrouw binnenlaten, en haar schoen zoeken, de sleutel ligt op tafel...
En zo komt het dat Katja en Florian mevrouw Raaphorst in de gaten gaan houden, en haar helpen. Maar ze moeten erdoor spijbelen van school, en dat komt uit. En dan blijken Florians ouders toch wel serieus te kunnen zijn.
Het is een leuk boek. Een jongen die wat dieper nadenkt over de dingen in het leven; twee kinderen die een dementerende vrouw helpen. Vol humor, maar toch wel degelijk serieus. Net als Florians ouders eigenlijk...
ISBN 9045103087 | Hardcover | 126 pagina's | Querido Kinderboeken | 2006
Leeftijd: 10+
© Marjo, oktober 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het boek van alle dingen
Zijn vader is namelijk een godsdienstfanaat: vrouw en kinderen moeten hem onvoorwaardelijk gehoorzamen, de Bijbel is de Waarheid, vrouwen mogen geen broeken dragen en nog meer van dit soort dingen. Bij het eten wordt er uit de Bijbel gelezen, bijvoorbeeld over de zeven plagen van Egypte.
In zijn onschuld zegt Thomas weleens verkeerde dingen en dan moet hij de lepel uit de keuken halen en naar boven gaan. Daar moet zijn broek naar benden en dan slaat zijn vader hem. Maar wat Thomas veel erger vindt: zijn moeder krijgt ook slaag, vooral als ze voor Thomas opkomt! Want Thomas is Mozes, en zijn vader is de farao en dat leidt tot vervelende dingen.
Thomas praat met Jezus over deze problemen, en langzaam dringt het tot hem door dat zijn vader bang is. Bang voor God, maar vooral bang voor mensen. Dat weet de buurvrouw ook, en zij helpt Thomas, net als zus Margot. "Margot was niet meer bang en ik zag haar voor mijn ogen een heks worden"
Een boekje dat misschien voor jonge kinderen niet te begrijpen is. Of het moet zijn dat ze zo'n situatie kennen. Het speelt in de jaren '50, toen dit in meer gezinnen voorkwam dan nu het geval is.
Een zin als " hij keek uit het raam, want zonder raam kon hij niet denken", snappen kinderen dat? en dit: "vader wilde naar geen enkele bips kijken en daarom keek hij naar het plafond. Het moest nodig weer eens gewit worden, Het plafond."
Het is wel een mooi boek, meer misschien om voor te lezen.
ISBN 9045102803 | Hardcover | 103 pagina's | Querido | april 2005
Met tekeningen van Peter-Paul Rauwerda | Leeftijd: 10+
© Marjo, oktober 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het boek van alle dingen
Zijn vader is streng gelovig. Op zondag gaan ze naar de kerk, dat is geen gewone kerk maar een kerk in een gewoon huis. Tijdens de kerkdienst hoor je de bovenburen stofzuigen. De kerkdienst duurt heel lang maar Thomas vindt het zingen wel leuk en zingt ook graag heel hard mee. Maar... 's avonds is pappa boos. Thomas moet zingen wat hij in de kerk zingt en dat doet hij "Goede stierenheer, verlos onze ellendige zondagen". Thomas snapt er niets van dat pappa daarom boos is.
Iedereen zong dat toch? Pappa wordt zelfs nog bozer en Thomas moet de pollepel pakken. Thomas weet wat er dan gaat gebeuren maar zijn moeder ook! Ze springt op en wil pappa tegenhouden. Pets! Mamma heeft een klap te pakken! Thomas moet naar boven en daar slaat pappa hem met de pollepen op zijn billen, heel hard. Thomas moet daarna honderd keer zeggen: 'Goedertieren Heer, verlos ons, ellendige zondaren.' Thomas is heel boos op pappa omdat hij mamma geslagen heeft! Thomas houdt hele gesprekken met Jezus en vraagt aan hem of hij alstublieft wil bestaan en voor alle plagen van Egypte kan zorgen om zijn vader al die nare dingen niet meer te laten doen. Hij helpt Jezus alvast door rode limonade in het aquarium te doen net als de rode zee waar water in bloed veranderde. Maar dat maakt alles nog véél erger.
Gelukkig heeft Thomas nog een zus die hem helpt en een tante (die lange broeken draagt!) en een lieve buurvrouw die een beetje kan toveren. Samen met hen durven hij en z'n moeder het tegen de starre en eigenlijk angstige vader op te nemen.
'Jezus?
'Ja Thomas?'
'Kunt u pappa helpen?'
'Ik ben bang van niet.'
Een erg mooi verhaal wat zich afspeelt in de jaren 50. Het is met veel humor geschreven ondanks de akelige strenge vader. Thomas is een, lief dromerig jongetje, die de gesprekken met Jezus eigenlijk heel gewoon vindt. Hij vindt het wel een toffe vent. Het is echt vanuit de fantasievolle gedachten van een jongetje geschreven. De verwondering over sommige dingen is volop aanwezig.
Er staan mooie sfeertekeningen bij in grijze potloodtinten
Mooi boekje, een aanrader!
ISBN 9045102803 | Hardcover | 103 pagina's | Querido | april 2005
Met tekeningen van Peter-Paul Rauwerda | Leeftijd: 10+
© Dettie, oktober 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Tin Toeval en het geheim van Tweebeens-eiland
Gelukkig komt Tins blinde 'oma' uit Amersfoort op bezoek. Zij vertelt Tin over het luisterboek, dat gaat over een onbewoond eiland, oma vindt het een heel spannend verhaal. Oma en Tin verzinnen wat er allemaal kan gebeuren als zij op een onbewoond eiland zouden zijn. Tin wil dan in ieder geval een schat vinden.
Oma neemt Tin mee naar het IJ om een tochtje met de pont te maken...
De kapitein van de pont ziet oma en is meteen verliefd. Hij wil in contact komen met oma en Tin helpt hem daarbij. Tin vertelt dat oma naar spannende verhalen luistert over een onbewoond eiland..
De kapitein laat alle mensen van de pont af gaan en vraagt oma en Tin nog even te blijven. Hij doet de klep van de pont dicht en vaart weg! Naar zee!
Tin en haar oma maken een avontuur mee dat ze nooit meer zullen vergeten. Met een zeerover die twéé houten benen heeft! En hoe gaat het verder met de kapitein, die zo verliefd op oma is?
Heerlijk verhaal. Guus Kuijer vertelt met veel fantasie een spannend avontuur. Alle kinderen zouden wel zo'n oma willen hebben denk ik.
Bekroond met de zilveren griffel 1988.
ISBN 9789021432960 | Hardcover | 112 pagina's | Querido Kinderboeken | september 2001
Leeftijd: 8+
© Dettie, september 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Tin Toeval in de onderwereld
Ze gaan op straat spelen en komen twee mensen tegen met een karretje, daarin rammelen flesjes. De mensen vragen aan Tin en Job of ze de flesjes Superkook willen kopen, dan gaan ze groeien. De mensen zijn 7 jaar maar zie eruit als twaalf. Superkook is uitgevonden door een professor die een hekel aan kinderen heeft. Tin en Job willen niet groeien en kopen niets. Ze lopen verder.... Dan zien ze opeens een tentje op straat staan met twee mannen erbij en Tin stapt er op af. "Zijn jullie boeven?" vraagt Tin. Eén man zegt dat hij dat echt is en een hekel aan nieuwsgierige kinderen heeft. Dat hij die kinderen wel te pakken zal krijgen. Tin en Job zijn daarna heel bang en durven niet meer naar huis. Ze gaan naar hun vriendje Bas met zijn speurhond Bak.
Bij Bas bellen ze naar huis om te vertellen dat ze ondergedoken zitten . Als Tin's vader ontdekt dat ze bij Bas zitten vluchten ze de straat op en... gaan terug naar de tent. De tent is leeg maar er zit wel een groot gat in de grond. Ze denken dat het gat naar de onderweld gaat.
Ze verzinnen een smoes en vragen aan een mijnheer of hij in het gat wil kijken, maar.... die mijnheer komt niet meer terug. Tin gaat dan ook het gat in en Job, die niet alleen durft te blijven, gaat mee. Onderaan het gat is een glijbaan. Ze roetsjen naar beneden en roetsjen daarmee in een spannend en gevaarlijk avontuur...
Ondertussen is iedereen aan het zoeken naar Tin en Job. Ook Tins stekeblinde, zelfgekozen oma Mathilde komt spoorslags uit Amersfoort naar Amsterdam om haar verdwenen kleinkind uit de nesten te halen. Daar is ze namelijk een kei in. En wat heeft Superkook met de verdwijning van Tin en Job te maken?
Erg leuk, humoristisch boekje. De ouder van Tin en Job zijn elkaars tegenpolen en beschuldigen elkaar steed dat het door hún kind komt dat ze verdwenen zijn. Oma Mathilde is samen met opa Kapitein hilarisch. Je leest dit boekje met een brede grijns. Ook zit er lekker veel spanning in. Ik denk dat kinderen dit een erg leuk verhaal zullen vinden. Er staan ook grappige illustraties bij van Jan Jutte.
Vanaf 8 jaar.
ISBN 9789021432977 | Gebonden | 116 pagina's | Querido Kinderboeken | september 2001
met tekeningen van Jan Jutte | Leeftijd: 8+
© Dettie, januari 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer: