Greet Beukenkamp
De jongen achter het masker
Zijn vader was Achnaton. Wie zijn moeder was, is niet zeker. Zijn woonplaats vinden we heden ten dage terug in Armana, halverwege Thebe, in vroeger tijden hoofdstad van Opper-Egypte, en Memphis, toentertijd hoofdstad van Neder-Egypte.
Negen jaar oud was hij toen hij zijn vader Achnaton opvolgde. Deze had om de macht van de geestelijken in te perken een radicale wijziging doorgevoerd in het religieuze stelsel, dat vele goden omvatte: hij verordende dat er slechts een enkele god aanbeden mocht worden: Aton.
Toetankhamon stond vanwege zijn leeftijd onder invloed van oudere mannen, zoals vizier Eje en generaal Horemheb. En zij stelden opnieuw het polytheïsme (veelgodendom) in. Behalve met deze binnenlandse onrust had de farao ook te maken met oorlogen.Toetankhamon trouwde met zijn halfzus Anchesenamon. Zij kregen 2 dochters, die stierven vóórdat zij geboren werden.
Greet Beukenkamp heeft zich verdiept in het leven van deze beroemde farao en er een spannend verhaal van gemaakt. Waar geen feiten bekend zijn werd gefictionaliseerd, maar over het geheel genomen klopt het verhaal met hetgeen nu bekend is over Toetankhamon.
Het verhaal wordt verteld door voedster/verzorgster Maïa en begint met het bericht van zijn dood. Hij is dan 19 jaar oud. Terwijl de voorbereidingen voor zijn begrafenisplechtigheid in volle gang zijn, verplaatst Maïa haar zorgen naar zijn vrouw. Dat heeft ze ‘haar jongen’ immers beloofd. En als haar vermoeden juist is, dat hij niet per ongeluk is omgekomen, dan verkeert zijn vrouw ook in gevaar. Wie moet immers de farao opvolgen, die geen nakomelingen heeft? De weduwe Anchesenamon wenst niet te trouwen met de kandidaat die de machthebbers op het oog hebben, zodat ze haar leven niet zeker is. Maïa en de jonge vrouw moeten vluchten, geholpen door de geliefde van Maïa.
Dat is het omlijstende verhaal dat zich in het heden afspeelt. Maar het gaat natuurlijk vooral over die jongen achter het masker. Greet Beukenkamp laat Maïa in gedachten vaak lange gesprekken met Toet voeren, herkenbaar aan cursief gedrukte passages. En zo leren we de farao kennen.
Voor wie geïnteresseerd is in de geschiedenis zijn deze gesprekken vol informatie al genoeg, maar de omlijsting maakt het geheel wel spannender. En Greet Beukenkamp kan schrijven, ze sleept de lezer mee in haar verhaal vol avontuur en intriges. Boeiend verhaal!
Ter verduidelijking staat voor in het boek een kaart en de vermoedelijke stamboom. Ook is er een korte historische inleiding. Het boek is een hardcover uitgave, met een prachtige omslag.
Om nog even eventuele nieuwsgierigheid te bevredigen: (geplukt van Wikipedia)
‘Een recente schouwing van Toetanchamons skelet heeft uitgewezen dat hij 19 was toen hij stierf en ongeveer 1,68 m lang. Er zat 1 cm verschil tussen de lengte van zijn benen en hij had een ietwat scheve ruggengraat. Daarnaast had hij een klompvoet en miste een teen aan de andere voet. Hij liep met een stok, wat mede ondersteund wordt door de vondst van 170 stokken in zijn graf en het feit dat hij met stok wordt afgebeeld. Hij leed ook aan een ontsteking in zijn knie, veroorzaakt door een breuk. De breuk zou veroorzaakt kunnen zijn door een val van een strijdwagen, waarschijnlijk gedurende een jachtpartij, een geliefde bezigheid van de jonge farao. In 2009 heeft men de mummie gescand. Uit dit onderzoek is gebleken dat Toetanchamon naar alle waarschijnlijkheid gestorven is aan de gevolgen van de ontsteking in zijn knie, gecombineerd met malaria.’
Greet Beukenkamp (Haarlem, 7 augustus 1939) is een Nederlandse schrijfster.
In 1992 kwam haar eerste boek Een lange reis op korte pootjes uit en sindsdien heeft ze vrijwel elk jaar een boek uitgebracht.
ISBN 9789044827163 | Paperback | 440 pagina's | Clavis Uitgeverij | mei 2016
Leeftijd: 15+
© Marjo, 04 januari 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Voor eeuwig de jouwe
Hij voelde zich niet lekker, maar wilde toch met zijn vriendin Chantal naar de disco. En daar werd hij gevonden, stuiptrekkend, niet meer te redden.
Chantal probeert haar leven weer op te pakken, maar het kost moeite. Als ze op een dag een mailtje krijgt waarvan de afzender pretendeert Dylan te zijn, begrijpt ze er niets van. Het is onmogelijk dat die mail, en de volgende, afkomstig zijn van haar vriend, dus wie doet alsof? Eerst verdenkt ze Daphne, de zus van Dylan. Was zij immers niet jaloers omdat haar broer nu nauwelijks meer naar haar omkeek? Maar het blijkt Daphne niet te zijn, het resultaat van deze verdachtmaking is alleen maar dat Chantal nog verder in de put komt te zitten, omdat blijkt dat Dylans ouders haar te schuld geven van zijn dood.
Gelukkig heeft ze een goede vriendin, Roos, en al volgt ze niet al de goede raadgevingen op die Roos haar geeft, zoals de onbekende afzender blokkeren, ze is blij dat ze er bij is als Luuk haar opzoekt. Want ze vertrouwt Luuk niet. Net zo min als de barkeeper van de discotheek. Er is nog een vriend, Thomas, die verstand heeft van de moderne techniek. Hij wil wel voor Chantal uitzoeken wie die mailtjes stuurt. Want ze blijven komen, en het lijkt er verbijsterend veel op dat ze echt van Dylan zijn!
Uit wat ze allemaal ontdekt blijkt dat ze Dylan helemaal niet zo goed kende. Ze begint ook te twijfelen aan de doodsoorzaak. Een hartstilstand krijg je toch niet zomaar?
Toch: hij is er niet meer. Wat moet ze dus doen als er een mailtje komt met het voorstel elkaar te ontmoeten? En als dat alleen blijkt te kennen op de plek waar ze elkaar voor het laatst zagen, dus in de disco?
Er staat Chantal een angstig avontuur te wachten, waarbij ze Cerberus ontmoet, en Charon...
Het is een anders-dan-anders liefdesverhaal, waarin de hoofdpersoon de rol van een moderne Euridice opgelegd krijgt.
Afgezien daarvan wordt de wereld van jongeren herkenbaar beschreven. Zou de schrijfster kleinkinderen hebben van deze leeftijd? Leeftijd blijkt geen enkele belemmering om een prima modern boek te schrijven, en Greet Beukenkamp weet meer van e-mail en i-phones dan ik.
De overheersende vraag blijft: 'Spoofen'? Is er iemand in de omgeving van Chantal die niet alleen weet wat dat is, maar het ook kan toepassen? Of is het echt Dylan die de mailtjes verstuurde?
Greet Beukenkamp (Haarlem, 1939) volgde een opleiding voor onderwijzeres, waarna ze psychologie ging studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Nadat ze was begonnen toneelstukken te schrijven en regisseren voor groep 8 van de basisschool en deze waren uitgegeven, wijdde ze zich aan het schrijven van kinderboeken. In 1992 kwam haar eerste boek Een lange reis op korte pootjes uit en sindsdien heeft ze vrijwel elk jaar een boek uitgebracht.
ISBN 9789044821741 | Hardcover | 173 pagina's | Clavis Uitgeverij | maart 2014
Leeftijd: 13+
© Marjo, 03 mei 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Anne en Anne
Als ze in Zeist aankomen, de nieuwe woonplaats, en ze het huis ziet, vindt ze het eigenlijk wel een mooi huis. Maar dat zegt ze niet! Ze zal eerst haar kamer eens bekijken. Bas heeft hem opgeknapt, zei hij, in kleuren die zij vast mooi vindt! Maar als ze de kamerdeur opendoet ziet ze in plaats van een lege kamer - de verhuizers zijn nog niet gearriveerd met hun spullen - ouderwetse meubels staan. En die gordijnen zijn helemaal niet nieuw, maar oud. Bovendien lijkt de kamer bewoond! En net wil ze kijken of ze kan ontdekken van wie die spulletjes zijn op het bureau, als ze een geluid hoort. Er komt een meisje onder het dekbed vandaan!! Dat meisje vraagt wat zij daar doet. Anne is verbijsterd: dat is hààr vraag? Wie is dat kind?
Op het moment dat Anne wegloopt om Bas te gaan vragen wat dit nu weer is, ziet ze vanuit de gang terugkijkend hoe het meisje vervaagt. En de spullen ook.
Heeft ze een spook gezien? Natuurlijk gelooft niemand haar als ze dit vertelt, ook niet als het niet bij deze ene keer blijft. Het wordt bovendien nog gekker: het meisje is precies even oud als zij, ze heet ook Anne, ze hebben dezelfde vader en moeder en ze lijken als twee druppels water op elkaar. Anne went wel langzaam aan de andere Anne, maar ze willen allebei weten wat er aan de hand is. Want er zijn ook verschillen: de andere Anne heeft geen broertje, maar een zusje dat in een rolstoel zit. Zij woont bij haar vader, omdat haar moeder dood is.
De meisjes ontdekken dat hun levens hetzelfde zijn tot ze twee jaar waren en hun ouders een auto-ongeluk kregen. Als ze vragen gaat stellen, komt Anne er achter dat haar verleden iets anders gelopen is als haar altijd verteld is. En als Bas tenslotte een bondgenoot blijkt, ontdekken ze wat er aan de hand is.
Nou, ik had geen idee wat er aan de hand kon zijn. Ik vroeg me steeds af hoe Greet Beukenkamp zich hieruit ging redden. De oplossing is apart. Ik weet dat er mensen zijn die er in geloven, maar ik vind het een sprookje. Een leuk sprookje wel, en het heeft in ieder geval een leuk boek opgeleverd. Natuurlijk zijn er ook actuele thema's in verwerkt: de eenoudergezin problematiek en de liefde (natuurlijk!).
ISBN 9789025852818 | Paperback | 171 pagina's | Uitgeverij Free Musketeers | november 2010
Leeftijd: 12+
© Marjo, 27 april 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer: