Gertrud Jetten
Hoe niemand mij geloofde en ik bijna alles verloor
Iris weet dat allemaal, en ze aarzelt des te meer om haar eigen problemen bij haar ouders neer te leggen. Want problemen heeft ze. ‘Zeg het nou tegen je ouders’, pusht Lara haar. Lara is haar beste vriendin en de enige die weet dat Erik, de eigenaar van de verzorgpony handtastelijk is. Hij dringt Iris tegen een muur zodat ze niet weg kan, hij bedreigt haar. Iris wordt er wanhopig van: ze wil dit niet, en probeert de man zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Maar hoe kan ze dan voor Binkie zorgen? Die moet iedere dag naar buiten, en de stal moet uitgemest worden! Erik doet dat werk niet. Expres niet natuurlijk.
‘Ik voel Erik overal in de kamer, ook al is hij er niet. Wanneer ik mijn ogen open, zie ik hem, en wanneer ik ze dichtdoe ook. De hele tijd zie ik zijn harde blauwe ogen voor me en zijn brede schouders. Ik voel me klein en kwetsbaar, als een mier in een zandbak met kleuters.’
Het is duidelijk dat er iets gebeuren moet. De pogingen om het papa te vertellen mislukken. Erik is ook al 30 jaar diens beste vriend! Hij zou het toch niet geloven!
Ze vertelt het tegen haar zus. En die is niet voor een gat te vangen. Ze bedenkt een plannetje. En ja, die opzet slaagt. Maar de gevolgen zijn ook heel erg. Thuis verandert er heel veel. En het ergste is dat Binkie ineens weg is! Iris is ontzettend verdrietig. Je zou misschien denken dat haar nieuwbakken vriendje Daan een vervanger is, maar voorlopig is het meisje nog zo jong dat de pony meer voor haar betekent dan wie ook. Er worden wel oplossingen gevonden, maar dat zijn niet de goede…
Natuurlijk gaat het boek over paarden, de schrijfster is tenslotte Gertrud Jetten, bekend om haar series over paardenmeisjes. En we lezen ook wel over rassen en krijgen tips. Maar het thema ongewenste intimiteiten en wat er aan te doen staat toch het meest op de voorgrond. De wanhoop, de (tijdelijke) oplevingen, en dan weer het verdriet wordt allemaal heel goed weergegeven. En niet te vergeten de schuldgevoelens zoals een slachtoffer die altijd krijgt.
Iris is echt een meisje van twaalf, een puber. School is belangrijk, de eindmusical in groep 8 en haar vriendje, allemaal heel belangrijk, maar Binkie is echt alles voor haar. We lezen hoe ze moed verzamelt, om het te vertellen, aan haar ouders en aan de psycholoog. En hoe ze alle ellende verwerkt.
Achter in het boek staan adressen vermeld waar kinderen terecht kunnen met hun vragen over dit onderwerp. Ook kunnen ze hier hulp krijgen wanneer ze misbruik vermoeden of zelf worden misbruikt.
Het is een mooi vormgegeven boek. De bladspiegel is ruim; boven de vrij korte, dus behapbare hoofdstukken staan leuke versierinkjes en de omslag is een mooie foto met positieve uitstraling. Alles komt vast wel goed dan...
ISBN 9789020624793 | Hardcover | 196 pagina's | Uitgeverij Kluitman | september 2017
Leeftijd: 10+
© Marjo, 01 maart 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Vertrouwen in je paard
Nu is ze helemaal in de ban van een appaloosa, een paard met een gespikkelde huid en een witte rand om hun ogen. Vaak hebben ze ook ergens iets roze-achtigs. Hun mond bijvoorbeeld, of hun uier.
Vlakbij is een kijkdag met appaloosapaarden en Emma weet haar vader zo ver te krijgen dat hij haar erheen brengt. Terwijl haar vader druk is met foto’s maken dwaalt ze rond en geniet. En ja hoor: er is ook een kraam waar ze beeldjes verkopen. Ze heeft net genoeg geld bij zich. Nu kan ze niet wachten tot ze thuis komt, ze is zo benieuwd wat voor avontuur het haar zal brengen!
Zo komt het dat ze zich ineens in Hollywood bevindt, waar ze stand-in is voor een jonge filmactrice. Ze leert stuntrijden, en doet mee in een film!
Een verhaal over paarden en hun verzorging. Emma is een echt paardenmeisje, dat komt goed tot uiting in het boek. In dit avontuur zit ook informatie verwerkt over de wereld van de film, met name het stunten.
Maar hoe leerzaam ook, het is toch vooral een leuk verhaal voor meisjes die net als Emma dol zijn op paarden. De bladspiegel is ruim en er staan leuke tekeningen aan het begin van de hoofdstukken. De titel vind ik niet zo aansprekend al dekt het wel de lading van het verhaal. Gelukkig is de omslag kleurrijk en aantrekkelijk.
Het is het vijfde boek in de serie ‘Droompaarden.’
ISBN 9789020674750 | Hardcover | 112 pagina's | Uitgeverij Kluitman | juni 2015
Leeftijd: 8+
© Marjo, 14 augustus 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De trouwe pony
In dit boek is dat Bobby, de connemarapony. Hij is de pony van Carolien, de eigenaresse van de Zonnehoeve. Zij geeft les aan de meisjes die dol zijn op pony’s, en leert hen ook springen, zodat ze mee kunnen doen aan wedstrijden. Wat zou Bobby ook graag weer eens mee willen doen! Want hij springt zo graag! Maar Carolien is een keertje flink gevallen en ze durft niet meer.
Als er een nieuw meisje op de manege komt lessen, is het al snel duidelijk dat Hilde – zo heet ze – goed kan rijden op Bobby, en ze is ook goed in springen. Bobby kan zijn lol niet op als hij hoort dat Carolien overweegt om Hilde op Bobby mee te laten doen met de wedstrijden.
Maar al snel rijst er een probleem: Hilde wil een eigen pony. En ze wil Bobby. Maar wil Bobby dat wel? Voor wie moet hij kiezen: voor Carolien zijn lieve baasje, die niet durft te springen? Of voor Hilde die dat wel durft? Maar dan moet hij weg van de Zonnehoeve. En van Carolien.
De pony’s in deze verhalen zijn bijna mensen: ze hebben vriendschappen onder elkaar, maar ruziën ook heel wat af. Er zitten branieschoppers bij, en pony’s waar je alles mee kan doen. En het mooie is dat ze een duidelijke taal spreken: door bewegingen te maken met hun hoofd of voeten, door te snuiven of te hinniken kunnen ze veel duidelijk maken voor de goede verstaander. En dat zijn de meisjes die de pony’s komen verzorgen en berijden natuurlijk. Als Bobby eenmaal weet wat hij wil, is hij dus heel goed in staat dat te verstaan te geven aan Carolien en de anderen.
Wat ook erg leuk is, is dat de hele wereld rondom de pony’s op een speelse manier aan bod komt: het verzorgen, het rijden, de kleine dingetjes waar een niet-paardenliefhebber niet bij stil staat. Behalve erg leuk, is het verhaal dus ook nog leerzaam.
Ieder deel in deze serie is weer een ander leuk verhaal, verteld vanuit een andere pony, met weer een eigen karakter, en dus een heel ander verhaal.
ISBN 9789020662993 | Hardcover | 96 pagina's | Uitgeverij Kluitman | maart 2015
Leeftijd: 7+
© Marjo, 01 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De springpony
Natuurlijk is het voor een bepaalde doelgroep geschreven. Als je niets met paarden hebt, dan vind je dit verhaal niet leuk. Maar ik weet dat er heel veel ‘paardenmeiden’ zijn. Dus...
In dit eerste deel maken we kennis met de vijf pony’s die gestald zijn op manege ‘De Zonnehoeve’: Jacco, Goldy, Romario, Assa en Rakki. Ze zijn allemaal anders, hebben behalve een ander karakter ook een andere afkomst. Shetlander, Palomino, New Forest, het zijn rassen die de echte paardengek meer zeggen dan mij.
Het is ook helemaal niet zo belangrijk wat voor afkomst een paard heeft, maar Rakki, de pony om wie dit eerste verhaal draait, denkt daar anders over. Hij wordt gepest met zijn uiterlijk, niet alleen andere paarden maar ook mensen noemen hem ‘koe’ omdat hij een wit lichaam heeft met een groot bruin hoofd, en een vlek op zijn bil. Ook heeft hij grote hoeven en weerbarstig haar. Niet moeders mooiste dus. Rakki vindt het al erg genoeg zo, maar als hij aan wedstrijden mee mag doen omdat hij zo goed kan springen, wordt het nog erger: de omroeper kondigt hem aan en zegt dan ‘vader onbekend’. Het stoort hem zo erg dat hij niet eens meer kan springen!
Gelukkig voor hem vindt het meisje dat hem berijdt, Sanne, het ook belangrijk, en Carolien, de eigenaresse probeert er achter te komen wie Rakki’s vader is.
Intussen is Rakki’s talent ontdekt: hij kan springen als de beste! Maar hij is veel te onbesuisd: Sanne kan hem niet echt goed aan.
Of daar wat aan gedaan wordt? Lees zelf maar.
Ik heb één opmerking. Op de tweede pagina staat de zin ’Dit was de derde spelletjesdag voor de zomervakantie en Sanne en hij hadden tot nog toe alles gewonnen.’ Eén alinea later staat er: ‘Hij had nog nooit in zijn leven iets gewonnen.’
Ra, ra... nu wordt uit het verhaal zelf helemaal duidelijk hoe het zit, en dat klopt dus wel, maar het is even raar.
De keuze van de schrijfster om het verhaal te laten vertellen door het paard zelf, vind ik erg leuk. Het gaat er tenslotte om of hij zal ontdekken dat hoe je er uit ziet minder belangrijk is dan wat je kunt.
En als hij zo graag wil dat Sanne zijn berijdster is, dan moet hij daar zelf iets aan doen.
Het is een goede mix van actie en dialoog, en de tekst wordt opgefleurd door leuke tekeningetjes. Wat die tekeningen betreft: van de mooie paardenhoofden kunt je de emotie aflezen! Heel knap!
Je bevindt je echt in de paardenwereld, en als je nog geen paard rijdt, zou je er zomaar zin in krijgen!
Erg geslaagd debuut.
ISBN 9789020662870 | Hardcover | 96 pagina's | Uitgeverij Kluitman | maart 2012
Voorzien van een boekenlegger in de vorm van een paard. | Leeftijd: 7+
© Marjo, 25 maart 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer: