Frank van Pamelen

Toon alleen recensies op Leestafel van Frank van Pamelen in de categorie:
Frank van Pamelen op internet:
 

Dertien! Dertien!


Als Storm, Stijn en Stef met hun klas een rondleiding krijgen in het stadhuis van Tilburg, horen ze dat het oorspronkelijk een paleis was. Koning Willem II wilde graag in deze stad wonen, maar helaas stierf hij drie weken voor de opening van zijn nieuwe woning. Het interesseert de jongelui eigenlijk helemaal niet, ze waren liever naar een pretpark gegaan!

Toch blijkt het paleis wel iets te bieden te hebben: rond 1867 was het een Rijks-HBS en trots vertelt de gids dat Vincent van Gogh een van de leerlingen was op die school. Het tekenlokaal waar hij les kreeg wordt nu opgeknapt. Helaas heeft hij er niet lang op gezeten, vertelt ze: hij was na anderhalf jaar opeens van school en niemand weet waarom.
De gids vertelde ook dat de koning een speciale kroon had: eentje met veel hoeken. Maar die is verloren gegaan. Als de juf steeds maar vragen blijft stellen worden de drie kinderen balorig. Zo duurt het allemaal veel te lang vinden ze, en maken van de infoblaadjes  een ’voetbal’...
Dat levert straf op, maar ze vinden het helemaal niet erg dat ze niet meer mee mogen! Ze gaan zelf wel op ontdekking uit...

Het is het begin van een spannend avontuur op zoek naar de kroon, dat hen naar de plek brengt waar Vincent van Gogh gewoond heeft, naar de oude begraafplaats van Tilburg en naar het spoorwegemplacement. Ze krijgen medewerking uit onverwachte hoek, maar ze worden ook gevolgd! Een man en een vrouw, die ook de kroon willen hebben!
Mooi uitgevoerd boek, waar op staat ‘boek over jongens’. Vreemd, want Stef is een meisje, en al was ze dat niet, het is echt geen boek dat een specifiek jongensboek genoemd kan worden.
Het is een lekker avonturenverhaal, dat zich dus afspeelt in Tilburg. Voor in het boek staat een oude kaart afgebeeld waarop de route die de kinderen volgen staat aangegeven. Je kunt het helemaal nalopen, of fietsen dus.

Dichter, columnist, cabaretier en tekstschrijver Frank van Pamelen (Terneuzen 1965)  startte in 1989 met het cabaretgezelschap Balkenbrij en vanaf 1991 trad hij solo op. In 1992 behaalde hij de eindronde van Camaretten. In 1995 won hij de publieksprijs van het Amsterdams Kleinkunst Festival en in 1997 werd hij tekstschrijver voor het KRO-radioprogramma Theater van het Sentiment, waarvoor hij in 2001 de Zilveren Reissmicrofoon won. Vanaf 2000 schreef Van Pamelen sketches voor het KRO-televisieprogramma Ook Dat Nog en verzen voor het NCRV-radioprogramma Nachtlicht. Van 2005 tot 2007 was hij een van de opvolgers van Ivo de Wijs bij het radioprogramma Vroege Vogels. Hij publiceerde ook talloze gedichten en verzen in onder meer universiteitsblad Univers, het Brabants Dagblad, Trouw en nrc.next. Daarnaast publiceerde hij verzamelbundels, theaterteksten en kinderboeken. Van 2007 tot 2009 was Van Pamelen Stadsdichter van Tilburg.

Het boek wordt verlevendigd door de dochter van de schrijver: leuke kleurrijke illustraties die goed in het verhaal passen. In de tekst worden regelmatig  worden en zinnetjes benadrukt door een ander lettertype, vaak groen van kleur.

Waarom heet het boek ‘dertien’? De kinderen zijn dertien jaar, Vincent van Gogh was dertien jaar toen hij in Tilburg kwam; dertien is het Tilburgs getal, en het jaar waarin het boek uitkwam is 2013.
De prijs is, jawel:  13, 13 euro...


ISBN 9789048717903 | Hardcover | 107 pagina's | Uitgeverij Zwijsen | november 2013
Leeftijd: 10+

© Marjo, 19 maart 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

De zin van ommezijde De zin van ommezijde


‘Wat is jouw zin van het bestaan?
Maar ik heb helemaal geen zin.’ Zei Mira.
‘Dan maak je maar een zin,’ zei Deu steng.
Je lijkt m’n moeder wel, dacht Mira. Die zegt dat ook altijd.’


Ooit was de Ommezijde een geheel. Een som van delen. Een alfa en een beta-deel. Maar de twee groepen groeiden uit elkaar. Er ontstond een steeds grotere afstand, een kloof. De leider van de beta’s, de Grootste Gemene Deler, haat de taal en de alfa’s. Zij is een afstammeling van de oervader, Vader Tijd, die al lang uit de tijd is. Toen de G.G.D. koos voor de beta’s omdat ze al de regeltjes van de alfa’s beu was, werd de kloof onoverbrugbaar. In deze wereld raakt Mira verzeild als ze een geheimzinnig boek vindt op de rommelmarkt...

Eerst is ze in het land van de alfa’s, die hun koning kwijt zijn. Hij is gevangen genomen door de beta’s. Maar  koning Alfa is de enige die de zin kent. Hij weet de weg uit Ommezijde.
En Mira gaat op weg. Ze zal de kloof moeten overbruggen. Het moet gedicht worden. Met behulp van een grijze man, die Brugman heet, en zijn rijmelarij lukt dat. Zo komt ze in het land van de beta’s. Alleen de Meesteres, de Grootste Gemene Deler,  weet waar de koning is, en Mira wordt niet zomaar bij haar toegelaten. Ze moet bij meneer Van Dale een raadsel oplossen. Hij wacht namelijk al jaren op antwoord. Mira kan  het raadsel oplossen, en ze mag met meneer van Dale mee naar de Meesteres.
Helaas is dat een echte Gemene Deler. Ze heeft niet alleen de koning ontvoerd, maar haalt ook allerlei trucjes uit waardoor steeds meer taal verdwijnt. Ze haalt letters uit de taal, en voorwerpen uit versjes, zodat er niets meer van het vers overblijft.  Zal Mira ooit nog uit het land van Ommezijde kunnen ontsnappen?

Dit verhaal maakt al duidelijk dat Frank van Pamelen een vreemd boek heeft geschreven. Het staat vol met grapjes en prachtige vondsten, zowel op taal-,  als op rekengebied, al hebben de rekengrapjes ook met taal te maken. Grappig natuurlijk gezien in het kader van de moderne tijd waarin letters en getallen steeds meer samenwerken. Denk maar aan de snelle sms taal. (W8)
Het is erg leuk, daar zal ik niets van zeggen, maar het is ook reuze vermoeiend om continu te maken te krijgen met grapjes. De dames Wan, Deu en Tres bijvoorbeeld zouden gehakt maken van de tekst als ze die hier zouden lezen.

‘Is ze al wak?
Ze is weer wat wakker
Straks is ze op haar wakst.’


Het is veel, al die woordspelingen, al dat geharrewar met letters en cijfers,  maar als je het in stukjes en beetjes kunt lezen, dan is het goed te behappen.
Het is bovendien geschreven voor kinderen vanaf tien jaar, die nog niet de helft van de grapjes zullen kunnen begrijpen.


ISBN 9789026129988 | Hardcover | 256 pagina's | Uitgeverij De Fontein | september 2012
Illustraties door Ellis Pruijn | Leeftijd: 10+

© Marjo, 28 oktober 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Het gifbos Het gifbos


Willem Bas is niet tevreden met zijn naam. Maar omdat hij een enorme fan is van Spiderman noemen ze hem op school Spaai. Veel beter dan WéBé, zoals zijn moeder doet! Maar ze behandelen hem niet als een held, integendeel: hij is de kleinste van de klas en wordt daar altijd mee gepest. Zelfs zijn jongere zusje is altijd vervelend tegen hem.
Op een ochtend vertelt ze hem dat er een schip aangespoeld is. Wat een onzin, zegt hij, en vertrekt naar school. Maar als hij in het bos een natte plank vindt, met roetige schroeven, wordt hij nieuwsgierig. Nou, hij kan best even naar het strand om te kijken, tijd genoeg. En daar ontmoet hij een vreemd meisje. Een meisje dat haar familie wil zoeken, en niet met de hulp van de politie. Spaai wil haar helpen, maar hoe? En dan komt ook nog die vervelende pestkop van een Gijp er achter dat hij een geheim heeft.

Het is een vlot verhaal dat je een milieuboek zou kunnen noemen. Het heet immers 'gifbos', maar waarom, dat moet je zelf maar ontdekken. Het meisje is veel meer vertrouwd met de natuur dan Spaai dat is, en ze leert hem van alles. Weet je bijvoorbeeld wat een vingerboom is? En waar een stuk berkenschors goed voor is?
Die wetenswaardigheden zijn nog extra vermeld in het boek. Ze staan in een apart kader. Leuke leerzame en humoristische teksten.

"neem een worm in huis!
Ze zijn leuk, ze zijn klein en ze zijn een stuk makkelijker dan een hond. Een meelworm is prima huisdier. Je hoeft hem niet uit te laten, hij bijt de bank niet kapot en hij ligt nooit in de weg. Je stopt hem gewoon in een bak met meel en brinta en die zet je in de koelkast. Af en toe doe je er een stukje appel bij of een schijfje wortel. Dat is genoeg. Pas wel op: als een meelworm groot genoeg is, verandert hij langzaam in een tor. En dan kan hij zijn jongere broertjes opeten. Kijk, dat doet een hond dan weer niet."


Rick de Haas heeft leuke tekeningen gemaakt, en overal vind je ook nog kleine tekeningetjes. Gewoon een lekker leesboek waar je ook nog wat van leren kunt.


ISBN 9789025852160 | Hardcover | 92 pagina's | Uitgeverij Leopold | april 2008
Leeftijd: 7-10 jaar

© Marjo, 09 mei 2009


Lees de reacties op het forum en/of reageer: