Erlend Loe
De ontmaskering van Shakespeare
Erlend Loe en Petter Amundsen
Wij kennen Erlend Loe als schrijver, maar hij was ook een periode adviseur van de Noorse filmbond. In die hoedanigheid leerde hij Petter Amundsen kennen, een fascinerende man met vele bezigheden, die zich op dat moment vastgebeten had in de ontmaskering van Shakespeare. Hij wilde een film maken in de stijl van Dan Brown over een aantal ontdekkingen die hij gedaan had: in de scripten van Shakespeare zelf, maar ook in secundaire literatuur. Erlend Loe heeft een boek gemaakt van zijn gesprekken met Amundsen, die zijn theorieën langzaam en terdege onderbouw uiteenvouwt.
Er zijn eigenlijk twee theorieën. De eerste is dat er misschien wel een man heeft geleefd die Shakespeare heette en toneelspeler was, maar hij is zeker niet degene die de stukken geschreven heeft. Amundsen beweert dat Francis Bacon de eigenlijke schrijver is. Hij toont dat aan met behulp van de Eerste Folio-uitgave, dat vol zou zitten met verwijzingen. Numerologie, magische verbanden, combinaties van letters en cijfers, zoals die gevonden kunnen worden met behulp van geometrische figuren, stijlvormen zoals acrostichons en palindromen, alles volgens de regels van de vrijmetselarij, de sterrenkunde, de Rozenkruizers en Tempeliers. Het wordt te veel om het hier uit te leggen, veel van wat verteld wordt, is van het gooi-maar-in-mijn-petniveau, vooral voor een alfa als ik. Maar alles wordt goed uitgelegd, met tekeningen en foto’s onderbouwd. En Erlend Loe stelt precies de kritische vragen die bij de lezer opkomen. Waarom zou Francis Bacon zich in hemelsnaam bezig gehouden hebben met deze cryptische manier van kenbaar maken dat hij de schrijver is? En, dat is de tweede theorie, waar de schat verborgen is, waar al jaren naar gezocht wordt.
Op de eerste vraag krijgen we als antwoord dat in de stukken van Shakespeare feiten en verzinsels over het koningshuis gebruikt worden waar een vooraanstaand man als Bacon zich niet open en bloot mee in kon laten. Een volksschrijver kon dat gerust doen. Waarom dan zo cryptisch? Natuurlijk kunnen we dat nooit weten, zegt Amundsen, maar Bacon was nu eenmaal een vrijmetselaar, en dol op dit soort geheimen.
De schat - waarvan niet eens zeker is, wat hij bevat: originele manuscripten? Geld en goud? Of iets van religieuze aard? – moet op een eiland voor de Amerikaanse kust liggen: Nova Scotia. Als het mysterieuze Atlantis en de Heilige Graal er bij worden gehaald, wordt helaas het geheel ongeloofwaardiger. Maar op dat eiland zou echt een schat liggen, eentje die met boobytraps beveiligd is, en waar ook na al die eeuwen niemand nog erin geslaagd is iets te vinden, ondanks al dat schatgraven.
Het is een fascinerend boek, en die film is ook nog gemaakt. Maar de ophef die Amundsen verwachtte, die heb ik gemist.
ISBN 9789044510966 | Hardcover | 429 pagina's | Uitgeverij De Geus | december 2007
Vertaald uit het Noors door Marianne Molenaar
© Marjo, 17 augustus 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Naïef. Super.
De hoofdpersoon is een zachtaardige, vriendelijke, jonge man (25) die ineens de zin van z'n leven kwijt is. In een haast kinderlijke stijl vertelt hij hoe hij zich voelt. Er was geen aanleiding, geen gebeurtenis, van het ene op het andere moment, tijdens een partijtje croquet met zijn broer, zat hij in een dip. Zij broer probeert te troosten maar echt helpen doet het niet. Wel biedt zijn broer zijn huis voor 2 maanden aan, daar kan de hoofdpersoon even op adem komen... Hij accepteert het aanbod, de huishuur wordt opgezegd, de studie gestaakt, de bezittingen verkocht...
Maar dan? De eerste dagen brengt hij door met denken en lijstjes maken, en deze lijstjes worden gefaxt naar zijn vriend. Hij voelt zich lusteloos, vraagt zich af waar hij weer plezier in kan krijgen, herinnert zich wandelingetjes met zijn vader om hun huis en doet dat nu ook, maar als volwassen man is dat toch anders...
Hij wil iets hebben waarmee hij zich kan vermaken, het mag niet duur zijn, moet overal gebruikt kunnen worden en wat het belangrijkste is het moet hem even laten stoppen met denken... en hij koopt... een rode bal.
Urenlang kaatst hij de bal tegen de muur van de binnenplaats. Daar ontmoet hij Børre, een jongetje van 10 en eigenlijk is deze ontmoeting de start van alles. Heerlijk om te lezen is het wedstrijdje wat ze doen, wie heeft de meeste dieren in het echt gezien...
Børre mag ook de dieren noemen die zijn papa heeft gezien, en dat zijn er véél. Børre wint.
Børre stelt hem vragen zoals alleen kinderen kunnen vragen en hij moet daarover nadenken. Dankzij Børre ontmoet hij een meisje en door zijn ontwapenende manier van doen, houden ze contact en misschien...
Dan belt zijn broer en die nodigt hem uit om naar New York te komen. Paniek, angst, uitdaging, wel en niet willen, boos zijn omdat alles nu weer anders is.. kreeg hij net weer alles een beetje onder controle... maar broer staat er op dat hij komt, en hij gaat!
Wat het boek zo apart maakt is de stijl. De hoofdpersoon komt over als een kind en je denkt steeds och jongen, als dat maar goed gaat. In zijn naïviteit is hij zo kwetsbaar maar juist daardoor ook zo onweerstaanbaar. De lijstjes die hij bijna dwangmatig maakt zijn heel apart vooral ook omdat hij ze stuurt naar zijn vriend die dan ook lijstjes maakt. Door die lijstjes leer je het karakter kennen. Zijn omgang met Børre is geweldig lief, Børre wordt behandeld als zijn gelijke.
Naast alle gedachten en overpeinzingen is er het wetenschappelijke boek van Paul over de tijd, atoomtijden wel te verstaan, dat boek jaagt hem angst aan maar toch fascineert het hem. Af en toe moet hij het boek wegleggen zo bang wordt hij maar toch... moet hij verder lezen.
Zijn gevoelens voor het meisje zijn ontroerend en weer is daar die naïviteit waar zij gelukkig goed mee omgaat.
Het verhaal lijkt simpel door het taalgebruik, je leest het met een glimlach maar toch gaat het om veel meer dingen dan aanvankelijk lijkt. Vriendschap, wat voor elkaar over hebben, zaken die ingewikkelder gemaakt worden dan nodig zijn, wat is wel of niet belangrijk, de afwegingen die mensen moeten maken enz. Zware onderwerpen die echter heel apart gebracht worden in de vorm van deze naïeve man. Lezen dit boek! Het is gewoon super.
ISBN 9044501089 | Gebonden | 191 pagina's | Uitgeverij De Geus | oktober 2006
Oorspronkelijke titel: Naiv. Super. Vertaler: Paula Stevens
© Dettie, juli 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Naïef. Super.
Op zijn verjaardag, hij wordt 25, belandt een jongeman in een crisis: ineens heeft zijn leven geen zin meer. Hij geeft zijn studie eraan, zegt de huur op, verkoopt al zijn bezittingen, en daar staat hij dan. Hij mag tijdelijk in de flat van zijn broer die naar het buitenland is vertrokken. Daar maakt hij lijstjes, bijvoorbeeld van wat hij wel heeft en wat hij niet heeft. Als hem duidelijk wordt dat hij zoekt naar een bepaald voorwerp, dat:
-zo groot is dat ik het makkelijk dragen kan -niet duurder is honderd kronen -heel vaak gebruikt kan worden -zowel binnen als buiten gebruikt kan worden -alleen of samen met anderen gebruikt kan worden -me in beweging brengt -me de tijd doet vergeten
en hij koopt een rode bal..
Zijn gedachten malen door zijn hoofd, hij vraagt zich af wat tijd is, hoe het zit met de eindigheid/oneindigheid van het heelal, en nog meer van deze vragen. Hij wil 's morgens wakker worden met maar een enkele vraag in zijn hoofd, niet al deze moeilijke vragen, waar hij het antwoord toch niet op krijgt.. De bal is een therapie, en hij koopt een hamerbankje. Zijn broer vraagt hem naar New York te komen, wat hij na lang aarzelen toch maar doet. New York beangstigt hem, maar hij maakt er ook veel mee, leuke dingen waar hij steeds maar lijstjes van maakt...
Het boek heeft een simpele opzet: korte hoofdstukken, korte alinea's; zware kost naast humor. Losse gedachten naast korte verhaaltjes en de steeds terugkomende lijstjes. Een serieus boek, waar je om kunt lachen. Heel apart.
Erlend Loe is een Noorse schrijver en is zijn carrière begonnen met het maken van korte films en videoclips. Hij was recensent, heeft in een psychiatrisch ziekenhuis gewerkt en is leraar geweest. Hij debuteerde in 1993.
ISBN 9044501089 | Gebonden | 191 pagina's | Uitgeverij De Geus | oktober 2001
© Marjo, april 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer: