Emy Geyskens

Toon alleen recensies op Leestafel van Emy Geyskens in de categorie:

Emy Geyskens op internet:

De kleurenkabouters
Tekst: Emy Geyskens
Illustraties: Emilie Timmermans

Als je kleine kinderen vertrouwd wil maken met kleuren, dan is dit het juiste boek. (Nou ja, vooruit, er zijn er meer, maar als je dan toch kan kiezen?) De kleurenkabouters in dit boek helpen jonge kinderen de primaire kleuren te leren kennen, terwijl zij een klein avontuur beleven waarbij ze omringd zijn door allerlei voorwerpen of levende wezens die dezelfde kleur hebben.
Je kan het boek willekeurig ergens openklappen op een dubbele pagina, en een kleur spettert je tegemoet.
Toevallig is de kleur die bij mij open valt groen. Allerlei tinten groen.

Links op de pagina zit kabouter Groen, met zijn voeten in het water. Hij heeft namelijk hard gewerkt: er staat een kruiwagen en er liggen tuinhandschoenen. Hij wil zich wat verfrissen en uitrusten. Naast hem zitten kikkers. Groen natuurlijk. Om hen heen is de natuur gezellig groen en er zijn ook diertjes: een groene rups, een groene libel, en... een vis. Maar o jee, dat is geen groene vis!! Het water is ook niet groen...En dan zie je dat er wel meer voorwerpen zijn die niet groen zijn: er zijn takken: bruin! De tuinhandschoenen: geel. Zo wordt het contrast met de kleur groen nog duidelijker.

Als je zo met een kind meekijkt, dan vallen de details steeds meer op. Er is heel veel te zien, en dan heb ik de omlijsting van dit getekende verhaaltje nog niet genoemd. Boven en onder de afbeelding staan voorwerpen en levende wezens getekend, die er niet zozeer zijn om de kleur groen uit te beelden - maar dat wel doen - als wel om aan te geven wat er allemaal past bij een vijver met kikkers. Je kan al die afbeeldingen terugzoeken – en vinden – op de twee pagina’s. Het woord staat erbij, met lidwoord.

En zo wordt steeds een kleur behandeld. Het is dus een zoekboek. Een kleurenzoekboek, dat ook geschikt is om te leren wat er bij elkaar hoort. Binnen de afbeelding staat ook nog een stukje tekst. Eerlijk gezegd vind ik die tekstregeltjes wat overbodig, maar ze zijn wel op rijm, en dat is dan wel weer leuk.

Er zijn veel meer kleurenkabouters: rood, blauw, geel, zwart, wit (ook heel mooi!) oranje, paars, bruin, roze (heel goed!) en grijs. Ieder met een eigen verhaal, en met daarbij behorende voorwerpen. Bij iedere kabouter wordt ook nog een vraag gesteld: wat eet deze kleurkabouter graag?
Het boek is stevig uitgevoerd en geeft heel veel kijk- en leerplezier voor jonge kinderen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Hap, hap reus/hm, ik smul
Tekst: Emy Geyskens, Juliëtte Rosenkamp
Illustraties: Bram Zwinnen

Hap, hap, reus!

De Taalbende is een methode om kinderen te leren lezen, ‘een didactisch concept gericht op het gebruik van taal’.
De methode bestaat uit lessen die worden ondersteund door boekjes. Verhalende en informatieve boeken voor elk leesniveau, voor jongens en meisjes. Het moet een feest zijn voor kinderen om te lezen, want dan leren kinderen spelenderwijs.
De Vlaamse Emy Geyskens en Nederlandse Juliëtte Rosenkamp hebben de handen in elkaar geslagen en een serie leesboekjes geschreven, die aansluit bij De Taalbende.
Hap, hap, reus is een verhalend boekje; Hm, ik smul een informatief boekje.

‘de reus kookt
dag reus
wat doe je nu?
maak je wat klaar?
ik ruik peen, ui en prei.
ik zie het al
reus kookt soep!
hij kan dat al zelf
hm, wat een geur!'

In deze stijl zijn de verhaaltjes opgebouwd. In een prettig groot lettertype met op de achtergrond een paginagrote illustratie, gemaakt door Bram Zwinnen. Kort, krachtig, leesbaar en begrijpelijk in eenlettergrepige woorden (of heel soms met een verbindingsstreepje), zonder hoofdletters.
Het verhaaltje zelf is net zo eenvoudig: de reus kookt een pan soep en zijn vrienden komen erop af. Als ze zien dat hij wel kookt, maar niet opruimt, zullen ze wel even helpen.
Het is een aardig verhaaltje, zonder spanning. Een situatie zoals kinderen die wel kennen, hetgeen mooi kan aansluiten bij een gespreksrondje.
Jammer genoeg heeft de Nederlandse inbreng niet voorkomen dat er Vlaamse zinnetjes als ‘reus is fier’ en ‘het huis is net’ in staan. Maar ook daar kan je dan over praten. De vragen en opdrachten die achter in het boek staan kunnen gebruikt worden om te controleren of het verhaal ook begrepen is.

ISBN 9789059244122 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Baeckens | mei 2015
Leeftijd vanaf 6 jaar AVI M3

Hm, ik smul!

Kok Plok legt uit hoe je soep maakt. Toevallig dezelfde soep als reus maakt.
Ook wordt er in het boekje aandacht besteed aan wat goede voeding is, zoals de schijf van vijf.
De illustraties - in de vorm van foto’s - staan naast de tekst en sluiten aan bij of verklaren de woordjes uit de tekst.

Ook hier eenlettergrepige woorden en een duidelijk lettertype zonder hoofdletters. Er staan zelfs receptjes in! En ook hier extra aandacht voor weetjes en vragen die duidelijk maken of de tekst begrepen is.

Juliëtte Rosenkamp (1982, Deventer) heeft tien jaar in het basisonderwijs gewerkt. De leerlingen noemden haar ‘juf Muis’, omdat ze vaak muisjes voor hen tekende of grappige muizenverhaaltjes bedacht.

Emy Geyskens (1982, Geel) houdt erg veel van vertellen, voorlezen en vooral ook van zelf schrijven! Ze geeft les in het buitengewoon onderwijs. Als Leesfee bezoekt ze bibliotheken en scholen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De droom van Lars
Tekst: Emy Geyskens, Kolet Janssen
Illustraties: Emilie Timmermans

Zie je die jongen daar in bed?
Zijn naam is Lars.

Zo begint dit boek over Lars, een jongen die vaak voor lange tijd naar het ziekenhuis moet omdat hij slechte cellen in zijn bloed heeft. Papa en mama mogen op bezoek komen maar zijn vrienden niet, dan kan Lars nog zieker worden. Gelukkig sturen ze hem wel mooie tekeningen.

Vandaag is het een speciale dag want Lars krijgt bezoek van de wensfeeën. Ze vragen aan Lars wat zijn allergrootste wens is. Dat is nog niet eens zo makkelijk, Lars weet een heleboel dingen wat hij graag wil, maar toch is zijn allergrootste wens... boeven vangen! De feeën gaan hun best doen, maar Lars moet wel even geduld hebben. Maar eindelijk is het zo ver. 'Jippie!' roept Lars, 'Vandaag is het mijn wensdag!
Hij gaat eerst naar de brandweerkazerne want hij moet natuurlijk dapper genoeg zijn om boeven te durven vangen en dat kun je leren bij de brandweer. Lars heeft een geweldige tijd daar, hij mag zelfs helemaal mee naar boven op ladder van de ladderwagen! Lars vindt het prachtig maar papa bibbert wel een beetje, het is wel héél hoog!

En dan begint het echte werk, leren hoe je boeven moet vangen! De politie heeft een geheime oefenplek en daar mag Lars naar toe. Hij leert van alles, hij doet het zo goed dat hij een mooie beloning krijgt, en dan gaat de telefoon... er is een boef bij de frietkraam. De politie moet er meteen naar toe en Lars mag mee! En dan blijkt hoe dapper Lars is.

Een leuk en grappig spannend verhaal dat in duidelijk leesbare letters is weergegeven, de kleurige illustraties laten zien hoe de geweldige dag verloopt en wat voor grote held Lars uiteindelijk blijkt te zijn!

Het is natuurlijk heerlijk voor Lars dat zijn grote wens is uitgekomen, en zelf nog beter en mooier dan hij gedacht had. Maar nog heerlijker is dat de wonderfeeën - en wensprinsen - écht bestaan. Dat zijn speciaal getrainde vrijwilligers die werken voor Make-A-Wish. Dat is een organisatie die probeert de hartenwens van kinderen met een levensbedreigende ziekte te laten uitkomen. Voor elk wenskind en zijn of haar ouders wordt een heel speciale dag georganiseerd. Aan alles wordt gedacht om de dag helemaal geweldig te maken, zoals de lievelingskleur, het lievelingseten, favoriete vervoermiddel en nog veel meer. Er worden zelfs speciale kleren, zoals prinsessenjurken, pilotenpakken, piratenkleren e.d. gemaakt en er wordt een fotoboek van de dag samengesteld.

Dit boek laat zien hoe zo'n dag kan verlopen, maar elk kind is natuurlijk uniek en elk kind heeft zijn eigen wensen. Achterin het boek staat allerlei informatie over Make-A-Wish en de verwijzing naar de websites van deze organisaties in België en Nederland.
Een prachtig initiatief waar hopelijk, door gebrek aan heel zieke kinderen, steeds minder gebruik van gemaakt hoeft te worden.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Sammy krijgt pleegouders
Tekst: Kolet Janssen, Emy Geyskens
Illustraties: Emilie Timmermans

Als je de eerste grote afbeelding in het boek goed bekijkt zie je Sammy en zijn moeder in een keuken die vol staat met rommel. Op het aanrecht staat allemaal afwas, de vloer ligt bezaaid met speelgoed, er staat een wasrek vol was en mama zit met een bos ongekamd haar onderuitgezakt aan tafel. Ze geeft Sammy koekjes als ontbijt.
In de tekst kunnen we lezen dat mama aan Sammy vertelt dat hij die dag kennis zal maken met Frank en Roos. "Dat worden je pleegouders." Sammy heeft geen idee wat dat zijn. Wordt hij dan verpleegd of zo?
Als Manuela van de pleegzorgdienst hen komt halen moet Sammy zich nog aankleden, hij zoekt door het hele huis naar zijn kleren en schoenen, overal ligt wel iets. Roos en Frank zijn heel aardig, ze laten Sammy zijn kamer zien, om het dekbed zit een overtrek van Superman!

Bij Frank en Roos is het best wennen. Sammy begrijpt niet waarom hij steeds zijn speelgoed moet opruimen, er is toch ruimte genoeg? Hij moet ook elke dag douchen en zijn tanden poetsen en nog veel meer. Wat hij wel begrijpt is dat hij niet voor altijd bij Frank en Roos blijft. Frank heeft verteld dat ze Sammy een tijdje mogen lenen van zijn moeder, mama is namelijk heel erg moe omdat ze alles alleen moet doen, ze moet even bijkomen. Maar als Mama uitgerust is dan kan Sammy weer bij haar gaan wonen. En zo heeft Sammy het helemaal naar zijn zin. Door de week is hij bij Roos en Frank en in het weekend ziet hij mama!

Een fijn boek, het verhaal zelf is prettig om te lezen maar je kunt ook dankzij dit boek een kind voorbereiden op een verblijf bij pleegouders. Een kind weet dan gelijk wat hem of haar te wachten staat. Achterin het boek staan allerlei tips voor ouders en verzorgers maar ook verhalen van mensen en kinderen die zelf een pleegkind in huis hebben genomen. Wat ik prettig vind aan het boek is dat het realistisch is. Hett is niet allemaal rozengeur en maneschijn, sommige dingen zijn voor het kind en de pleegouders soms best wel moeilijk maar ze komen er bijna altijd wel uit.
Bij het verhaal staan leuke, zachtgetinte afbeeldingen verspreid over twee pagina's die mooi passen bij de inhoud van het boek. De tekst staat in de afbeeldingen en is goed leesbaar en prettig van toon. Prima boek.

Het boek is er een uit de Bijdehandserie, dat staat voor kleurrijke prentenboeken die kinderen, ouders en opvoeders bij de hand nemen om moeilijke thema's bespreekbaar te maken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Mijn zus woont in het donker
Tekst: Emy Geyskens, Kolet Janssen
Illustraties: Mark Janssen

Emma is blind, dat is voor haar niet makkelijk maar voor de mensen om haar heen soms ook niet. Als Jonas op het schoolplein haar arm vastpakt krijgt hij gelijk een standje, hij weet toch dat Emma dan heel erg schrikt, hij moet zeggen dat hij eraan komt! Jonas is boos, hij deed het toch niet expres!
Ook Emma's broer Simon krijgt op zijn kop als Emma over zijn rondslingerende tas valt. Huilebalk! roept hij boos. Hij was gewoon vergeten zijn tas op te ruimen!
Arme Simon, hij bedoelde het niet kwaad. Gelukkig is alles snel vergeten als tante Lies afbelt, ze kan niet komen oppassen, ze is ziek.
Stoere Simon vindt dat ze wel zonder oppas kunnen, ze zijn toch gewoon in hun eigen huis? Wat kan er gebeuren? Niets toch?

Maar dan begint het te onweren en heel hard ook! Ineens zitten ze in het donker, de elektriciteit is uitgevallen, wat hun kleine zusje Anna best wel griezelig vindt. Simon gaat op zoek naar de zaklantaarn, maar in het donker is dat zo makkelijk nog niet. Gelukkig is Emma er, zij weet precies de weg door het huis... Dan is zo'n blinde zus in huis wel heel erg handig!

Grappig verhaaltje waarin duidelijk wordt weergegeven waar blinde kinderen en hun omgeving letterlijk en figuurlijk tegenaan kunnen lopen. Het is gelukkig geen mierzoet verhaaltje geworden over een zielig blind meisje. Het wordt gewoon verteld zoals het is. De ene keer is het voor Emma lastig dat zij blind is, de andere keer voor iemand anders.
Een leuke gebeurtenis in het boek is o.a. als Emma over straat loopt met haar blindenstok en Wim, een blinde man, tegenkomt met een blindengeleidehond. Ze wil de hond aaien maar ze wordt 'weggestuurd' want de hond is aan het werk! Ook apart is dat de rollen ineens omgedraaid zijn als het licht uitvalt, dan is Emma ineens de 'ziende' en zijn haar broer en zusje de 'blinden'.

De gekleurde illustraties van Mark Janssen zijn de kers op de taart. Vooral de afbeeldingen in het donker zijn heel sfeervol en een beetje (leuk)spannend om te zien. Fijn boek!

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer: