Elvis Peeters
Meneer Papier en zijn meisje
Elvis Peeters en Gerda Dendooven
Soms is het moeilijk een boek te beoordelen, zeker als de afbeeldingen en de tekst heel bijzonder zijn.
Gerda Dendooven werd na haar eerste werk in de kinderboekenwereld snel bekend als een van de beste illustratoren van Vlaanderen. Voor haar eerste boek "IJsjes" kreeg ze in 1990 een Boekenpauw.
Door haar inleving in de wereld van kinderen, haar gevoel voor humor en haar durf verbeeldt ze op een heel persoonlijke manier gevoelens van personages. Haar werk wordt dan ook sterk gewaardeerd in binnen- en buitenland. Ze won heel wat prijzen, onder meer een Zilveren Griffel voor "Dom konijn" van Edward van de Vendel, een Boekenpauw voor "Het verhaal van Slimme Krol" en voor "Meneer papier gaat wandelen" van Elvis Peeters, de Gouden Uil Jeugdliteratuur voor "Luna van de Boom" samen met Filip Bral en Bart Moeyaert en de Cultuurprijs 2004 voor "Mijn mama".
Het moge duidelijk zijn dat haar illustraties in dit boek zeer bijzonder zijn. Daarbij komt dat de tekst niet weergegeven is in drukletters maar handgeschreven lijkt. Dit vormt een perfect geheel.
Het verhaal zelf is geen lieflijk verhaaltje maar stemt wel tot nadenken.
Meneer Papier ziet een foto van een meisje in het water vallen. Dat vindt hij jammer en daarom knipt hij het meisje uit een groot stuk papier. Hij vindt haar lief en wil haar altijd bij zich houden. Maar het meisje wil weg, ze wil achter de vlinder aan, ze wil bloemen plukken... Meneer papier rent achter haar aan, hij wil haar niet kwijt. Hij knipt steeds meer delen van het meisje af zodat ze niet meer weg kan. Op zich best een akelig verhaal maar wel knap om het zo weer te geven dat het niet akelig overkomt.
"Ook in dit kinderboek zitten relatief gruwelijke momenten, als Meneer Papier bijvoorbeeld de benen van zijn meisje knipt om ze bij hem te houden. Maar het is zo geschreven dat kinderen het kunnen smaken", stelt Elvis Peeters gerust."
En dat laatste denk ik ook, kinderen kunnen dit wel smaken.
De vraag aan mijzelf was, waarom vind ik dit boek goed? Zijn het de illustraties en de aparte letters of is het verhaal zelf zo bijzonder? Soms maken de illustraties het boek en ook al is de tekst minder, dan nog kan je het boek erg waarderen omdat de afbeeldingen alles goed maken. Het verhaal vond ik wel licht luguber met al die afgeknipte ledematen, is dit iets voor kinderen vanaf 6 jaar vroeg ik me af? Maar sprookjes zijn welbeschouwd ook vaak gruwelijk, wat dit boek niet is, en kinderen smullen van sprookjes.
Dit verhaal leert ons ook een les namelijk dat je iemand niet kan tegenhouden, vasthouden, ook al wil je dat nog zo graag, ook al is het heel goed bedoeld. Een mooi onderwerp om samen met kinderen te bespreken.
Na dit alles overdacht te hebben, kom ik maar tot één conclusie, het boek heeft zeer terecht de zilveren griffel 2009 gewonnen, alles klopt in dit boek, de illustraties en het verhaal vormen één geheel, het zou me niet verbazen als het ook de gouden griffel won.
ISBN 9789058384683 | Hardcover | 26 pagina's | Uitgeverij De Eenhoorn | maart 2008
Leeftijd 6-8 jaar
© Dettie, 26 juli 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De ontelbaren
Deel een is het verhaal van een ik-figuur, een man van wie we niet meer te weten komen dan dat hij weg wil uit zijn land. Met de boot overzee. Welke land is niet bekend, ook de nationaliteit van de man niet. Voor zover we weten heeft hij geen familie, geen vrienden, geen bezittingen, alleen de kleren aan zijn lijf, en een klein spaarpotje in zijn schoenen. Hij slaapt op straat, soms met de beschutting van een kartonnen doos. Dan ontmoet hij een vrouw.
"Ik stonk, ik zocht naar geld. In een deuropening stond een vrouw die me aankeek. Ik keek onbeschaamd terug, ze nodigde met uit met een hoofdbeweging. Met mijn handen in mijn zakken stak ik de straat over, ging haar door de deur achterna."
Zo vindt hij onderdak: hij maakt gebruik van de vrouw zoals zij het van hem doet. Hij verkoopt haar bezittingen en gaat uit stelen om het geld voor de overtocht bij elkaar te krijgen.
Als ze vertrekken, samen met ontelbare lotgenoten in een groot vies scheepsruim, verliezen ze elkaar uit het oog.
In deel twee bevinden we ons in een onbepaald Vlaams dorp. Wat begint met de verdwijning van groentes uit moestuintjes en een kip van een erf, ontaardt in een schrikwekkende invasie van ontelbare vreemdelingen. Eerst slapen ze nog buiten en vragen om eten, maar naarmate het er steeds meer worden groeit het probleem, en wordt onoplosbaar. Overal in Europa is de toestand als in dit dorp. De vluchtelingen zijn onverstaanbaar, doen niet echt kwaad, maar door hun aantal kan geen westerling om hun stille eisen heen. Ze worden als het ware bedolven. Natuurlijk blijft dat niet goed gaan.
“Waar zitten ze?”
”wie…wat bedoelen jullie?”
“Deze buurt is vandaag aan de beurt. Ze wordt gezuiverd. Vooruit, zitten ze boven, in de kelder?”
Dan volgt deel drie. We zijn weer bij de ik-figuur, de vluchteling.
“Voorbij het volgende huis, dacht ik, voorbij de volgende weg, voorbij de volgende horizon. Als ik niet zo weerlegbaar wist dat ik leefde, de honger, de begeerte, de pijn in mijn benen, het stof en het licht in mijn ogen en ’s nachts het donker en de kou, nam ik er genoegen mee dat ik het allemaal had van horen zeggen. Op mijn gehoor viel niets aan te merken. Voorbij het volgende huis, dacht ik, voorbij de volgende weg, voorbij de volgende horizon.”
Peeters ziet het erg somber in en schreef dit boek over een invasie waarbij de overheid machteloos staat. Ik zal het maar beschouwen als een sciencefictionachtig verhaal, in de hoop dat dit nooit werkelijkheid wordt, ik moet er niet aan denken. Maar het is wel een probleem dat ook in realiteit al boven onze hoofden groeit. In deel een is het verhaal nog erg vaag, weet je als lezer niet waar het boek nu eigenlijk over gaat. Maar even doorzetten, en al gauw leg je het boek niet meer weg en verdwijnt het ook niet uit je hoofd.
Elvis Peeters was genomineerd voor de Libris Literatuurprijs.
ISBN 9057592576 | Paperback | 172 pagina's | Uitgeverij Podium | 2005
© Marjo, mei 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer: