Ed Franck

Toon alleen recensies op Leestafel van Ed Franck in de categorie:

Ed Franck op internet:

http://edouardlouis.com
Interview met Edouard Louis in De Morgen 21-10-2014

Dazyl en de twee stenen beelden
Ed Franck

Dazyl, de jonge wereldreiziger, is nu al twee weken onderweg met zijn schip, er staat geen zuchtje wind, het is heel warm en nog steeds is er geen land in zicht. Zijn vrienden zijn Tata de aap, Poli de pelikaan en Otto de zeeotter. Alle drie vervelen zich en daarom vertelt Dazyl zijn vrienden maar een mooi verhaal. Maar ja, een mooi verhaal zorgt niet voor wind in de zeilen. Gelukkig ziet Dazyl tijdens een verkenningstocht op de rug van Poli een eiland, met op het strand twee beelden van een man en vrouw die rennen. De vrouw is beeldschoon en de man heeft maar één oor.

Snel koerst Dazyl met zijn zeilschip naar het eiland en daar weten ze niet wat ze zien. Een ei op twee benen vertelt ze dat ze naar Het Hoofd moeten gaan, dat is de baas, hij woont in de vuurtoren. In de vuurtoren gaat het er mogelijk nog vreemder aan toe. Het viertal hoort allemaal vreemde geluiden en ze zien onder andere een vissenstaart voorbij flipflappen en een mes die tsjak tsjak achter een toeter aanholt. Op de bank slaapt Het Hoofd, het luikje in zijn voorhoofd staat open, daar is alles en iedereen uit ontsnapt.

Als Het Hoofd eenmaal wakker is, vraagt Dazyl naar de stenen beelden. Het Hoofd grabbelt en graait in de ruimte achter zijn luikje en vindt de sleutel van het verhaal. Hij vertelt de meeslepende gebeurtenissen die het smoorverliefde stel, de mooie Laura en de knappe Jorre, uiteindelijk fataal werden waardoor ze tijdens hun poging om te vluchten omgetoverd werden tot stenen beelden door Zwartjak, de Tovenaar van de Bergen. Die Tovenaar leeft nog steeds...

Natuurlijk wil de zachtaardige Dazyl de twee redden, zo is hij immers ook aan zijn vrienden gekomen. Die heeft hij ook ieder uit hun eigen akelige situatie gered, waarna ze bij hem wilden blijven. En zo besluiten ze met zijn allen naar Zwartjak te gaan want, zegt Dazyl, je bent een wereldreiziger of je bent het niet. Het wordt een zware tocht en als ze Zwartjak eindelijk vinden, blijkt dat hij wel héél oud is en het allemaal niet zo goed meer weet. Er is teveel mist in zijn hoofd, hij heeft de bloem die zingt bij volle maan nodig...

Achterop het boek staat dat Ed Franck, naast vele andere prijzen, al twee maal de Cultuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Jeugdliteratuur won. Dat is de belangrijkste prijs voor jeugdliteratuur in Vlaanderen. Nadat je dit boek gelezen hebt, snap je ook waarom hij die gewonnen heeft. Ik heb zelden zo'n fantasievol boek gelezen. Je hebt bijvoorbeeld dankzij de aparte figuren bij Het Hoofd af en toe zelfs het gevoel dat je in een schilderij van Jeroen Bosch belandt bent. Maar ook verder in het verhaal ontmoet je de meest wonderlijke figuren. En de Tovenaar? Die is gewoon heel grappig! Dit alles is in zeer aansprekende, sprankelende taal beschreven.

Een erg leuk sprookje in een modern jasje, zelfs de mooie wijze les die in bijna elk sprookje zit, is niet vergeten. Vooral lezen dit boek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Te veel verdriet voor één hart
Ed Franck

Vier tragedies van Shakespeare opnieuw verteld.
Die vier zijn: Hamlet, Othello, Koning Lear en MacBeth.
Vier tragedie’s, waarvan de verhalen bekend worden verondersteld. Maar natuurlijk zijn er steeds nieuwe generaties, aan wie de verhalen van William Shakespeare verteld moeten worden.
Ed Franck heeft dat in ieder geval voor deze vier, de meest bekende misschien wel, gedaan in een moderne toegankelijke vorm. Niet alleen is de tekst van het toneelstuk hertaald, het verhaal dat je als toeschouwer voor je ziet, wordt ook verteld. In de oorspronkelijke tekst staan natuurlijk niet meer dan toneelaanwijzingen, en moet je zelf dingen invullen. Ed Franck doet dat voor de lezer. Ook de lange monologen van bijvoorbeeld Hamlet en MacBeth zet hij om in een leesbare heldere tekst.
Je kan daar tegenin werpen dat het dus ook een interpretatie is. En ja dat is het. Maar Shakespeare is door de jaren heen al door zoveel mensen geïnterpreteerd dat eentje meer of minder er niet toe doet. Ook als je een verfilming of het toneelstuk zelf ziet, is er immers geïnterpreteerd.

De drama’s van Shakespeare zijn tijdloos. Ze gaan over de mens, over zijn mooie en minder mooie eigenschappen: Moed, trouw, liefde, haat, die kunnen uitmonden in bedrog, moord en overspel.
Aan die thematiek heeft Ed Franck recht gedaan, en hij heeft dialogen zoveel mogelijk overgenomen uit de oorspronkelijke tekst.
Al met al zeer leesbaar voor de jeugd, en ook voor volwassenen een aanrader, om je geheugen op te frissen aan de vooravond van een toneelinterpretatie.
Tussen de verhalen door staan illustraties van Carll Kneut, noem het silhouetten, soms ook alleen een ‘ kop’. (Zie omslag), in zwart-wit tinten, heel mooi! De tekst is hier en daar verlevendigd met oranje, en er staan rolverdelingen bij ieder ‘toneelstuk’.
Het enige nadeel is het nogal kleine lettertype, zodat er op de twee pagina’s die voor je open liggen een enorme hoeveelheid woorden staan.
Een kluif voor de geïnteresseerde lezer! Maar zeer de moeite waard om op deze manier verhalen tot je te nemen die deel zijn van het Europees culturele Erfgoed.

ISBN 9789063066376 | Paperback | 250 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | oktober 2013
met illustraties van Carll Kneut Leeftijd 15+

© Marjo, 15 december 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De man bij het meer
Ed Franck

Laura’s eerste liefde heeft pas met haar gebroken. Om haar gedachten weer op orde te zetten, besluit ze de laatste weken van de zomervakantie door te brengen bij haar tante Rebecca. Rebecca worstelt ook met de liefde, maar ze laat de zestienjarige Laura vooral met rust, en dat vindt Laura het belangrijkst.
Om de tijd te verdrijven en haar gedachten op een rij te brengen, maakt Laura wandelingen naar het meer. Daar ontdekt ze twee huisjes. In een van de huisjes woont een wat eigenaardige man. Hij ziet in Laura een teruggekeerde liefde. Maar Laura ontdekt dat er meer aan de hand is. De vrouw uit het andere huisje waarschuwt haar voortdurend voor de oude man. En hoe langer hoe meer intrigeert dat Laura. Wat is er met het meisje gebeurd? Beetje bij beetje verzamelt Laura de verschillende puzzelstukjes.

De man bij het meer zal niet de geschiedenis ingaan als het boek dat de literaire wereld op zijn kop zette, maar het is wel een onvervalst knap verhaal in de traditie van het Ed Franck-label van de laatste jaren. Eén thema staat duidelijk centraal in dit boek: de pijn die liefde kan teweegbrengen in drie generaties. De jonge Laura die, zoals haar tante zegt, nog alle kanten op kan. De dertiger Rebecca die op een kruispunt staat: als ze de liefde wil ontmoeten, zal ze toch eens haar veilige solitaire leven moeten durven opgeven en zich in het ongewisse moeten storten. ‘Want dat is het toch, de liefde, blind springen en hopen dat je goed terechtkomt.’ En ten slotte de oudere heer, die vastgelopen is in een oude, tragische liefde en geen uitweg meer zoekt. Het boek weet het thema liefde met veel diepgang te benaderen. Ed Franck geeft de drie verhalen op een knappe manier weer, maar vooral het verhaal van de oude man beroert.
Minpunt: Het verhaal speelt zich volledig af in een omgeving die afgesloten is van de buitenwereld, middenin de natuur. En vooral de beschrijvingen van het decor zijn naar mijn mening soms iets te barok aanwezig.
Pluspunt: de zoektocht naar de verschillende puzzelstukjes in het verhaal van de man houdt je als lezer ook in de greep en het plot is echt verrassend.

‘Vroeger…’ zei hij. ‘Vroeger stak je soms je vingers in de honing en dan in mijn mond.’ Hij knikte nadenkend, met wazige ogen. ‘En bij snikheet weer duwde je me neer op het gras. Dan liep je naar de put voor een mondvol koud water en dat lied je dan in kleine scheutjes op mijn gloeiende gezicht vallen.’

De man bij het meer
Ed Franck

is vooral dichter, en dat kun je merken aan zijn proza.

'Pootloze koeien dreven op mistbanken die laag over de weilanden slierden'

Laura is een tiener die, helemaal ondersteboven van de eerste verbroken liefde, naar haar tante reist. Tante Rebecca woont in haar eentje in een afgelegen dorp.
'Beter een paar weken op het platteland dan doelloos in de stad rond te dwalen, de stad met al die mensen, altijd die mensen.'
Ze weet nog niet dat mensen overal mensen zijn, en dat haar vakantie niet louter uit rustig wandelen door velden en bossen zal gaan bestaan. Tante Rebecca blijkt de ideale vrouw om mee samen te wonen, ze vraagt niets, en gaat haar eigen gang. Dat doet Laura ook. Maar er gaat geen moment voorbij of ze denkt aan Karel, de jongen die haar verstoten heeft omdat ze niet meer bereid was meer van zichzelf te geven. In cursieve stukjes beleven we iets van deze relatie. En waar Laura zelf langzaam achterkomt heeft de lezer dan allang besloten: ze is beter af zonder die knul!
Maar dat ontdekt ze pas als ze afgeleid wordt door een ontmoeting met een man, die haar aanziet voor ene Paula. Het is een vreemde man. Wie is die Paula toch, en wat heeft de vrouw uit dat huisje met de man te maken?

Behalve een redelijk spannend verhaal is het vooral een introspectief boek. Laura komt tot inzicht, ze ontdekt dat mensen niet altijd zijn wie ze lijken. Laura wordt volwassen.
Geen hoogstandje dit boek, maar ook geen niemendalletje.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: