CS Richardson
De keizer van Parijs
Dit boek vertelt het ontroerende verhaal van Octavio en Isabeau. Een keten van gebeurtenissen lijkt de twee te verbinden maar toch blijft een ontmoeting uit. Zullen ze elkaar ooit vinden?
Octavio Notre-Dame wordt geboren op 08-08-1908 in het achtste arrondissement in Parijs. Zijn vader hoeft dan ook niet lang over zijn naam na te denken. Octavio’s moeder heeft innig gebeden om een kind en zijn geboorte zou dan ook haar grootste wens vervuld moeten hebben. Helaas daalt er direct na de bevalling een diepe duisternis op haar neer, Octavio zal nooit een liefhebbende moeder kennen. Octavio’s vader, een bakker in hart en nieren, ontpopt zich als een geweldige ouder. Hij is woordblind en maskeert dit door de meest wonderbaarlijke verhalen bij foto’s in de krant te verzinnen. Hij is een meesterverteller en Octavio hangt keer op keer aan zijn lippen. Ook de clientèle van de bakkerij luistert graag naar zijn vertelsels en de lezer geniet mee.
De ouders van Isabeau Normande hebben een atelier. Haar moeder pronkt graag met de knappe kleuter en het meisje is een heus dametje in de dop. Tot het ongeluk. Een pan met hete soep verwoest het mooie gezichtje van Isabeau. Een zijde van haar gezicht zal voortaan een groot litteken dragen. Isabeau leert om haar gehavende gezicht te verstoppen achter lokken haar. Haar moeder moedigt dit gedrag aan en helpt het meisje een methode te vinden om het grote litteken achter een sjaal te verstoppen. Moeders interesse in het meisje lijkt getemperd. Het levendige kind verandert in een schaduw. Later zal Isabeau een baan vinden die haar aan het oog van de medemens onttrekt.
Eenmaal volwassen delen Octavio en Isabeau een gezamenlijke liefde voor boeken. Isabeau leest ze en Octavio verzamelt ze. Net als zijn vader is Octavio zwaar dyslectisch en ook hij ontpopt zich als een verhalenverteller. De illustraties in een boek roepen de meest wonderbaarlijke fantasieën bij hem op. Soms zien Octavio en Isabeau elkaar. Ze komen allebei veelvuldig in de Tuilerieën en in het Louvre. Ze spreken elkaar nooit aan en laten zelfs geen glimp van herkenning blijken. Op deze manier zullen hun levens parallel maar gescheiden van elkaar verlopen.
Door de geschiedenis van Isabeau en Octavio is nog een verhaal geweven. Er staat een bakkerij in brand. Het is bakkerij Notre-Dame in het achtste arrondissement. Snippers van verbrande boeken dalen als sneeuw op de toeschouwers neer. De bakker is onderweg naar huis en wanneer een steeds scherpere brandlucht zijn neus binnendringt, neemt het gevoel van onrust toe.
De keizer van Parijs is een beeldschoon liefdesverhaal, een sprookje haast. Een boek vol genegenheid en smart. De personages komen tot leven. Naast Octavio en Isabeau spelen ook boekverkoper Henri Fournier en tekenaar Jacob Kalb een belangrijke rol in het geheel. Zonder hen zou het verhaal een ander einde kennen. Ogenschijnlijk onschuldige gebeurtenissen hebben een grote invloed op de afloop van deze vertelling. Het verhaal is heel puur opgeschreven. Het is eenvoudig maar tegelijkertijd doordrenkt met de meest prachtige zinnen. Puur én poëtisch. De keizer van Parijs is prachtig, prachtig, prachtig. Een boek in de categorie “pareltjes om voor altijd te koesteren”.
ISBN 9789046813805 | Paperback | 192 pagina's | Nieuw Amsterdam | februari 2013
Vertaald door Laura van Campenhout
© Annemarie, 19 maart 2013
De keizer van Parijs
Alles en iedereen in dit boek heeft met elkaar te maken. Als je het boek uit hebt blijf je eveneens stilletjes zitten om het verhaal in je hoofd nog eens te proeven, te bekijken en te overdenken. Op het eind valt het verhaal namelijk als een legpuzzel in elkaar en het resultaat is prachtig.
Je hebt bijvoorbeeld de jonge man, Jacob Kalb, die zo enorm graag schilder wilde worden dat hij wegliep van zijn ouderlijk huis om in Parijs een kunstopleiding te volgen. Hij zit vaak op de brug te schilderen en heeft dan uitzicht op het apart gekleurde boekenstalletje van Henri Fournier, die ook weer een schakel in het geheel is. Want bij Henri koopt bakkerszoon Octavio Notre-Dame zijn boeken, niet op titel of op inhoud maar op kleur! Het waarom daarvan weet je al.
Op een dag 'verliest' Octavio een boek en dan komt Isabeau Normande in beeld. Zij is het meisje met het deels verminkte gezicht, het meisje dat altijd een doek om haar hoofd heeft en de helft van haar gezicht verbergt achter een lok haar. Het meisje dat de kunstzinnige aanleg van haar ouders geërfd heeft en restauratrice in een museum is geworden. Het meisje dat onlangs geschilderd is door Jacob Kalb, en juist dát portret is door Octavio gekocht omdat hij viel op de uitstraling van dat mooie, fijne, mysterieuze gezichtje. Het portretje hangt in de bakkerij.
Die Isabeau vindt het boek en 'kent' Octavio, hij bezoekt regelmatig het museum waar zij werkt... Ze hebben elkaar echter nog nooit gesproken.
En zo weet de schrijver, CS Richardson, een schitterend verhaal te creëren rond ogenschijnlijk toevallige passanten.
Het mooie is dat de schrijver van iedereen zeer bijzondere, markante personages heeft gemaakt. De vader van Octavio kan prachtige verhalen vertellen en verzint bij de foto's in de kranten de gekste dingen. Ook in het museum, waar Octavio bijna elke zondag met zijn vader naartoe gaat, komen de mooiste verhalen los bij de getoonde kunstwerken. Isabeau luistert en kijkt graag naar de vriendelijke Octavio, het komt haar wel goed uit dat hij zijn boek 'verloren' is in het park waar zij altijd zit te lezen.
Henri kijkt graag vanuit de apart gekleurde boekenstal naar de schilder en ook zij hebben weer een band doordat de portretjes bij de boekenstal verkocht worden.
Octavio en Isabeau vormen de spil van het verhaal maar de schilder, de vader en moeder van Octavio, de jongen van de boekenstal, de werkgeefster van Isabeau, de klanten in de bakkerswinkel... allen hebben een belangrijke rol in in dit boek, in feite zijn het allemaal unieke hoofdpersonages die je bijblijven.
Het is een boek dat je moet lezen en iedereen aan kan bevelen want het is adembenemend mooi. Een boek om te koesteren.
ISBN 9789046813805 | Paperback | 240 pagina's | Nieuw Amsterdam | februari 2013
© Dettie, 13 maart 2013