Burny Bos

Toon alleen recensies op Leestafel van Burny Bos in de categorie:

Burny Bos op internet:

Burny Bos (Wikipedia)

Familie Mol - de Mol Wat stinkt daar zo?
Tekst: Burny Bos
Illustraties: Hans de Beer

Familie Mol – de Mol Wat stinkt daar zo? Is een leesboekje voor kinderen uit groep vier, geschreven op AVI E4 niveau, wat inhoudt dat dit boekje zelfstandig gelezen kan worden aan het einde van groep vier. Het lettertype dat gebruikt is in dit boekje is geschikt voor kinderen met dyslexie.

Het boekje bestaat uit korte verhaaltjes die afzonderlijk van elkaar te lezen zijn. Hoewel de onderwerpen gevarieerd zijn, hebben alle avonturen wel één overeenkomst: iets loopt niet helemaal zoals de familie Mol had verwacht. Dit zorgt voor hilarische taferelen, waar de kinderen ook smakelijk om zullen lachen.

Mijn dochter geniet zichtbaar (en hoorbaar) van de verhalenuit dit boekje. Vooral het verhaal waar dit boekje ook naar vernoemd is,veroorzaakt een waar lachsalvo. Nogal logisch als je ongestraft kunt zeggen dat papa stinkt… Nee, ik verklap verder niets, wie nieuwsgierig is moet maar sneldit boekje gaan lezen. Het is wel een duidelijk voorbeeld van wat je kunt verwachten met dit leesboekje!

Naast de prettig leesbare tekst is het boekje ruim voorzien van leuke, kleurrijke prenten, waardoor het boek ook aantrekkelijk is voor het oog. Kinderen zullen eerder geneigd zijn een boek te pakken als deze ook voorzien is van kleurrijke illustraties. Dat is hier absoluut het geval.Absoluut een aanrader voor kinderen die op dit niveau lezen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Familie Mol - de Mol Wat stinkt daar zo?
Tekst: Burny Bos
Illustraties: Hans de Beer

In de boekjes over de familie Mol - de Mol staan zes verhalen over de belevenissen van deze familie. Deze vertellingen zijn altijd vrolijk en fantasievol.

In het eerste verhaal van dit boekje, getiteld Wakker, kan Stoffer niet slapen en hij kruipt lekker bij papa en mama in bed. Even later kruipt ook zijn tweelingzusje Streep bij haar ouders in bed. Vader Mol vindt het wel wat vol en hij kruipt lekker in het bed van Stoffer. Mama Mol kan ook niet slapen want de tweeling rolt steeds tegen haar aan. Voorzichtig stapt ze uit bed, ze weet niet dat papa ook uit bed is. Ze loopt naar het kamertje van de tweeling en dan... een gil...

Het titelverhaal is ook al zo grappig. Het heeft iets te maken met zwemmen in een meertje maar dat loopt niet helemaal zoals de familie Mol - de Mol gedacht had. Oma die thuisgebleven is ruikt een heel raar luchtje als de familie thuis komt... Wat stinkt daar zo? roept ze heel hard. Streep giechelt, wat hij weet het wel!

En zo beleven we verder het bezoek aan het pretpark mee, evenals de sportieve vertoning van papa Mol, die toch niet zo lenig is als hij zelf dacht, en lezen we de avonturen van Stoffer en Streep die samen met oma in haar elektrische rolstoel naar de bioscoop gaan én over het raadsel van de paddenstoel in het herfststukje.

Opnieuw een erg leuk boekje uit de Hoera ik kan lezen! serie van het gouden duo Hans de Beer en Burny Bos. Een boekje van dit stel kun je bijna ongezien aanschaffen. Zowel de verhalen als de afbeeldingen zijn erg leuk. Je zou zo bij de familie Mol - de Mol willen wonen.
De tekst is geschreven in korte zinnen op AVI E4 niveau. Er wordt al gebruik gemaakt van leestekens en hoofdletters.
De afbeeldingen zijn zoals altijd bij Hans de Beer erg speels en aantrekkelijk.
Kortom, weer een prima boekje voor de beginnende lezertjes.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Tetkees zoekt een baby
Tekst: Burny Bos
Illustraties: Hans de Beer

Het kleine olifantje Tetkees heeft mooie rolschaatsen gekregen voor zijn verjaardag, voor alle vier zijn poten één. Daar is hij best wel blij mee maar wat hij het liefste wilde kreeg hij niet. Hij wil namelijk zo graag een babybroertje of -zusje voor zijn verjaardag. Volgens zijn moeder kan dat niet. Dan zoek ik er zelf wel een denkt Tetkees lekker eigenwijs en rolschaatst naar de ooievaar en vraagt of hij een van haar kinderen mag, maar ooievaar geeft haar kinderen niet weg. Hij mag wel even op het nest komen zitten...
vervolgens vraagt Tetkees het aan het hert en de kikker, aan de das, de pauw, de vleermuis, de kangoeroe, de specht en dan is hij zo moe dat hij gewoon naar mama wil, maar waar is ze? Hij rolschaats, en rolschaats, heel hard... als dat maar goed gaat...
Het eind is anders dan je verwacht maar wel heel leuk gevonden.

Als je de combinatie Burny Bos & Hans de Beer op de cover ziet staan dan kun je zo'n boekje bijna ongezien kopen want ze zijn altijd leuk en erg mooi gemaakt. Ook dit verhaal is weer geweldig en de tekeningen zitten weer vol humor. Het naïeve kleine olifantje doet van alles, bindt een stoel omgekeerd op zijn kop zodat hij ook een gewei heeft en maakt een zakdoekbuidel en hakt net als specht een hol in een boom of gaat op aanraden van een vleermuis op z'n kop hangen. Het is allemaal enorm grappig om te zien.
De letters hebben een prima formaat, ze zijn duidelijk en prettig leesbaar.

Het verhaal is al eerder verschenen maar is nu uitgegeven, speciaal voor de allerkleinsten, in een nieuw en handzaam formaat met stevige, gelamineerde pagina’s. De bladzijden zijn daardoor afwasbaar zodat omgegooide limonadebekers, kleverige jamhandjes of plakkerige mondjes geen kwaad kunnen. Alles blijft leesbaar en is zo weer schoon te maken. Speciaal voor de kleintjes zijn de originele verhalen bovendien vereenvoudigd zodat ze ook door hen goed te volgen zijn.
Alweer zo'n mooi boekje van De Vier Winstreken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Wie legt het mooiste ei?
Tekst: Burny Bos
Illustraties: Hans de Beer

Kip Florrie is een bijzonder kip. Ze is niet wit, maar groen! Ze is ook helemaal niet aardig. Ze heeft op alle andere kippen wat aan te merken en zegt dat ook tegen ze. Ze vindt zichzelf veel beter dan iedereen.
De andere kippen vinden Florrie dan ook helemaal niet aardig. Eigenlijk zijn ze een beetje bang voor haar. Florrie vindt dat helemaal niet erg, ze vindt het wel best zo. Alleen Harry Haan trekt zich nergens wat van aan, een kip is een kip, of ze nu groen, wit of bruin zijn, denkt hij.
Hij heeft iets slims bedacht... een ei-leg wedstrijd. Wie volgende week maandag het mooiste ei legt, is de beste kip.
Florrie weet zeker dat zij zal winnen. En dan is het zover, maar het loopt toch even anders dan Florrie gedacht had...

Tja, als je de namen Burny Bos en Hans de Beer ziet dan weet je al, voordat je het boek ingekeken hebt, dat je iets goeds in handen hebt en dat klopt ook nu weer. Hans de Beer staat garant voor mooie, vaak vrolijke, afbeeldingen. Erg grappig zijn de tekeningen van de slapende kippen in het kippenhok en van de kippen die enorm hun best doen om het mooiste ei te leggen. Het zweet parelt van hun kopjes en ze hebben hun ogen dichtgeknepen zo hard zitten ze te persen om het ei te leggen. Harry Haan loopt als een (Zonne)koning langs zijn kippen.
Achterin het boek zit nog een knutselverrassing en wel een trekpop voorstellende Florrie, de groene kip.

De tekst is prettig, de zinnen zijn kort en duidelijk. Er staan geen moeilijke woorden in. De zinnen staan boven de afbeeldingen
De letters zijn middelgroot afgedrukt. De boodschap is duidelijk, niemand is beter of mooier dan een ander. Opvallend is wel dat Florrie geen groene kuikentjes krijgt, die zijn allemaal geel, dat benadrukt nogmaals dat zij niet de heel bijzondere kip is zoals zij wilde dat iedereen geloofde.
Een boekje dat kan leiden tot praten zonder (voor)oordeel over verschillen in mensen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Bij Familie Mol- de Mol is alles oké
Tekst: Burny Bos
Illustraties: Hans de Beer

De familie Mol - de Mol is een heel gewone familie.
Vader Mol - de Mol.
Moeder Mol - de Mol.
De tweeling Stoffer en Streep.
En oma.
Moeder verdient het geld.
Vader maakt het huis schoon.
En hij zorgt voor de kinderen.
Oma is al heel oud.
Ze rijdt in een rolstoel.
De tweeling is gek op oma.
Met haar beleven ze altijd de gekste dingen.

In dit mooie boekje staan zes verhalen over de familie Mol - de Mol.
Het begint met vader die iets leuks bedacht heeft. Hij heeft allemaal sportkleren gekocht. Het zijn kleren om te trimmen. Iedereen trekt gauw de trimkleren aan, behalve oma natuurlijk, en gaan naar de trimbaan. Maar wat hebben ze het heet! De trimkleren zijn wel heel erg warm, ze worden er helemaal plakkerig van. Moeder, Stoffer en Streep gaan lekker verder in hun ondergoed en arme vader loopt nu dubbel te puffen, hij mag achter ze aan hollen met alle kleren!
De andere keer gaat vader met Stoffer en Streep vliegeren, maar wat waait het hard! Stoffer kan de vlieger bijna niet houden. 'Laat maar los' roept vader en Stoffer en Streep mogen niet meer vliegeren van vader. Zo vinden Stoffer en Streep er niets aan. Vader wordt steeds bozer... en stuurt ze zelfs naar huis! Dat vinden ze niet eens zo erg, ze mogen toch niet vliegeren.

Het boekje is er een heruitgave in de Hoera, ik kan lezen! serie. Voorin het boekje staat:
'Met dank aan IWAL instituten voor Dyslexie voor het beschikbaar stellen van het lettertype dat wordt gebruikt in de serie Hoera ik kan lezen!.
Dit lettertype is speciaal bedoeld voor mensen die moeite hebben met lezen.'
Het is inderdaad een erg prettig lettertype. De letters zijn rustig aan je ogen en ook de afmetingen van de letters zijn aangenaam, niet te groot, niet te klein. De zinnen zijn vrij kort maar toch vormen ze wel echte verhalen en die zijn bovendien nog leuk ook.
Daarbij staan de mooie afbeeldingen van Hans de Beer staan afgedrukt. Zoals altijd heeft hij met veel gevoel voor detail de sfeer uitstekend weten weer te geven. Het is echt genieten als je dit boekje leest en bekijkt.

ISBN 978 90 5116 154 0 Hardcover 44 pagina's | De Vier Windstreken | augustus 2010 Leesniveau AVI E4
Formaat: 15,0 x 21,5 cm

Familie Mol - de Mol viert feest
illustraties: Hans de Beer
tekst: Burny Bos

De tekst op de eerste bladzijde is hetzelfde als bij het boekje Bij Familie Mol - de Mol is alles oké.
Ook hier volgen na die introductietekst zes verhalen over de belevenissen van de familie Mol - de Mol.
Ze gaan lekker naar het zwembad waar vader wel een beetje dom doet. En arme vader heeft op zijn verjaardag weinig plezier van het feestje. Hij heeft veel te hard gewerkt aan de schutting voordat de visite kwam. Vader is er heel moe van geworden en is in slaap gevallen!

'Ik schaam me dood', zegt vader.
'De schutting is af,' zegt moeder.
'Dat is ook belangrijk.
'Jawel,' zegt vader, 'jawel.'
Toch zegt hij nog eens: 'Ik schaam me dood.'

Ook een heel leuk verhaal is dat over oma in de sneeuw. Oma beleeft een groot avontuur maar zoals altijd loopt het heel goed en vrolijk af.

En dit waren de avonturen van de familie Mol - de Mol. Er gebeurt van alles en er is altijd wat aan de hand. Maar wat er ook gebeurt, bij de familie Mol- de Mol is alles oké.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Alexander de Grote
Tekst: Burny Bos
Illustraties: Hans de Beer

Alexander woont in "Onder de Planken" dat onder de houten vloer van een groot herenhuis ligt. Hij is jammer genoeg nog te klein om mee op rooftocht te gaan maar 's nachts droomt hij ervan dat hij heel stoer en sterk is, zoals de beer in zijn berenboek. Maar zijn moeder zei altijd: "Muizen worden nooit beren, mijn jongen."

Helaas woont sinds kort de poes Ratsj ook in het huis. Iedereen die in "Onder de Planken" woonde is gevlucht, behalve Alexanders familie. Zijn vader is zo bang voor Ratsj dat hij niet weg durfde te gaan. Maar langzamerhand raakt het eten op. Vroeger haalden ze eten uit het huis maar daar durven ze niet meer in. Hoe moet dat nou? Iedereen heeft honger.
Alexander de Grote heeft een plan. 's Nachts maakt hij van de bontjas van zijn moeder een berenpak en vermomd als beer gaat hij het huis in. Hij vindt een heerlijk stuk kaas en Ratsj is nergens te bekennen. Alexander sleept en sjouwt de kaas naar het gaatje in de muur en is daar zo druk mee bezig dat hij niet ziet dat Ratsj achter hem staat...

Het is een lief, warm, sprookjesachtig verhaal. De taal is eenvoudig en de tekst is in middelgrote letters afgedrukt.
De tekeningen van Hans de Beer zijn adembenemend mooi. Vooral de details maken ze zo schitterend.
Door de ruimte waar de familie muis woont, lopen afvoer- en elektriciteitsbuizen en her en der staan de ingezakte huisjes van de weggevluchte muizenfamilies. Van het ene muizengat naar het huis naar het andere gat zijn hangbruggetjes gemaakt, via een heel lange draad aan het planken plafond brandt de lamp boven de tafel. Tussen de stenen wanden is de specie een beetje rommelig afgewerkt. Het is echt een kale ruimte onder een huis maar toch ook een warm muizenfamilieverblijf. Het is vooral de sfeer die deze tekeningen uitstralen waardoor ze zo aanspreken. Er valt ook enorm veel in de illustraties te ontdekken, elke keer zie je weer iets nieuws. Een kind zal het boek zeker geweldig vinden maar voor volwassenen valt er ook meer dan genoeg te genieten.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: