Boudewijn Smid
Op de helling
Elk jaar trekken de vijf vrienden, inmiddels veertigers, Alexander, Peer, Boris, Jaap en Thomas een week naar Frankrijk om daar te gaan fietsen. Dit zijn niet zomaar 'leuke' tochtjes... ze kiezen voor pittige hellingen in de Alpen en Pyreneeën. Ze plannen vooraf de cols de ze gaan nemen, hebben professionele racefietsen en trainen vooraf flink zodat ze ook inderdaad deze prestatie kunnen leveren. Maar elk jaar opnieuw kijken ze er naar uit. Weg van vrouwen en kinderen en de dagelijkse verplichtingen.
Dit jaar is het de tiende keer dat ze gezamenlijk naar Frankrijk trekken en daarom is er een extra pittig, zeg maar loodzwaar, parcours uitgestippeld van 175 kilometer. Ze zullen de ‘Marmotte’ gaan fietsen waarbij ze de Croix de Fer, de Télégraphe, de Galibier en als klapper de Alpe d'Huez moeten beklimmen.
Deze keer is de voorbereiding dan ook veel serieuzer, de vrienden trainen flink op Boris na. Hij, de dikste en laconiekste, is de minst fanatieke en eindigt ook altijd als laatste. Jaap is de eeuwige winnaar. Thomas eindigt, zeer tot zijn ergernis, altijd als één na laatste. Hij is een slechte 'klimmer' maar razendsnelle afdaler. Dit jaar zal hij beter presteren, dit jaar zal hij laten zien dat hij meetelt. Maar Jaap, heeft zich in zijn hoofd gezet dat hij zal aantonen dat hij de beste van de groep is en blijft!
Er ontspint zich een heftige strijd tussen Jaap en Thomas die niet alleen over fietsen gaat. De eens zo zeer goede vrienden zijn ook een onderlinge strijd aan het leveren. De extraverte, egocentrische, kunstenaar Jaap versus de behoudende, introverte Thomas. Waar vroeger een wederzijdse bewondering was voor elkaars karakter, is er nu een irritatie, wat vooral naar buiten komt na het nuttigen van een stevige hoeveelheid alcohol. Vooral Thomas is zich steeds meer gaan ergeren aan Jaap.
Jaap is zo bezeten van de gedachte dat deze rit de kroon zal spannen op al zijn 'overwinningen' dat hij tot in het extreme traint. Hij bespioneert zelfs Thomas' trainingen om vervolgens zijn eigen trainingen nog fanatieker voort te zetten...
Eenmaal in Frankrijk lijkt het aanvankelijk goed te gaan maar toch is de ziekelijke concurrentiestrijd van met name Jaap, iets wat constant onderhuids aan het broeden is...
De vriendschap staat op de (zeer stijle) helling.
Aanvankelijk lezen we over de planning en de voorbereidingen op deze monsterrit. Thomas houdt een trainingsdagboek bij waarin al zijn twijfels, zorgen en overpeinzingen kort worden weergegeven. Ook worden daarin de vorderingen van Jaap gemeld. Als de vijf vrienden in Frankrijk zijn leidt het verhaal langzamerhand tot de onvermijdelijke climax.
Alexander, Boris en vooral Peer voegen weinig toe aan de loop van het verhaal. De onderlinge geestelijke en fysieke strijd tussen Jaap en Thomas voert de boventoon en de overige vrienden fungeren als oppervlakkige bijfiguren.
Wat ik fascinerend vond om te lezen, waren de 'fietsgedachten' van Thomas tijdens de loodzware ritten. Hoe hij zijn energie verdeelde, rekende en zijn lichaam in de gaten hield. Hoe het afzien aanvoelde, de verzuring in zijn benen maar ook het enorme genieten van een lijf dat meewerkt.
Je krijgt als het ware een kijkje in het hoofd van een wielrenner.
Achterop het boek staat dat dit het literaire debuut is van Boudewijn Smid. Literair is het misschien wat minder. Het motto bestaat uit enkele zinnen van Nescio's novelle Mene Tekel en er worden in het verhaal enkele verwijzingen naar Nescio gegeven maar die doen nauwelijks ter zake. Echt schitterende taal wordt er ook niet gebruikt, maar dat neemt niet weg dat het een zeer prettig debuut om te lezen is.
ISBN 9029566493 | Paperback | 217 pagina's | De Arbeiderspers
© Dettie, augustus 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
