Bernadette Heiligers

Toon alleen recensies op Leestafel van Bernadette Heiligers in de categorie:
Bernadette Heiligers op internet:

 

Schutkleur Schutkleur


Corine Serapio is een buitenbeentje in de familie. Ze is donkerder van kleur dan de anderen en wordt daarom naar de achtergrond geschoven. De familie wil graag zo Nederlands mogelijk zijn, zo blank mogelijk. Corina past niet in het plaatje.
Ook haar neef Harold is een buitenbeentje, doordat hij een onecht kind is, maar hij reageert heel anders dan Corine.
Hij woont met zijn moeder bij het gezin van Corine in huis. Terwijl zij zich zoals gewenst bescheiden op de achtergrond stelt, wordt Harold een onuitstaanbare jongen die voor zich opeist waar hij meent recht op te hebben.
Nu ze allebei volwassen zijn en Harold met pensioen gaat, vraagt de familie aan Corine om een vriendenboek samen te stellen.

‘Ik heb er al met de rest van de familie over gepraat,’  zegt ze voordat ik een smoes uitbreng. ‘Ze vinden allemaal dat jij het moet doen.’

Harold liet haar zelfs toen ze allebei in Nijmegen studeerden links liggen en Corine heeft weinig zin in  de opdracht. Haar volgzaamheid wint echter en met tegenzin begint ze de familieleden, vrienden en kennissen van Harold op te bellen en te schrijven met het verzoek een stukje te schrijven.

Dat roept tegenstrijdige reacties op. Het verleden komt weer tot leven, waarbij een deel voor Corine geen verrassingen behelst, maar een ander deel toch ook nieuwe inzichten biedt. En er komen zelfs geheimen boven water.

Gerda, de vrouw van Harold, is degene die Corine de opdracht geeft. Zij is een Hollandse, met haar man meegekomen naar Curaçao. Haar reactie op het eiland en zijn bewoners confronteert de familie met wie zij zijn. Met de valsheid van hun westerse leefwijze. Hun visie op Nederland klopt niet met de werkelijkheid die Gerda laat zien. De nieuwkomer walst nietsontziend over tere familiebanden, laat zich niets gelegen liggen aan de andere gewoontes. Maar haar manier van doen wordt wel als tekenend gezien voor De Hollander.
Nadat hij teruggekeerd is op het eiland ontpopt Harold zich als tegenstander van de Nederlandse normen en waarden die onder de vlag van Nederland ontstaan zijn. Hij sluit zich aan bij een nationalistische groepering die de eigen identiteit propageert en het Papiaments als voertaal op school wil introduceren. Maar: hij spreekt wel Nederlands met zijn kinderen!

Corines ondernemingen zijn confronterend: de bewoners van Curaçao wilden ooit niets liever dan echte Nederlanders zijn, maar als Nederland het eiland in 2010  onafhankelijk verklaart, ontstaat er een tweedeling.

Het thema van dit boek is het zoeken naar een eigen identiteit. Is het wenselijk om het Nederlandse juk af te schudden, of is het juist beter om dat verder te interneren? En is dat wel mogelijk, in een land dat een ander klimaat heeft, hetgeen een andere manier van leven vraagt?
En dan is er natuurlijk nog de grote diversiteit van huidskleur, hetgeen duidelijk de keuze van de titel bepaalt. En die van de omslag! Mooi is dat beeld met die ritssluiting.
Het verhaal leest als een zoektocht naar familiegeheimen, met op de achtergrond de problematiek van een verdeelde voormalige kolonie.

De auteur heeft in 2012 een biografie geschreven van haar landgenoot, de dichter Pierre Lauffer. Daarnaast verscheen van haar hand een bundel korte verhalen in het Papiaments. Schutkleur is haar romandebuut.


ISBN 9789062658930 | Paperback | 167 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | september 2015

© Marjo, 31 maart 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer: