Begga Dom
Rood weeskind
‘Toen ik het steile pas afreed, dat vol stenen lag en met koekoeksbloemen was begroeid, en ik me boven op de tractor moest bukken voor takken die her en der laag over de weg hingen, zag ik hoe alles aan draden hing. Er waren spinnen bezig draden te weven. Aan weerszijden van het pad, aan de hoge grassen en tot tegen de braamstruiken. Overal werden draden gesponnen en webben geweven, waardoor alles in verbinding kwam te staan. De zon walste erdoorheen en deed de kleefstof oplichten, nu eens vlak voor me en dan zo hoog in de lucht dat ik me afvroeg waar het vandaan kwam. Alsof alles samenspande om iets klaar te krijgen. Zoals een lichaam cellen aanmaakt, zo was alles, het hele universum bezig met herstel, bezig te herschikken tot een nieuw en beter evenwicht.’
Nu ik nog, zou de 17-jarige Thor gedacht kunnen hebben, maar al past dit beeld helemaal bij zijn leven, een jongen als hij ervaart dit hoogstens onbewust.
Thor is de helft van een tweeling, maar zijn broer Olmo is bij de geboorte overleden. Het lichaampje is niet begraven, het is weg. Voor de ouders was dit al moeilijk, maar voor Thor is het een bijna niet te verwerken ramp. Hij is immers degene die 9 maanden lang samengeleefd heeft met een broer, die nu de grote afwezige is. Voor Thor is hij er nog, samen met zijn broer woont hij op de afgelegen boerderij ergens in Scandinavië.
En dan komt zijn lang geleden vertrokken jeugdvriendinnetje weer terug in de buurt wonen. Louise is een mooie jongedame geworden en Thor is meteen verliefd. Maar Louise niet, zij gaat haar eigen weg. Noodgedwongen trekt Thor op met het jongere zusje, Lilith.
Het wordt een bijzondere zomer, vol spanning, opgekropte gevoelens. Lilith ziet dat hij het moeilijk heeft en daagt hem uit: ‘Als je Olmo wilt opruimen, zoek dan uit wat er gebeurd is!’
En dan is er natuurlijk die vlinder, die hem ‘lastig valt’...
Uit dit verhaal spreekt een weemoed, haast droefheid. Precies de stemming waarin pubers kunnen verkeren als zij opgroeien. Hoe moet je het leven in je hand nemen? Hoe kun je het beste omgaan met wat niet alleen zo onbereikbaar lijkt, maar het ook is, omdat je de moed niet hebt. De natuurbeschrijvingen versterken het beeld van de zoekende puber. Natuur kan idyllisch zijn, maar tegelijk genadeloos. Zoals de puberteit dat ook vaak is. Prachtig boek!
De Vlaamse schrijfster is psychologe, schrijfster en professioneel schrijfdocent. Zij is moeder van drie kinderen en heeft een waarschijnlijk drukke praktijk als psychotherapeut. Behalve Blauwe Matrozen en Roos Weeskind zijn er geen boeken van haar hand meer verschenen. Jammer, want dit is een juweeltje!
ISBN 9789044816105 | Hardcover | 111 pagina's | Clavis Uitgeverij | november 2011
Leeftijd vanaf 15 jaar
© Marjo, 04 september 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Blauwe matrozen
"Papa vertrekt altijd, dus vanavond is het niet anders." constateert ze nuchter, maar er klinkt ook iets tragisch in door. Want wat heeft ze nu aan een vader, die er nooit is?
Haar oudere broer krijgt steeds meer een eigen leven en heeft geen interesse in zijn zusje. Het kind lijkt aan zichzelf overgelaten. Ze is op een leeftijd dat er dingen uit de wereld om haar heen beginnen door te dringen, zonder dat ze precies begrijpt wat er aan de hand is. En ze is te jong in de ogen van die omgeving, dus er wordt haar niets uitgelegd. Rond dit laatste vertrek van haar vader voelt ze spanningen. Haar moeder huilde, en haar vader schreef aan haar moeder een brief. Dat vindt ze zo vreemd, hij kon toch vertellen wat hij kwijt wil?- dat ze de brief stiekem leest. En dat brengt haar nog verder in verwarring..is deze expeditie anders dan de anderen die voorbij zijn?
Ze wordt een beetje bang, en als haar broer geen antwoord heeft, en haar moeder boos op haar is omdat ze te laat thuis komt, besluit ze in het geheim met een schip mee te varen. Naar Antarctica, om haar vader te zoeken. Dat er nog een verstekeling blijkt te zijn, verrast haar, maar is ook haar geluk, want Victor is niet alleen prettig gezelschap tijdens dit toch wel angstige avontuur, zonder hem zou ze misschien wel doodgegaan zijn.. Eind goed, al goed, het is tenslotte een kinderboek.
Mijn bescheiden mening:
Ik vind de taal vrij simpel eigenlijk als je dat vergelijkt met andere boeken voor kinderen van die leeftijd. Blijkt maar weer hoe moeilijk het is om te bepalen voor welke leeftijd een boek geschreven is. Zou ik niet weten dat het voor 10 tot 12 jaar bedoeld is, dan zou ik het voor kinderen van een jaar of 8 al goed bevonden hebben. Ook de inhoud van het verhaal maakt mijn afweging niet anders.
Het is een leuk avontuur, dat kinderen wel aan zal spreken, en nog een beetje informatief is voor het kind dat er interesse in heeft. Er staat dan ook nog wat informatie na het verhaal. Maar de teneur is toch het verlangen van een kind naar een 'gewone' vader, en de onverwachte vriendschap tussen lotgenoten.
Aardig, maar niet bijzonder, vind ik.
ISBN 9789044807967 | Hardcover | 86 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2007
© Marjo, februari 2008
Blauwe matrozen
Behalve op Antarctica. Daar zijn plekken waar nog geen mens is geweest. Er groeien planten en er leven dieren die nergens anders bestaan. Papa blijft er een hele winter. Je kunt er maandenlang de zon niet zien."
Anna's vader vertrekt weer naar Antarctica en eigenlijk is Anna dat al zo gewend, ze staat er nooit bij stil dat het wel eens gevaarlijk kan zijn.
Deze keer is alles anders, als ze afscheid van papa neemt lijkt het wel of hij huilt! Mama en hij hadden de avond ervoor ruzie en papa heeft een brief geschreven die hij bij het afscheid aan mama geeft. Anna leest de brief stiekem en ontdekt daardoor dat deze reis veel gevaarlijker is dan de andere reizen.
Ze probeert erover met haar oudere broer Finn te praten maar Finn vindt het allemaal onzin wat ze vertelt...
In de haven praat ze met een paar mannen en ook die doen raar over haar vaders reis. Zij vertellen ook dat er nóg een schip naar Antarctica gaat, de laatste van het seizoen. Na een knallende ruzie met haar moeder weet ze wat ze gaat doen... ze gaat naar papa! 's Nacht kruipt ze stiekem aan boord en ontdekt dat er nóg een verstekeling is, hij heet Victor die er uit ziet als een Indiaan. Victor woont op een eiland en hij wil heel graag naar Antarctica om zijn oom te zoeken waar hij al heel lang niets van gehoord heeft.
Om de moed er in te houden vertellen ze elkaar veel en Anna zingt het liedje voor Victor dat ze van haar moeder geleerd heeft.
"Het schip van de wind ligt gereed voor de reis
de zon en maan zijn sneeuwwitte rozen.
de morgen en nacht twee blauwe matrozen -
wij gaan terug naar 't Paradijs."
"Twee blauwe matrozen, dat zijn wij" zegt Victor en hij wijst naar hun handen die blauw van de kou zijn.
Maar dan wordt Anna ziek en moet Victor wel naar de kapitein, want Anna heeft hulp nodig.
Krijgen ze nu heel erge straf? Vindt Victor zijn oom? En Anna's vader... is zijn werk echt zo gevaarlijk deze keer? Zal Anna's moeder niet vreselijk boos zijn?
Een leuk en spannend verhaal dat gelijk veel vertelt over Antarctica en de gevolgen van de verandering van het klimaat. Het verhaal wordt verteld door Anna, waarbij soms taal gebruikt wordt dat een kind van een jaar of tien niet snel zal gebruiken, bijv:
"Hoe overtuigend komen de rotsen hier uit zee! Ze zijn zwart en roze en in hun holtes zit het vol van dieren. Zeehonden maken honkende geluiden aan de rand van het water en kleine krabben verdwijnen als geesten in het zand."
Het verhaal laat ook zien dat dingen soms anders lijken dan ze zijn. Anna beseft nu dat mensen sommige dingen móeten doen en meemaken, net als zij haar reis naar Antarctica heeft meegemaakt. Daar is ze een weer een stukje wijzer van geworden. Ze weet nu dat als je heel veel van iemand houdt je het ook fijn vindt dat diegene kan doen wat hij of zij graag wil!
Achterin het boek wordt meer verteld over de situatie op Antarctica en worden allerlei websites vermeld waar je nog meer te weten kan komen over zowel de noord- als zuidpool.
ISBN 9789044807967 | Hardcover | 86 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2007
leeftijd 10-12 jaar
© Dettie, januari 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer: