Bart Van Lierde
Mokerslag
Hij gaat terug naar de dag dat hij twaalf was, en de hond van de buren maar bleef blaffen. Zijn vader zei toen;
"Die verdomde buurvrouw moet stoppen met die rothond buiten te laten slapen. Op een dag neem ik mijn moker en sla dat beest de kop in."
Omdat er nog over doorgepraat wordt, doorgeruzied eigenlijk, blijft deze zin in het hoofd van de jongen hangen.
Zijn ouders ruziën de hele dag door, en als volwassene weet hij dat het kwam omdat zijn moeder zijn vader niet meer ter wille wilde zijn. Nog erger: de vader vergreep zich aan zijn twee jaar jongere zus. Maar als kind wist hij dat niet. Hij wist alleen maar dar zijn vader en zijn zus een front vormden tegen het front dat hijzelf met zijn moeder was. Nog een zin die bij de jongen blijft hangen: zijn moeder zegt dat ze pas rust zullen hebben als de vader in zijn graf ligt. Zij wordt geslagen door haar man.
De kinderen gaan naar een Vrije School, waar leraren de kinderen hun eigen talenten laten ontdekken, maar waar orde en rust ver te zoeken is. De jongen, Yoeri, is dyslectisch, maar hij heeft vast andere taltenten, zegt de leraar, en er wordt geen hulp geboden.,br>Ook is er geen hulp voor de kinderen zoals de zus die gepest wordt omdat ze roodharig is. Als zij zich laat verleiden tot seksuele spelletjes met de drie jongens die Yoeri altijd dwarszitten, slaat Yoeri zijn zus in elkaar. De jongens zijn immers te sterk voor hem. Het is het begin van een reeks gebeurtenissen die uit zullen lopen in de moord, waarvoor hij nu in de gevangenis zit.
Door de vorm, het terugkijken als volwassene op zijn jeugd en de mix van de volwassen inzichten met de naïveteit, is het een boeiend verhaal geworden.
De volwassen Yoeri stelt de vraag of een jongen van twaalf, met zo'n achtergrond (thuissituatie en de school) verantwoordelijk is voor zijn daden, waarbij nog komt dat de veroordeling pas gevolgd is toen hij drie jaar ouder was, en er niet meer als een kind uitzag.
Excuses zijn er niet, maar de lezer krijgt wel begrip voor zijn daden.
Het is een schokkend boek.
ISBN 9046801365 | Paperback | 255 pagina's | Nieuw Amsterdam | oktober 2006
© Marjo, april 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Een sprong naar de hemel
Dit boek heeft twee kanten. Aan de ene kant vertelt van Lierde over de muziek, over drie getalenteerde kinderen uit één gezin, die ieder op hun eigen manier met muziek bezig zijn. Maar aan de andere kant zijn die kinderen, vooral de oudste, erg pervers, en Van Lierde schaamt zich niet om alle seksuele activiteiten, incest en sodomie, en nog erger, neer te pennen. Een deel daarvan had denk ik wel weg kunnen blijven. Maar hij is een goed verteller, zijn dialogen zijn verrassend helder, en het sfeertje in het boek doet denken aan Faber en Waters, zonder Victoriaans te zijn.
In een muzikaal gezin is Felix de oudste, hij studeert piano, componeert en speelt in kroegen en bordelen, waar hij ook zijn lusten botviert. De tweede zoon Hector speelt gitaar, en componeert en de derde is Fanny, ook erg talentvol, maar een meisje. Zij is gedoemd achter de schermen te blijven.
Alle drie de kinderen zijn leugenachtig, achterbaks, en denken alleen aan hun eigen hachje. Ze zijn al jong seksueel actief, en waar Felix zich deels met zijn niet eens onwillige moeder vermaakt, vormen Hector en Fanny een paar.
Het gezin is niet rijk: er is net voldoende om een van de kinderen verder te laten studeren, en dat wordt Felix. Hij gaat naar Leipzig, waar hij intrekt bij zijn leraar en diens vrouw Clara verleidt. Hij ontdekt dat zij (net als Fanny later) de stille kracht is achter het succes van zijn leraar. Als Clara zwanger blijkt te zijn, en de leraar niet de vader kan zijn, moet Felix beloven het kind te zullen erkennen. Maar eerst gaat hij terug naar Leipzig, waar ook Hector weer terug is. Hector is naar Parijs geweest, heeft daar furore gemaakt en het nodige meegemaakt en nu komt hij zijn verloofde voorstellen. Niet wetend dat zij een hoertje is dat Felix goed kent.
Het verhaal van de zus is slechts bijzaak in het boek, zij staat (net als Clara overigens) voor de rol die vrouwen in de negentiende eeuw hadden in de muziek: geen dus eigenlijk. Ze mochten hun piano in huiselijke kring bespelen, maar dienden verder hun kunsten voor zich te houden.
Wat van Lierde verder met zijn verhaal wil vertellen is niet duidelijk. Hij heeft er geen echte historische roman van gemaakt, omdat hij blijkbaar nogal met de feiten gegoocheld heeft. Clara en Fanny zijn de namen van de vrouwen van Schumann en Mendelsohn, maar meer dan de namen en het feit dat zij hun muziek aan hun echtgenoten beschikbaar stelden, gebruikt hij niet. Of componisten in die tijd zo op seks belust waren?
Maar het verhaal boeit, tot het einde toe.
ISBN 9055156949 | Hardcover | 432 pagina's | Uitgeverij Van Gennep | juni 2006
© Marjo, februari 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De dief met de duizend gezichten
Het is genomineerd voor de Kinderjury 2006 en is als ik het goed begrijp Van Lierde's eerste jeugdboek. Geen overweldigend succes helaas.
De vijftienjarige Lena woont met haar moeder is België. Haar vader is een Italiaan, en reist de hele wereld rond, waarbij hij reisverslagen schrijft. Lena koestert de twaalf boeken die ze van hem heeft en geniet dagelijks van de tekeningen die hij op de muur van haar kamer heeft gemaakt als hij eens in België was.
Op een dag komt ze thuis en ziet dat haar moeder de muren aan het overschilderen is..en daarbij zegt ze dat Lena onderhand de waarheid maar eens moet weten. Vreemd genoeg legt ze dat verder niet uit. Diezelfde dag arriveert er een doos met een brief. De brief is van Lena's vader, Roberto. Hij kondigt aan dat hij haar komt halen voor een vakantie naar Venetië, en dat ze de doos niet mag openmaken, maar onder een brandende lamp moet zetten tot hij er is.
Maar die nacht is vol vervelende gebeurtenissen: een nachtmerrie, een akelige ontdekking, een beest dat uit de doos is gekropen en een boze moeder...
Als Roberto de dag erop komt, wordt hij met doos en beest en zonder dochter buitengezet..
Maar Lena had haar tas al gepakt en staat haar vader op te wachten. Samen gaan ze naar Venetië, waar nog meer warrige avonturen volgen, waarbij Roberto aangezien wordt voor de dief met duizend gezichten die Venetië onveilig maakt, en naar de galg geleid wordt...
Het is wel een spannend verhaal maar er zijn teveel dingen die ongeloofwaardig zijn, te veel toevalligheden. Dat is nog wel te doen voor jeugd in basisschoolleeftijd, vind ik, maar als je schrijft voor 12 en ouder mag het verhaal wel wat beter in elkaar zitten. Of het nog ongeloofwaardiger moeten zijn, dan had het voor een sprookjesachtig verhaal, of zelfs fantasy door kunnen gaan.
ISBN 9050006612 | Hardcover | 217 pagina's | Vassallucci | oktober 2004
Leeftijd Vanaf 14 jaar
© Marjo, januari 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer: