Anne Marie van Cappelle
De tweelingkoningin
Zij heeft een tweelingzus: Grisella, een nogal nuffig meisje, in tegenstelling tot Regina zelf die een halve jongen is. Hun vader is druk met koning zijn, maar Regina gaat iedere dag een keertje bij hem op bezoek. Regina loopt best vaak langs een standbeeld van Grisella de Eerste, haar grootmoeder. Dat beeld vindt ze maar eng. Het lijkt soms ook alsof het praat! Die Grisella was maar aan akelig mens, als ze de verhalen mag geloven.
Zoals veel tweelingen lijken Grisella en Regina sprekend op elkaar. Alleen omdat Grisella een pruik draagt, ziet men het verschil. Het is voor de zusjes dan ook heel makkelijk om van rol te wisselen: ze hoeven alleen de pruik op het andere hoofd te zetten, en iedereen noemt Regina Grisella, en Grisella Regina!
Dat komt van pas, vinden ze allebei, als hen op hun tiende verjaardag verteld wordt dat Regina de nieuwe koningin zal worden. Dan moet ze alle zevenduizend regels van Grisella de Eerste uit haar hoofd leren en zich keurig aan de regels houden. Geen gehuppel meer, geen geren buiten, alles wordt stijf en strak. Maar Regina wil niet. Kunnen die regels niet veranderd worden? Vraagt ze... (Vanaf hier komt er meer spanning in het verhaal)
Ze wil skaten, omgaan met Frank, de jongen van buiten. In bomen klimmen, en van de trapleuning roetsjen.
Maar, heel vreemd: Grisella wil dat allemaal niet! Zij wil juist de regels leren en leren regeren. En vooral: de kroon dragen. Ze ruilen. Maar het gaat toch niet helemaal zoals ze had gedacht en Regina wil weer stoppen. En dat gaat zomaar niet!
Gelukkig maakt het tweede deel van het verhaal het eerste stuk weer goed. Het wordt spannend, en grappig, zoals het gedoe met de nieuwe dingen.
'Gee-Es-Em is natuurlijk een afkorting. Weet jij soms wat het betekent?' Grisella keek haar uitdagend aan.
Zonder op een antwoord te wachten ging ze verder: ' Geheime Samenzwerings Machine. Ze kunnen spioneren en dan seinen ze alle gegevens door. Wie weet wat voor wapens ze nog meer hebben.'
Wapens?' Ze?'
'Buitenstaanders. Of hoe noem jij ze? Nieuwelingen. Ik heb alleen geen idee hoe groot die samenzwering is. Maar daar kom ik nog wel achter. De kanselier van de schatkist en vaders lijfwachten zitten in het complot, dat is zeker.'
'Complot? Sorry, Grisella, ik begrijp er niets van. Hoe weet je dat allemaal?'
'Een complot; een samenzwering. Dat zeg ik je toch. Ik moet het alleen allemaal nog uitzoeken... Wist je dat vaders lijfwacht een geheim wachtwoord heeft?'
'Nee.'
'Het is ook een afkorting. "O-Kie-Doo", zei hij. Geen idee wat die letters betekenen.'
ISBN 9064940614 | Hardcover | 160 pagina's | Uitgeverij Prometheus | april 2003
Leeftijd: 9+
© Marjo, 29 september 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het wonderlijke schilderij van Antonio
Merle (12 jaar) is met haar klas in een museum in Delft, en omdat zij niets kan verstaan van wat de lerares aan de groep vertelt dwaalt ze wat weg. Ze komt in een klein kamertje waar slechts één schilderij hangt. Het is van een burgemeester, en er staan letters op.
Als Merle zich naar voren buigt om die letters goed te kunnen lezen, ziet ze ineens de burgemeester door een raam. Hij zit buiten op een stoel in de zon en zijzelf bevindt zich in een donker hok. Ze is niet alleen, maar voor ze goed kan zien waar ze is, voelt ze een stomp, ze valt, en alles is donker...
Als ze wakker wordt is ze in een vreemde omgeving. Het blijkt het huis van een schilder te zijn, Antonio heet hij. Dat staat in Brugge en het is 1533. Dat dit de nodige opwinding veroorzaakt is duidelijk. Maar zoals zij zelf openstaat voor de gewoonten en manier van leven in die tijd, zo staat de schilder open voor haar "openbaringen" over de 21e eeuw.
Voor kinderen vanaf een jaar of tien staat op de flap. De taal is vrij eenvoudig en de typografie maakt het overzichtelijk.
Het boek geeft voor zover ik na kan gaan een mooi beeld van Brugge in die tijd, en ook van hoe het in het huis van een schilder toe kan gaan. Het is ook nog leerzaam, maar zonder dat daar de nadruk op ligt.
ISBN 9789000036653 | Hardcover | 160 pagina's | Uitgeverij Van Goor | augustus 2005
Leeftijd: 10+
© Marjo, februari 2006
Het wonderlijke schilderij van Antonio
Ze buigt zich steeds dieper naar het schilderij en dan ziet ze het veranderen, de achtergrond is nu een helderblauwe lucht! En... de man beweegt! En ze ziet een schilder en een jongen en die praten!
Ze is in de wereld van het schilderij terecht gekomen en wel in het huis van de schilder Antonio die leefde in Brugge in 1533.
Merle wil graag terug naar huis, maar hoe? Ondertussen probeert ze zich aan te passen aan het leven in Brugge, maar ze vinden dat ze zo raar praat en de mensen bekijken haar argwanend. Ze mag meehelpen in het atelier maar ook de schildersleerlingen vinden haar maar gek en brutaal en plagen haar. Ondertussen ontdekt Merle dat Antonio een geheim heeft, ze wil perse weten wat dat geheim is... Zou het iets met haar komst in Brugge te maken hebben?
Een leuk verhaal, de sfeer van het leven in die tijd is goed weergegeven. Het einde had wel wat spannender gekund maar echt storend is het niet.
Erg beeldend zijn de schilderijen beschreven, je ziet als het ware het fluweel, de plooien in de kleding, de huidskleur van de portretten. Bijzonder is het contrast tussen het heden en 16e eeuw en de verwarring die dat oplevert. De huishouding en gewoontes zijn in die tijd natuurlijk heel anders. Ook het geloof speelde toen veel meer een rol, mensen worden in de gaten gehouden en moeten oppassen met wat ze zeggen... Voor Merle, in de moderne tijd opgevoed, is dat behoorlijk lastig!
Het boek zelf ziet er goed verzorgd uit, mooie omslag en duidelijk getekende toelichting bij een bepaalde schildertechniek. Leuk boek!
ISBN 9789000036653 | Hardcover | 160 pagina's | Uitgeverij Van Goor | augustus 2005
Leeftijd: 10+
© Dettie, december 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer: