Elf Hoog, Toren Drie, Jaren Tachtig
Alfons Sluizer

Ik was nieuwsgierig naar dit boek omdat het een beeld zou geven van het studentenleven waar ik in de jaren tachtig van de vorige eeuw niet voor heb gekozen. Ik twijfelde over wat ik wilde gaan studeren. Wilde ik, net als de schrijver, Nederlands studeren of wilde ik toch dierenarts worden ondanks de lange studie. Ik kwam er niet uit en ging eerst 'een jaartje' werken. Dat werden er 27 en toen ben ik alsnog gaan studeren. Het 'echte' studentenleven heb ik daardoor niet ervaren aan het einde van mijn tienerjaren.

Ik kwam wel op mijn 29ste regelmatig in een flatwoning van vrienden van mijn huidige man. Zij woonden in Amsterdam Noord en studeerden in het centrum van de stad aan de UvA en HEAO. In die tijd kon je nog eindeloos student zijn en dat waren de meeste bewoners op die locatie dan ook. Tijdens het lezen van dit boek zat ik regelmatig weer in de keuken van die woning in Amsterdam Noord,  in die zin was het wel een herbeleven van een bepaalde periode uit mijn leven. Het boek is daarmee voor mij als niet studerende uit die periode herkenbaar geschreven.

Het schoonmaakrooster aan de wand, dat niet heel serieus werd genomen, de telefoon met tikken en de discussies daarover, alsof men moedwillig fraudeerde maar het gewoon vergeten was op te schrijven, en het eten in de gemeenschappelijke keuken en de gesprekken die daar werden gevoerd. De schijnbaar onbekommerde wijze waarop men in het leven stond omdat de grote werkende wereld nog ver weg was met daar tussendoor de zorg hoe in die werkende wereld terecht te komen. Het komt allemaal voor in het boek van Sluizer. Zoals op de achterzijde van het boek wordt verwoord:

De gemeenschappelijke keuken is het brandpunt van de gebeurtenissen. Daar discussiëren zij, onder het genot van koffie (of iets sterkers), over hun directe omgeving, het plaatselijke winkelcentrum, de televisie, reclame en marketing, mode, het milieu, de zin van het bestaan...

Voor mensen die in die tijd studeerden is het boek volgens mij nog meer een feest der herkenning. De personages in het boek zijn goed gekozen, vooral Dirk en Ricardo worden scherp neergezet. De andere personages met name de vrouwen in het boek komen wat mij betreft wat minder uit de verf.
De situaties in het boek zijn, zoals ik al schreef, herkenbaar maar heel erg veel diepgang zit er niet in het boek. Ik weet uiteraard niet of de schrijver daar wel op uit is geweest of dat hij de lezers alleen een bepaald tijdsbeeld en de sfeer in een studentenflat uit die tijd heeft willen voorschotelen. Daar is hij wel degelijk in geslaagd met hier en daar ook humor die een glimlach of zelf een lach bij de lezer oproept.


Alfons Sluizer (1958) studeerde Nederlands en vervolgens Farmacie. Dit is zijn eerste roman.

ISBN 9789402122893 | Paperback | 223 pagina's | Brave New Books | november 2014

© Ria, 29 maart 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer: