Het zwembad
Yoko Ogawa

In deze novelle staan drie bijzondere verhalen. Het eerste verhaal gaat over Aya, een meisje dat in een weeshuis woont. Ze is zelf geen wees want het huis wordt gerund door haar ouders. Ze heeft nooit een normaal gezinsleven gekend terwijl veel van haar medebewoners uiteindelijk in een gezin opgenomen worden. Ze is al tijden verliefd op medebewoner Yun. De verliefdheid is, zoals dat bij tieners het geval kan zijn, nogal obsessief. Dagelijks verstopt ze zich in het zwembad om de trainingen van de jongen heimelijk te kunnen volgen en om naar zijn lijf te staren.

Het tweede verhaal gaat over een jonge vrouw die inwoont bij haar zus en zwager. Haar zus is zwanger en wordt enorm geplaagd door ochtendmisselijkheid. De zus is vrij theatraal en met haar klachten domineert ze het gehele huishouden. Wanneer de misselijkheid afneemt nuttigt zus-lief de hele dag door allerlei soorten voedsel. Op een dag krijgt de jonge vrouw een zak grapefruits mee van haar werkgever. Zelf koopt ze dat nooit omdat ze heeft vernomen dat er schadelijke chemicaliën in deze geïmporteerde citrusvruchten zitten. Ze heeft ze nu echter gekregen en besluit er jam van te maken. Zus is verrukt en eet de jam zo uit de pan. Vanaf dat moment kookt de vrouw elke dag jam van grapefruits. Ze informeert bij het kopen van de vruchten speciaal of ze wel geïmporteerd zijn.

Het boek sluit af met een verhaal over een vrouw wier neef op zoek is naar een studentenwoning. Hij vraagt haar naar het huis waar ze zelf tijdens haar studententijd heeft gewoond. Ze regelt dat hij er zijn intrek kan nemen en haalt herinneringen op aan haar eigen tijd in het huis. De beheerder – een man die een aantal ledematen mist - woont er nog steeds. Verder lijkt het huis uitgestorven. Ze doet diverse pogingen haar neef te bezoeken maar de vogel is telkens gevlogen. De beheerder is ernstig ziek en ze bekommert zich om hem. Hij vertelt haar over een student die spoorloos is verdwenen en dat veel mensen denken dat hij hier meer van weet. Daarom zijn de andere studenten vertrokken. De vrouw blijft de beheerder in diens kamertje opzoeken en kijkt telkens weer naar de vreemde vochtplek op het plafond die steeds groter lijkt te worden. Haar neef ziet ze nooit.

De verhalen gaan over de minder mooie kanten van een mens. Aya bijvoorbeeld ontdekt dat ze er een vreemd genoegen in schept de jongste bewoner van het weeshuis – een meisje van anderhalf – erbarmelijk aan het huilen te maken. En de vrouw in het tweede verhaal lijkt het ongeboren kind van haar zus schade te willen berokkenen. In een interview met de New Yorker over dit verhaal zegt de auteur gekozen te hebben voor de vrolijk en zonnig ogende grapefruit omdat ze dacht dat de ironie hiervan het effect zou verhogen. In het derde verhaal zoekt de vrouw trouw de beheerder van het studentenhuis op terwijl ze toch haar twijfels heeft over de oorzaak van de steeds groter wordende vlek in het plafond.

De verhalen stoppen op het moment dat deze een wending nemen. Vragen worden gecreëerd, niet beantwoord. Dat is lichtelijk frustrerend voor een nieuwsgierig iemand als ik maar tegelijkertijd was ik verrukt. De verhalen beslaan een bepaalde periode, daad of gebeurtenis en dan stopt het. Wat de gevolgen zijn of hoe het nu verder zal gaan zal altijd een raadsel blijven. Het feit dat de verhalen op deze manier ingekaderd zijn is nu juist wat ze zo bijzonder maakt. De lezer kan hier zelf nog lange tijd op voortborduren.

De schrijfstijl van auteur Yoko Ogawa is poëtisch. Ze heeft oog voor detail en weet kleine dingen prachtig te omschrijven. Ze heeft met haar verhalen, romans en novellen in Japan dan ook tal van prijzen gewonnen.

ISBN 9789049952440 | Paperback | 158 pagina's | Uitgeverij Mistral | maart 2012
Vertaald door Ans van der Graaff

© Annemarie, 05 april 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: