William Golding
Rites of passage/Evennachtsriten
Inderdaad zijn er overeenkomsten. Ze spelen allebei op zee, in de 19e eeuw, ze hebben allebei een Victoriaanse stijl (de schrijvers zijn van onze tijd), in beide boeken maakt de verteller gebruik van logboeken en in beide gevallen gaat er een speciaal iemand dood.
Daar houdt het mee op. Waar de Stella Maris vooral het verhaal van de Ierse hongersnood wil vertellen, gaat het Golding om de wereld op zich op een schip, dat als een eiland is, zoals het geïsoleerd van de rest van de wereld op de oceaan drijft.
Een jongeman met een hoge dunk van zichzelf en een bord voor zijn kop, bevindt zich op een schip naar Australië. Hij gaat daar de gouverneur assisteren. Hij houdt een dagboek bij, en vertelt over het schip en zijn bemanning. Die bemanning blijkt een samengeraapt zootje, de kapitein heeft een hekel aan geestelijken. En er is een dominee aan boord, die het zwaar te verduren krijgt. Hoe zwaar ontdekt Talbot als hij het dagboek van de dominee leest na diens dood...
De dagboeken van Talbot en van de dominee beschrijven dezelfde reis, maar verschillen hemelsbreed. Het lezen van het verhaal van de dominee brengen Talbot ertoe om eens even goed na te denken over zijn karakter. Zijn ogen gaan open...
Mooi boek, niet spannend als een thriller, maar wel met een spanningsboog, als in een goede psychologische roman.
ISBN 9026976011 | Paperback | 264 pagina's | Van Holkema & Warendorf | 1981
Mogelijk nog bij een antiquariaat verkrijgbaar
© Marjo, februari 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
