Tommy Wieringa
Een mooie jonge vrouw
‘Dus om de pijn van de kip te kunnen navoelen, moet je die zelf ervaren hebben... wat is dan kippenpijn volgens jou?’
‘Angst en verwarring,’ zei ze onmiddellijk.
Als zijn oog valt op die ‘mooie jonge vrouw’, weet hij: haar moet hij hebben.
Het lukt hem, Ruth Walta bezwijkt voor zijn charmes. Behalve jong en mooi is zij ook succesvol als sociologe maar daar wordt in het verhaal niet veel aandacht aan geschonken.
Het vertelperspectief is Edward. Het leeftijdverschil is veertien jaar, hetgeen een steeds grotere last wordt voor Edward.
In plaats van zich jonger te voelen door de aanwezigheid van een levenslustige jonge meid en haar vriendinnen, voelt hij zijn leeftijd als een molensteen om zijn nek hangen. Ook de kritiek die Ruth heeft op zijn werk en daarbij horende voordelen stoort hem. Zij keurt de congressen waar de deelnemers zich aan allerlei luxe te buiten gaan, af en wil na die ene keer niet meer mee. Hij begrijpt het niet: het hoort er toch bij?
En de dierenproeven waar hij zich mee bezig houdt: dieren voelen ook pijn, beweert zij. Welnee, zegt hij, maar de twijfel is gezaaid.
Als er een zoon geboren wordt, verzandt hun huwelijk, en zij geeft hem de schuld. Of hij dat ook is kan buiten beschouwing blijven: Edward voèlt zich schuldig, dus is hij het.
Het is het verhaal van een generatieconflict : de oudere persoon is in een andere tijd opgegroeid dan de jongere. Dat had best goed kunnen gaan, maar het lijkt alsof ze niet kunnen communiceren: ze begrijpen elkaar niet.
Angst voor de ouderdom, verwarring om wat de jonge vrouw hem brengt, als er iets is wat Edward goed moet kunnen invoelen is het wel angst en verwarring.
Zoals wel vaker bij een goed boekenweekgeschenk het geval is, vind ik het jammer dat er maar 93 pagina’s zijn. Wieringa vertelt een compleet verhaal, maar omdat hij beknopt moet vertellen, is iedere zin je aandacht waard. Dat is vermoeiend, eigenlijk niet geschikt voor een rumoerige treinreis - zelfs al beval de conducteur het aan - ‘nee, nee, niet zelf gelezen, maar dat zeiden andere reizigers’.
Het is een verhaal dat je moet savoureren, er staat zoveel in.
In onderstaand stukje proef je dit: kort, ieder woord heeft betekenis, waarbij het geheel meer is dan de som der delen. Prachtig geschreven!
‘Hij voelde zich goed bij haar. Hij begreep waarom. Hij kon het uitleggen, het was schitterend in zijn eenvoud. Het ging over die weeffout in zijn bestaan, zijn huwelijk. De voortdurende krenking die zijn leeftijd was. Zijn krakende knieën. De barsten die zonder aankondiging in zijn gezicht sprongen en hoe zelfs zijn hersenen uitzakten. De smet van de ouderdom. Zo verstond hij zijn huwelijk, als een tragische onevenwichtigheid. Een die niet kon worden hersteld.‘
Een boekenweekgeschenk is meestal niet een boek dat je nog eens leest: dit wel.
Tommy Wieringa schreef onder andere de romans ‘Alles over Tristan’ (Halewijnprijs, 2002), ‘Joe Speedboot’ (F. Bordewijkprijs, 2006) en ‘Caesarion’ (mei 2009). Zijn reisverhalen werden gebundeld in Ik was nooit in Isfahaan (2006). In 2007 verscheen ‘De dynamica van begeerte’. Op 4 oktober 2012 verscheen zijn nieuwe roman’ Dit zijn de namen’
ISBN 9789059652347 | Hardcover | 93 pagina's | Stichting CPNB | maart 2014
© Marjo, 17 maart 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
