Tommy Wieringa
Dit zijn de namen
‘Toch bezorgden de ontdekkingen over zijn afkomst hem ontegenzeggelijk gevoelens, die op geluk leken; of misschien was opwinding een beter woord, een gespannen verwachting. Alsof er iets te beginnen stond. Een sensatie die hij zich uit zijn kindertijd herinnerde. Alleen kon hij met geen mogelijkheid bedenken wàt er dan te gebeuren stond. Hij was een Jood, dat was alles. Het veranderde niets en loste niets op. Hij zou er zeker geen verwachtingen over koesteren. Hij zou het natuurlijke volgen, zonder iets aan het leven te willen toevoegen.'
Pontus Beg is commissaris van politie in Michailopol, een fictieve stad ergens in het onmetelijke Oosten. Hij vindt zichzelf wel eerlijk man, maar smeergeld neemt hij rustig aan. Het leven is zo leuk niet immers, hij is maar alleen en nogal droefgeestig; en lust graag een borrel.
Graag zou hij zijn leven veranderen, en hij ziet een kans als hij ontdekt dat hij misschien van joodse origine is. Zijn moeder zong altijd een liedje dat jiddisch geweest moet zijn. Als Beg ontdekt dat er in de stad nog maar één jood is, en nog wel de rabbijn, bezoekt hij deze man steeds vaker: hij zou wel joods willen worden.
Intussen nadert vanuit de woestijn een groep mensen, al zijn ze tegen de tijd dat ze aankomen nauwelijks meer als zodanig herkenbaar. Skeletten zijn het, ontzettend smerig. Ze lijken niet te willen praten over wat hen overkomen is. Als er een hoofd ontdekt wordt in hun bagage, betekent dat ze behandeld worden als misdadigers. Pontus Beg is degene die gaat verhoren.
De lezer heeft deze groep mensen gevolgd. Hun verhaal kwam om en om met dat van Beg.
Die ziet overeenkomsten met het Joodse volk, en sympathiseert met hen. Maar ze hebben wel een moord gepleegd, en die moet opgelost worden. Dat vormt de plot van het verhaal.
‘Dit zijn de namen’ zijn de eerste woorden uit het bijbelboek ‘Exodus’. Zo staat de tocht van de groep ontheemden voor de uittocht van het joodse volk. Ook zij zoeken naar een zin van het leven, naar een waarheid. Op zoek naar een geloof, net als Beg. Geloven is horen bij anderen, het geeft houvast in een eenzaam bestaan.
Zo is godsdienst ontstaan, zegt Wieringa. En er zijn eigenlijk geen verschillen tussen godsdiensten; verschillen berusten op mensenwerk.
De sfeer is somber, de taal wat plechtig, maar het is een mooie roman die genoeg stof tot nadenken geeft.
ISBN 9789023472698 | Paperback | 276 pagina's | De Bezige Bij | oktober 2012
© Marjo, 02 maart 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
