Tom Winter
Met open armen
‘Want zie je, we kunnen op twee verschillende manieren reageren op de dingen waar we bang voor zijn. Je kunt de handdoek in de ring gooien en vergetelheid zoeken, letterlijk of anderszins. Of je kunt, ik weet het niet... het omhelzen. Er als een woeste stier op af gaan.’
Vier gezinsleden, vier mensen met ieder hun eigen sores.
De drieënveertigjarige Meredith is de volwassen vrouw, moeder van Luke en Jemima. Haar echtgenoot heeft onlangs hun huishouden verlaten, maar ze blijft hopen dat hij tot bezinning komt. Het vakantiereisje waarbij hij de twee kinderen én zijn nieuwe vriendin meeneemt brengt een ommekeer. Vanaf dat moment neemt Meredith haar leven in eigen handen. De zorg voor haar kinderen, haar broer, en haar moeder geven haar niet voldoende liefde. Dus moet ze een andere bron vinden.
Jemima is de vijftienjarige dochter. Zij is net als haar moeder op zoek naar liefde. De opties die zij daarbij heeft in deze moderne tijd blijken niet zonder risico.
Luke is de tienjarige zoon. Hij bekijkt zijn omgeving vol belangstelling, en wil alles weten. Echte kinderlijke onschuld zou je denken, maar ook hij heeft een onorthodoxe werkwijze die niet iedereen aanstaat en hem in de problemen brengt.
De vierde huisgenoot is Jack, de tweelingbroer van Meredith. Hij heeft wel een eigen appartement, maar zeker nu de man des huizes weg is, brengt hij veel tijd door bij zijn zus. Hij heeft even een time-out wat betreft zijn werk op een eigen reclamebureau: het lijkt er op dat zijn partner hem niet terug wil. We ontdekken al snel dat dat misschien wel terecht is, want Jack heeft ook zo zijn eigen problemen. Jack wordt de spil, de katalysator, de man aan wie de anderen zich vastklampen, maar kan Jack dat wel aan? Hem wacht een ongewisse toekomst.
'Liefde is nooit een stom plan. Het gaat erom waar we ernaar zoeken.'
Vier mensen met meer of minder grote problemen in één huishouden. Dat garandeert veel reuring. Maar er is nog meer. Het graf dat Jack en Meredith met hun moeder bezochten blijkt niet van hun vader te zijn. Hun moeder is dementerend opgenomen in een verpleeghuis en kan hun vragen niet meer beantwoorden. Jack, die alle tijd heeft, besluit op onderzoek uit te gaan. En er is de hond van de buurvrouw, die een niet te verwaarlozen rol heeft in het verhaal. En Amerika dringt het gezin binnen, in de personen van Chelsea en Rob.
Het is alsof je een soap leest, met steeds die verandering van scènes, waarbij naast de verhalen van de vier hoofdpersonen ook de niet chronologische flashbacks een wervelend geheel vormen. Langzaam maar zeker veroveren Jack en Meredith je hart, en wil je weten hoe de schrijver het met hen voor heeft. Zelf zullen ze er niet om kunnen lachen denk ik, maar de lezer doet dat wel. Het is een boek met een lach, maar ook een traan. Soms een slapstick, dan weer rakend aan je gemoed. Herkenbare scenes, soms afgrijzen met een hoe-kan-je-dat-doen reactie.
Tom Winters tweede boek is hartverwarmend.
ISBN 9789400501973 | Paperback | 228 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | augustus 2015
Vertaald uit het Engels door Catalien en Willem van Paassen
© Marjo, 23 november 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
