Toine Heijmans
Op zee
‘Kinderen maken geen onderscheid tussen droom en werkelijkheid. Het zou goed zijn als volwassenen dat ook eens deden. De werkelijkheid kan ook een droom zijn, wat mij betreft. En andersom.’
Donald is teleurgesteld in zijn werkgever. Behalve dat de manier van werken op kantoor hem steeds meer stoort, is hij al enkele malen gepasseerd voor een hogere functie, die hij na vijftien jaar toch wel verdiende. Het zit hem erg dwars en hij besluit drie maanden vrij te nemen, een sabbatical, om te gaan zeilen. Daar, op zee, in zijn boot ‘noem mij maar Ismaël’ zal hij zichzelf weer vinden, en tot rust komen. Zijn vrouw vindt het prima, ‘ ga nou maar,’ zegt ze. ‘het is wel lekker rustig ook, als jij er niet bent.’ Ze wil in ieder geval niet mee, ze houdt niet van de zee. En Maria, hij ziet zelf wel in dat hij zijn dochtertje van zeven geen drie maanden mee kan nemen, maar spreekt af dat hij haar het laatste stukje, van Thyborøn in Denemarken tot Harlingen, bij zich zal hebben.
En zo gebeurt het. Na bijna drie maanden komt Maria aan boord. En dan verwordt het rustige verhaaltje over een zeiltochtje van een vader en een dochter tot een thrillerachtig avontuur.
Het is geschreven in een duidelijke stijl: geen lange omschrijvingen, geen overbodige adjectieven. Vaak korte, staccatozinnen, waardoor de spanning stijgt. Als Heymans dan ook nog een cliffhanger inbouwt: - hij kan Maria niet vinden, ze kan toch nergens heen op een boot als deze, waar is ze nou? - en dan gaat hij vertellen hoe de voorbereiding en de reis tot nu toe is verlopen.
Je voelt dat er iets moet gebeuren. Wat precies, dat wordt een verrassing.
‘Het is mijn eigen keuze geweest. Ik wilde avontuur. Als je leest over avontuur zijn het heldenverhalen. De mens tegen het water. De mens tegen een berg. De mens tegen de wildernis, tegen de natuur. Maar nu ik zelf in een avontuur beland ben is er niks romantisch aan.’
Toine Heymans zeilt zelf, en heeft ook een dochtertje, die, las ik ergens, zelf het stukje geschreven heeft dat in het boek is opgenomen als logboek van het meisje Maria. Dan zijn er ook nog de tekeningen van Jenna Arts. Verrassend: illustraties in een boek voor volwassenen, maar ze misstaan niet.
‘Als je niet meer helder denkt, neemt de zee je mee.’
ISBN |Paperback|191p | Paperback | 20426557 pagina's | L.J. Veen | juni 2011
Illustraties van Jenna Arts
© Marjo, 02 november 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
