Een goed nest
Tessa de Loo

Tussen Noor en Eva Denekamp, twee zussen van rond de vijftig, is de laatste jaren niet veel contact meer geweest. Ze zijn dan ook bijna elkaars tegengestelden. Noor is een stadse vrouw, met zorg voor haar uiterlijk. Ze heeft naam gemaakt op het gebied van de schilderkunst en heeft in haar eentje haar dochter Pauline opgevoed.
Eva daarentegen – what’s in a name – is dol op het dorpse leven en haar uiterlijk? Ach, wat maakt het uit dat ze niet meer zo slank is, of onder de modder zit als ze met haar paarden en honden bezig is. Zij heeft met Richard drie zonen, die nu allemaal uitgevlogen zijn.

Het verhaal begint met Noor die aankomt op het stationnetje, dat in haar ogen die naam niet eens mag hebben. Ze moet ook nog wachten tot haar zus verschijnt – die moest eerst een hond vangen. Maar ze vermant zich: er is iets belangrijks dat ze moet vragen aan haar zus, dus die moet haar goedgezind zijn. Toch duikt er al snel wrevel op, als ze alleen zijn in het huis, waar Noor al die spullen uit het ouderlijk huis ziet staan, waarvan zij ook best het een en ander had willen hebben. Maar zij was druk in het buitenland toen het ouderlijk huis uitgeruimd moest worden.
Ze vraagt naar haar oude schilderijen die bij Eva en Richard zijn, ze wil ze gebruiken in een nieuwe tentoonstelling. Ze schrikt van de staat van de schilderijen, maar weet niet dat Eva bang was dat ze weg zouden zijn, en reuze blij is dat ze gevonden zijn!

En zo zijn er vele dingetjes, waar de zussen het niet over eens zijn. Dingen die wrijving veroorzaken, oude wrokgevoelens die opspelen. Wat er in het verleden gebeurd is, daar hebben ze een eigen mening over, en soms moeten die bijgesteld worden, op zo’n manier dat ze het hele beeld dat ze hadden van hun verleden veranderen. En dan blijkt Noor een groot geheim te hebben, hetgeen het leven van haar zus op zijn kop zet. Maar misschien kan ze er nog een draai aan geven.

‘Troost je, het is maar al te wederzijds. Als kind al kon ik zo’n verschrikkelijke hekel aan je hebben.’
Daar schrok Eva van. Dat Noor tijdens haar jeugd al zo over had gedacht, schokte haar. Ze had zo haar best gedaan een vader en moeder in één te zijn voor haar jongere zus, door de week, om haar naar school te helpen en op te vangen als ze weer thuiskwam, om op tijd te eten, om naar bed gebracht te worden. En toch, in plaats van dankbaar te zijn, al was het maar een beetje, had Noor dus een hekel aan haar gehad.‘

Het is een lekker vlot verhaal, maar zoals uit bovenstaand stukje al wel blijkt: de toon is enigszins à la tante-Betje. Dat is jammer, want het gegeven van het verhaal op zich is prima.
Er is van dit verhaal een toneelstuk gemaakt en waarschijnlijk is dat stuk spannender dan dit boek, omdat hier in woorden meer uitgelegd wordt, waar het op het toneel meer in het spel zelf naar buiten gebracht moet worden.
Een paar uur leesplezier zit er echter wel in.

ISBN 9789029589383 | Paperback | 240 pagina's | De Arbeiderspers | september 2014

© Marjo, 22 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer: