Sylvie Germain
Dagen van woede
Het speelt in Frankrijk, in een afgelegen gebied ligt een dorpje, Le Leu-aux-Chenes. Vijf boerenhoeves liggen er, langs een weg die omhoogliep de bossen in. De eerste hoeve van beneden af is van Ambroise Mauperthuis, met zijn zonen Marceau en Efraim. Dan komen de boerderijen van de Follins, de Huguets en de Gravelles, en de laatste is de hoeve van Edmée en Jousé Verselay. Ambroise Mauperthuis is een ambitieuze norse weduwnaar, die op een dag getuige is van de moord op Catherine, de mooie vrouw van boseigenaar Corvol, die in het dal woont. Catherine wil wegvluchten van haar man, ze was het saaie leven beu, maar Corvol haalt haar in en vermoordt haar. Ambroise ziet het en ziet zijn kans schoon: hij chanteert Corvol tot de verkoop van vele percelen bos, en dwingt hem zijn dochter uit te huwelijken aan Efraim. Alleen Corvol en Ambroise weten van deze chantage.
Efraim echter komt op een dag oog in oog te staan met de Ronde Reine, de dochter van Edmée en Jousé, een meisje dat enorm dik is, maar ook lief en zacht. En tegen de wens van zijn vader in trouwen ze. Reine zal negen zonen krijgen, allemaal met een bijzondere gave. En allemaal geboren op 15 augustus, de dag van Maria ten hemelopneming. Hun grootmoeder Edmée is idolaat van Maria, en van haar dochter..
Ambroise, vervuld van woede, onterft zijn zoon, en ontkent iedere familieband. Wel geeft hij zijn ex-zoon en diens negen zonen werk, zo kan hij hen ringeloren. Want de Mauperthuis/Verselays zijn arm..
Intussen wordt dan het huwelijk voltrokken tussen Marceau en dochter Corvol, een liefdeloos huwelijk, dat na jaren een enkele dochter voortbrengt: Camille, het evenbeeld van Catherine. En Ambroise koestert haar, ze is de enige die liefde in hem opwekt. Maar Catherine laat zich niet opsluiten in zijn liefde, ze wil genieten van het leven..
De bodem voor diverse noodlottige voorvallen is gelegd.
Het is een zwaar verhaal. Veel wordt herhaald, nog eens verteld, en vanuit een ander gezichtspunt naar voren gebracht (zo'n beetje zoals dit dus). Weinig dialogen, beetje gezwollen taal.
Maar het verhaal van de twee families is mooi en indrukwekkend. Enerzijds is er het vruchtbare gezin, vol liefde en zorg voor elkaar, arm maar gelukkig. En zij moeten het hun ondanks opnemen tegen de woede en de haat van boer Ambroise, rijk, maar liefdeloos en verbitterd, wiens zoon en schoondochter ook al geen geluk kennen.
"Bij oude mensen komt de waanzin tot staan. Onbeweeglijk wordt hij als de kerkuil die in de holte van een dorre boom, door koude, vermoeidheid en honger bevangen, langzaam tot een bleke schim verstart, terwijl alleen zijn knipperende oogleden af en toe de oneindig afwezige en verbijsterde blik doorkruisen."
"Ze waren mannen van het bos. En de bossen hadden hen gemaakt naar hun beeltenis. Naar hun kracht, hun eenzaamheid, hun hardheid. Een hardheid die zijn oorsprong vond in de grond onder hun voeten, een blok graniet, zachtroze van kleur en miljoenen eeuwen oud, waar bronnen bruisten en vennen overal opwelden tussen het gras, de varens en de braamstruiken."
ISBN 9789028417823 | Paperback | 260 pagina's | Wereldbibliotheek | oktober 1997
© Marjo, augustus 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
