Steven Crombez
Machteloos
‘Als Silvio B. ook maar een moment had stilgestaan bij de metaforische betekenis van de barst in zijn spiegelbeeld, had hij ongetwijfeld aangevoeld dat deze dag geen succesvol, maar eerder een dramatisch verloop zou kennen.’
Er wordt een man aan land gebracht op een klein Italiaans eiland. De man heet Silvio B. De afkorting van de achternaam is dubbelledig: het geeft allereerst aan dat hij een gestrafte is, de tweede betekenis wordt voor de minder goede verstaander al snel duidelijk. Italië, vrouwen, politiek, moet ik nog meer zeggen?
‘Ik zag de dingen veel grootser, Maria. Ik was de leider van alle medewerkers in mijn bedrijven, voor alle mensen die naar mijn tv-zenders keken, voor alle mensen die voor mij stemden.’
Overigens wordt hij nooit met naam en toenaam genoemd, de schrijver zou de overeenkomst kunnen ontkennen.
Hij is een balling, een jaar lang moet hij op dat eiland blijven, en er tuinen vrijhouden van blad.
Daarvoor heeft hij al snel een mannetje gevonden, met tuinieren gaat hij zich niet bezighouden!
Niet hij, die immers op handen gedragen werd. Ook andere behoeften weet hij snel te regelen. Hij is en blijft een man met charisma, een man die krijgt wat hij hebben wil, of het om eten dan wel vrouwen gaat, het maakt niet uit, hij zet de wereld naar zijn hand.
Op de dag dat het verhaal begint moet hij gas terug nemen: als hij wakker wordt, is zijn bed nat.
Hij is zevenenzeventig, en moet accepteren dat zijn lichaam hem in de steek zal laten. Maar accepteren, dat zit niet in zijn systeem!
Hij telt de dagen, zijn terugkeer zal glorieus zijn: vrienden, bekenden, familie en vooral ook de pers, ze zullen hem onthalen, en zijn comeback zal grootst zijn!
Een humoristisch verhaal met een tragisch tintje; ondanks de man om wie het gaat is aftakeling tenslotte niet iets waar een mens op zit te wachten. Zelfs al zit de man vol hoogmoed, neigt hij tot arrogantie in zijn ideeën, vindt hij dat iedereen naar zijn pijpen moet dansen, aftakeling is aftakeling. Hij houdt zich groot, hij doet zijn best, maar of het zal lukken? Op het eiland lopen zijn zaakjes op het laatst ook niet zo soepel meer. Zijn fluimen zijn getuige.
‘Ook nu schraapte hij zij keel met meer overtuiging dan de doorsnee Aziaat en drapeerde hij met veel zwier een druipende omelet snot en slijm tegen de zandkleurige steen onderaan het huis. (...) Het kleurenpalet varieerde niet zoals gebruikelijk van doorschijnend wit over lichtgeel tot een pistacheachtig groen. Deze keer voerden rode tinten de boventoon, wat het geheel de aanschijn gaf van zongedroogde tomaten vermengd met een weinig eiwit vers uit de schaal.’
Het is een vlotlezend verhaal, met terugblikken en af en toe een vooruitblik van de schrijver.
Steven Crombez is romanist en Italianist. Als televisie- en documentairemaker werkte hij meer dan tien jaar voor Woestijnvis (Man bijt hond, De Mol, De Believers, 0032). In 2007 werd zijn documentaire Gorcha in Berlijn bekroond met de Prix Europa Iris. Machteloos is zijn prozadebuut.
ISBN 9789460011092 | Paperback | 158 pagina's | Uitgeverij Maarten Muntinga | maart 2011
© Marjo, 09 september 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
