Siegfried Sassoon
Memoires van een man die op vossen jaagde
"Kapitein Huxtable (=de oudere buurman) was de belichaaming van al het aangename en huiselijke aan het leven op het platteland, waarvoor ik het mijne ging riskeren. En dus was het, hoewel geen van ons beiden het besefte, een beetje wrang dat ik me juist tot hem om hulp wendde. Men mag veronderstellen dat hij niet wilde dat ik sneuvelde en dat hij heel blij zou zijn geweest als hij zelf naar het front had kunnen gaan, zoals de zaken er nu voorstonden, maar hij zou het absoluut onverteerbaar gevonden hebben als hij had gemerkt dat ik me aan mijn verantwoordelijkheden probeerde te onttrekken. Voor hem, en dat gold ook voor mij, was de oorlog onvermijdelijk en gerechtvaardigd.
Moed was nog altijd een deugd. En de exploitatie van moed was, als ik iets voor de hand liggends mag zeggen, de kern van de eigenlijke tragiek van deze oorlog die, daar is iedereen het inmiddels over eens, een misdaad tegen de menselijkheid was."
En dat is de kern van alles wat Sassoon geschreven heeft: het onmenselijke van oorlog.
Vanuit zijn vrije, luxe leventje in het idyllische Engeland, belandt hij in de harde werkelijkheid van discipline, vieze modder, kou en uitputting. Dat beschrijft hij verder in "de memoires van een infanterieofficier". "De memoires van een man die op vossen jaagde" geeft een beeld van het rustige leven van voor de oorlog. Niets was ooit nog hetzelfde. Niet voor Engeland, niet voor Sassoon, maar ook niet voor de rest van Europa en zijn inwoners. Het einde van een tijdperk.
ISBN 9074328598 | Paperback | 307 pagina's | Uitgeverij IJzer | januari 2002
oorspronkelijke titel: Memoirs of a fox-hunting man vertaald door: Fritz Boeringa
© Marjo, april 2006