Ruth Hogan
De bewaarder van gevonden voorwerpen
Anthony had namelijk een heel bijzondere bezigheid - het was zelfs zijn levenstaak - hij verzamelde verloren voorwerpen. Hij raapte alles op wat hij onderweg tegenkwam. Een knoop, een handschoen, haarelastiekjes, een blik as... Alle gevonden voorwerpen werden van een label voorzien waarop nauwkeurig de vindplaats en datum genoteerd werden en daarna kregen ze een plek in de vele kasten van zijn studeerkamer, waar Laura nooit mocht komen... Dit alles omdat hij ooit, lang geleden, de medaillon van zijn verloofde Therèse verloor op de dag dat zij plotsklaps, blak voor hun trouwen, overleed. Hij heeft haar dood en het verlies van het kleinood zijn leven lang betreurd.
Laura wist dus helemaal niets van het bestaan van deze verzameling. Maar nu heeft Anthony bepaald in zijn testament dat het haar taak zal zijn om deze voorwerpen aan de rechtmatige eigenaren terug te geven. Aan een kant is Laura opgelucht dat ze het geliefde huis, dat inmiddels als haar thuis voelt, niet kwijt raakt. In zijn huis bloeide ze na haar akelige scheiding van Vince helemaal op, het verwaarloosde huis kreeg onder haar handen weer glans en warmte.
Er is echter nog een bepaling in het testament. Anthony vraagt of Laura aan het meisje dat altijd buiten zit wat meer aandacht wil schenken, het kind is eenzaam, meldt Anthony. En zo komt Sunshine, het meisje met de ziekte van Down (de dansziekte noemt ze het zelf) in het leven van Laura. Ook Freddy, de knappe tuinman, mag aanblijven om de rozentuin te onderhouden.
Op zich is dit al genoeg om een boek te vullen. Maar Therèse, de jong overleden verloofde, speelt ook nog een grote rol in het verhaal. Haar geest heeft geen rust gevonden, in haar kamer hangt altijd een geur van rozen - de rozentuin was door Anthony vol liefde voor haar aangelegd -. Ze waart dus nog steeds rond in en om het huis, en na de dood van Anthony is ze zelfs steeds nadrukkelijker aanwezig. Laura begrijpt er niets van. Je zou denken dat nu Anthony en Therèse weer bij elkaar zijn, ze eindelijk rust had gevonden, maar niets is minder waar. Het is de lieve Sunshine die steeds alles begrijpt en aanvoelt, maar luisteren ze wel naar haar? En hoe gaat het eigenlijk met de wens van Anthony? Kan Laura die opdracht wel vervullen?
Het is duidelijk een feel-good roman. Doorheen het verhaal over Laura, loopt nog een ander verhaal dat zich eerder in de tijd afspeelt. In dat verhaal spelen uitgever Bomber en zijn assistente Eunice de hoofdrol. Aanvankelijk vraag je je af wat zij met Anthony te maken hebben. Maar Anthony was schrijver en blijkt verhalen geschreven en uitgegeven te hebben, waarbij de gevonden voorwerpen zijn inspiratiebron waren. - Enkele van die verhalen kunnen we ook lezen - Langzamerhand kom je erachter hoe de vork in de steel zit.
Opvallend is dat hoe uitgebreid en rustig de levens van iedereen aanvankelijk beschreven werd tijd steeds sneller verstrijkt naar het eind van het boek toe. De personages worden in een razend tempo oud wat uiteindelijk wat vervreemdend werkt. Maar Ruth Hogan heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt, want zelfs de - verzonnen - verhalen die Anthony schreef, spelen later ook weer een rol in het boek zelf. Alles grijpt in elkaar, alles en iedereen is gerelateerd aan elkaar, waardoor het aanvankelijke onderwerp, het terugbrengen van de verloren voorwerpen, wat ondergesneeuwd raakt. Ook zijn sommige gebeurtenissen wel érg toevallig.
Om eerlijk te zijn, viel het boek me een beetje tegen. De vergelijking met het boek Chocolat van Joanne Harris, zoals de cover vermeldt, is in mijn ogen dan ook wat te hoog gegrepen. De verhalen die Anhony had geschreven rond de gevonden voorwerpen vond ik storend werken en iets minder hoofdpersonages en gebeurtenissen hadden het boek mogelijk wat meer diepgang gegeven. Nu is het een prettig en vlotgeschreven boek - met een bijzonder onderwerp - dat lekker weg leest, maar meer ook niet. Alles blijft nogal aan de oppervlakte. Het is geen verhaal dat een blijvende indruk achterlaat.
Wil je echter even niet al te zware lectuur lezen, dan is dit een prima (vakantie)boek.
ISBN 9789402721607 | Paperback | 286 pagina's | HarperCollins | maart 2017
© Dettie, 03 april 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
