René Ostendorf
Eensgezind
Een journaliste krijgt de opdracht om een artikel te schrijven over een gezin dat van plan is om gezamenlijk uit het leven te stappen. Sabine is uitverkoren omdat ze werkt voor een gedegen tijdschrift. Het gezin zit er niet op te wachten dat de sensatiepers er zich over heen stort als zij straks allemaal dood gevonden zullen worden. Ook al verwachten ze niet dat ze dat nog mee zullen maken natuurlijk.
Sabine gaat naar hen toe voor een interview, het is april, bijna Pasen, en als de deadline voor het blad aangebroken is, eerste paasdag, dan zal het gezin er niet meer zijn. Dat is op zijn zachtst gezegd een ongewoon besluit, Sabine is geschokt, temeer als ze te weten komt dat er twee dochters zijn, een van dertien en een van vier. Bram, de vader vertelt hoe de gezondheid van het jongste meisje het hele proces in gang heeft gezet. Gwen lijdt aan een ongeneeslijke ziekte van de hersenen, zij zal haar achttiende levensjaar niet halen. Het is niet het enige 'probleem'. Het oudere meisje, Tori, heeft een zelfmoordpoging gedaan, en wil niet zeggen wat er met haar aan de hand is.
Gesprekken met de psycholoog hebben niet geholpen, ze heeft zich teruggetrokken van de anderen. Het is bij de lezer bekend wat er gebeurd is en wat haar plannen zijn. Zo kent de lezer ook het verhaal van Bram, die een tijdje terug ontslagen is. De financiële toestand is slecht, het huis deugt van geen kanten, en toen Gwen zelf voor de neus weg zei : dan moeten we allemaal maar dood; toen werd het plan gemaakt.
Klaar dus, zou je zeggen. Maar zo simpel blijkt het niet te zijn. Sabine kan het niet aanzien zonder actie te ondernemen, en dan ontdekt ze dat de dingen net iets anders liggen.
Dit verhaal blijkt gebaseerd te zijn op een waargebeurd Vlaams gezinsdrama in 1998. René Ostendorf heeft er een erg spannende psychologische thriller van gemaakt. Sensatiebelust? Nee, op dat terrein kan Bram tevreden zijn. Ostendorf laat de personages hun eigen verhaal vertellen, hetgeen prima werkt, behalve bij Tori. Daar gaat hij even in de fout. Is dit taal die een dertienjarige gebruikt?
'De kinderboerderij lag aan de andere kant van de stad, een plek waar niemand mij kende, en waar ik vroeger met oma wel eens kwam. Zes flats van veertien hoog om de kinderboerderij heen. Betonnen gedrochten, die een paar jaar terug een pastelkleurtje hadden gekregen. Fijnstof had maling aan pasteltinten, zodat er tegenwoordig een grijzige gloed over hing.'
Het zij hem vergeven, want het is een prima debuut!
ISBN 9789020456660 | Paperback | 224 pagina's | L.J. Veen | april 2010
© Marjo, 08 juli 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
