Remco Campert
Het satijnen hart
"Het satijnen hart" is een prima boek om je een paar uur mee te vermaken. Een oude, norse schilder krijgt het overlijdensbericht van een vroegere vriendin.
Vrouwen waren voor hem altijd "als een papieren zakdoek", hij liet ze vallen als hij er genoeg van had. Cissie is de enige die zelf het initiatief genomen heeft om bij hem weg te gaan, en pas nu als hij terugdenkt , beseft hij dat ze waarschijnlijk echt verliefd op hem was... hij heeft het nooit doorgehad. En als hij eerlijk is, zou het ook niet uitgemaakt hebben: hij was in die tijd een egoïstische kunstenaar, leefde alleen voor de kunst, zag anderen niet staan.
Nu is hij oud, hij begint van alles te mankeren, hij schildert al een tijd niet meer. Iedereen om hem heen gaat dood. Hij heeft alleen nog zijn halfzus en een -ook oude- kunstenaarsvriend. En hij beseft dat hij toch wat gemist heeft. De oude vriendin waar hij misschien wel van zou kunnen houden is ook dood nu. Dus wat blijft hem over? Precies: de kunst, en hij gaat weer schilderen.
Onwillekeurig vraag je je af of Campert hier autobiografisch bezig is. Maar als je hem bezig ziet bij Saint Amour, is hij nog heel fit. Hij kijkt in de toekomst misschien? Hij hoopt dat ook voor hem, de schrijver, straks de kunst genoeg te bieden zal hebben, als zijn lijf hem in de steek gaat laten en de mensen om hem heen wegvallen?
Dat is waarschijnlijk goed te doen, met hapklare brokken, zoals dit boek. Ik bedoel dit niet negatief hoor. Moest ik een cijfer geven, dan toch een 8 min...
ISBN 9023419243 | Hardcover | 189 pagina's | De Bezige Bij | 2006
© Marjo, februari 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
