Rebekka W.R. Bremmer

Toon alleen recensies op Leestafel van Rebekka W.R. Bremmer in de categorie:
Rebekka W.R. Bremmer op internet:

 

Eb Eb


Rebekka W.R. Bremmer

‘Tien vingertjes en tien teentjes’


Geeske is een vissersvrouw op een niet nader bepaald eiland, in een ook niet nader genoemde tijd.
Dat is zeker heel bewust gekozen, er moest afzondering zijn, een min of meer geïsoleerde samenleving waar een buitenstaander de boel op stelten komt zetten.  Een op het eiland geboren vrouw trouwt met een man die van het vaste land komt. Een ‘anderkanter’. Later zullen we lezen waarom de man het aandurfde de min of meer afwijzende eilandbewoners te trotseren, nu gaat het alleen om Geeske.
Behalve dat ze koos voor de vastelander, is ze ook nog niet zo vruchtbaar als haar zussen die maar kinderen blijven krijgen. Alleen Trijntje wordt geboren, en op het moment van dit verhaal is zij hoogzwanger van de tweede.
Als Johannes dan ook nog drie, en dan vier dagen niet terugkeert van de zee, moet Geeske onder ogen zien dat haar leven niet echt geslaagd is. Het wordt niet gezegd, maar je proeft het in de tekst.
Geeske is niet als de anderen, zelfs haar eigen dochter ‘verbetert’ haar.
Geeske wacht. Veel meer gebeurt er niet. Tot die onbekende vrouw van het vasteland op bezoek komt: Gezientje. Dan zijn er twee vrouwen die wachten. Op Johannes. Zal hij terugkomen? En wat dan?
Het is een zwaar leven daar op dat eiland, maar de gemeenschap is hecht. Ook is er het geloof dat de mensen troost geeft als er weer eens een ramp gebeurt. Iedere dode is een ramp, en vissers leiden een gevaarlijk leven.

‘Het gebeurt ons allemaal een keer, Geeske. Niemand blijft bespaard.’



Geeske ziet bij zichzelf analogie met Bijbelse verhalen, die van Lot en die van Sara.
Maar ze houdt hoop, en er is de liefde van haar kleindochter.

Het verhaal is geschreven in een eenvoudige stijl, die helemaal past bij het eilandleven. (Geeske kan niet lezen, en ze zal de enige niet zijn). Er gebeurt niet veel, behalve in het hoofd van Geeske, maar wat er dan wel gebeurt, de dagelijkse routine, het water pompen, pieren zoeken, het wordt allemaal verteld in details, je ziet het allemaal voor je.
Geeske, een vrouw om van te houden.
Langzaam lezen, en genieten: dit debuut is een verstilde roman die in al haar eenvoud gaat over de grote thema’s: over leven en dood. Heel mooi!

‘De tafel ligt vol met ingewanden, graten, bloed, schubben en vinnen. De ingewanden gooit ze uit het achterraam, de tuin in, waar de kippen erop af stuiven en alles zo snel naar binnen schrikken dat de haan bedrogen uitkomt en hun verontwaardigd zijn rug toekeert. Geeske pakt de koppen en de staarten en stopt ze in een grote pot met water die op het kolenfornuis staat. Ze blijven drijven en botsen tegen elkaar aan alsof ze willen uitzoeken welke ogen bij welke staart horen en hoe ze zich weer kunnen verenigen. Restjes bloed kleuren het water. Geeske steekt het fornuis aan, wacht tot ze er zeker van is dat de kolen vlam hebben gevat, dat de vlammen niet alleen om hen dansen, maar dat ze echt branden. Ze pakt het zout en strooit het over de stukken vis die op tafel liggen. Ze wrijft het in de vis en legt de stukken terug op het bord. Ze gooit een handjevol zout in de pot op het fornuis. Het zinkt langzaam en voordat het de bodem heeft geraakt, is het al in het water opgelost. Niets laat zien dat het er ooit was, pas als ze zou proeven zou ze weten dat het bestond. Ze ziet zichzelf voor zich als een pilaar van zout. Ik zou oplossen, denkt ze bij zichzelf, het zoutvaatje in beide handen geklemd, en stelt zich voor hoe er barsten beginnen te verschijnen in haar gestalte van zout en hoe ze begint te verbrokkelen, hoe langzaam en dan steeds sneller haar gezicht, haar lijf, haar vingers en tenen als zoutkorrels uiteenvallen op de grond, uitwaaieren en zich mengen met het zand van de woestijn. Als je erop zou staan, zou je het verschil tussen het zout en het zand niet voelen.’



ISBN 9789021441887 | Paperback | 244 pagina's | Querido | februari 2012

© Marjo, 02 april 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: