Pierre Lemaître
Drie dagen en levenslang
Het sprankje woede groeide uit tot een fel brandend vuur in zijn binnenste toen zijn buurman, de oude Desmedt, zijn hond Odysseus doodschoot. De hond was zomaar de straat overgestoken en door een auto aangereden. Odysseus werd naar het huis van Desmedt gedragen. Zodra Antoine hoorde dat zijn beste vriend gewond was geraakt, haastte hij zich naar het huis van zijn buurman. Daar stond Desmedt. Hij keek peinzend naar zijn gewonde huisdier, haalde een geweer tevoorschijn, schoot de hond dood en stopte hem in een puinzak. Antoine was verbijsterd en intens verdrietig. Hoewel Odysseus niet zijn hond was, trok het tweetal er vaak samen op uit. Ze waren maatjes.
De zesjarige Rémi kon er niks aan doen dat zijn vader een hondenmoordenaar was. Het jongetje wist niet eens dat Odysseus dood was. Zijn ouders hadden hem wijsgemaakt dat de hond weer eens was weggelopen. Rémi was een lief, zonnig kind. Hij aanbad zijn oudere buurjongen en zocht hem vaak in het bos op. In tegenstelling tot Émilie was het jochie diep onder de indruk van de boomhut.
Van de boomhut was inmiddels niks meer over. In een vlaag van woede sloeg Antoine zijn bouwwerk kort en klein. De adrenaline stroomde nog door zijn aderen toen hij Rémi op de vernielde boomhut af zag komen. De gefrustreerde Antoine richtte al zijn woede op het weerloze jongetje. Rémi schrok zo van zijn ziedende buurjongen dat hij zich omdraaide en wegliep. Antoine kon zijn razernij niet langer bedwingen. Hij pakte een stok en sloeg op het vluchtende jongetje in. Heus, het was niet zijn bedoeling hem te doden. Toch was dat precies wat er gebeurde.
Vanaf dat moment zou het leven van Antoine nooit meer hetzelfde zijn. Volledig in paniek zocht hij een goede verstopplek voor het kleine lichaampje. De verdwijning van Rémi werd al snel opgemerkt. Zesjarige jongetjes worden immers goed door hun ouders in de gaten gehouden. Antoine wist zich geen raad toen de gendarmerie opdook en hem vroeg of hij de kleine Rémi toevallig nog gezien had. Toch wist hij zich eruit te redden. Bovendien hoopte iedereen nog altijd vurig dat het jongetje levend en wel teruggevonden zou worden. Niemand verdacht Antoine ergens van. In de dagen die volgden, nam de hoop op een veilige terugkeer steeds meer af. Antoine werd bijna door zijn groeiende gevoel van wanhoop verzwolgen. Rémi zou elk moment gevonden kunnen worden. Nog even en dan zou iedereen weten dat hij een kindermoordenaar was.
In Drie dagen en levenslang heeft een kinderlijke woedebui onvoorstelbaar grote gevolgen. Antoine weet zich geen raad en probeert uit alle macht een uitweg te verzinnen. Zal hij vluchten? Hij heeft al een rugtasje met hoogstnoodzakelijke benodigdheden ingepakt. Dat zijn spidermanpop daar deel van uitmaakt, maakt het verhaal des te schrijnender. Hoewel Antoine een moord heeft gepleegd, is hij ook een jong, angstig kind. Een andere optie is zelfmoord plegen. Antoines moeder grijpt echter in. Haar gedrag verwart Antoine. Het lijkt wel of zijn moeder meer begrijpt dan ze laat blijken. Neemt ze hem, een moordenaar, soms in bescherming?
In Drie dagen en levenslang is het duidelijk dat Antoine dringend hulp nodig heeft. Een kind dat in staat is een ander kind te vermoorden én het lijk weg te werken, mag en kan niet zomaar vrij rondlopen. Antoine heeft op zijn minst therapie nodig. Daarnaast moet hij gestraft worden voor zijn gruwelijk daad. De ouders van Rémi moeten te horen krijgen wat er precies is gebeurd. Alleen dan kunnen zij de dood van hun zoontje, heel misschien, verwerken. Maar… loopt Antoine wel tegen de lamp? Wat zal er gebeuren met de geest van een jongetje als hij ongestraft met een moord wegkomt? Het lukte me niet deze beklemmende roman weg te leggen en toen was het ineens uit. Ik had een paar uur achter elkaar gelezen zonder erg in het verstrijken van de tijd te hebben. Zó hoort een goed boek te zijn.
ISBN 9789401606103 | Paperback | 225 pagina's | Xander Uitgevers | september 2016
Vertaald door Richard Kwakkel
© Annemarie, 17 november 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
