Het roze huis
Pierre Bergounioux

Het is me nog nooit zo moeilijk gevallen om iets over een gelezen boek te vertellen. Om dat te doen moet ik het boek erbij pakken, en steeds opnieuw bemerk ik dat ik weer zit te lezen in plaats van schrijven.. Het is zo mooi, dit boek krijgt een vaste plaats op mijn nachtkastje. Nu hoop ik dat jullie nieuwsgierig zijn!

Bergounioux schreef een boek over een jongen, die in de loop van zijn leven verschillende keren het roze huis bezoekt. Het is het familiehuis, en meestal is het vanwege een sterfgeval dat de familie er bijeen komt. De eerste keer dat de jongen het zich bewust is wordt hem verteld dat het zijn tweede keer is, en hij is jong volwassen als het -in dit boek tenminste- zijn laatste keer is. Het roze huis is het epicentrum van een familieverhaal, verteld door een jongen die opgroeit. Hij komt steeds dichterbij zijn familieleden, levend en dood, en langzaam wordt zijn wereld groter.
Ik geef wat zinnen (hoop dat het me lukt, dat ik niet weer ga zitten lezen!)

"ze bleef bij me totdat ik de stap waagde de vreemde duisternis in, het donker van voor (en niet na) de dag, en tot aan de keuken die baadde in een schel licht."
"Ik gaf ze allemaal een zoen, waarbij ik telkens mijn best deed me te herinneren, een naam te plakken op het samenstel van tijd en lichaam waarvan ik de lauwe, harde of soepele aanraking voelde en waarvan de heel eigen geur, zoet parfum of lucht van tabak, mijn neus binnendrong."
"Ik wist, hoe weet ik niet, dat grootvader in de eerste slaapkamer lag en ik voelde dat die aanwezigheid erger was dan gewoon maar de afwezigheid die hij voortaan voor ons zou zijn."
"toen wist ze al dat ze zou zijn wat ze is geweest, een dode tak, maar die groeit omdat niemand zou hebben begrepen, en zeker zij niet, dat ze kon weigeren om te groeien, te blijven bestaan totdat het ophield en omdat er niemand, uit haar geboren, was om eraan te herinneren dat ze had bestaan, vroeger."
"Als je leest is het een beetje alsof je weg bent, alsof je de grens van de tijd hebt bereikt terwijl die soms juist vereist dat je de boeken, waarin verre oorden, voorbije tijden worden beschreven, links laat liggen om je aandacht te kunnen schenken aan het vluchtig moment waarvan je, als je even je oren spitst, het lichte zoemen hoort."

Ik kan nog uren doorgaan..het zijn prachtige zinnen, die soms grammaticaal niet kloppen, maar die de gedachte juist precies weergeven. Soms blijven zinnen onaf..soms is het telegramstijl, maar het lezen is puur genieten...

ISBN 9028250786 | Paperback | 168 pagina's | Uitgeverij Van Oorschot | 2005
Vertaling Marianne Kaas

© Marjo, augustus 2006

Lees de reacties op het forum en/of reageer: